Alle inzendingen over sterrenbeeld

De hemel boven mij, werd in die weken slechts door jou sterrenbeeld beheerst en of ik nimmer had gekeken zag ik zo'n wereld voor het eerst. Mijn probleem was... te verlegen? Terwijl elke tegel naar jouw huis wist dat ik je al lang had lief gekregen en heb ik dus een mooie tijd gemist.…

hou me nog staande in een kleurenstorm met penselenpracht geschapen een dans –droomrijk mag ik me gelukkig prijzen- maakt zweverig genot ik schets de nacht die sterren meer verdicht maar ruimte laat me open tot morgen in een ander licht ontwaakt…

Mijn sterrenbeeld is niet bepaald rooskleurig of horoscopisch gezegd helder vastgelegd Een brullende Leeuw in de Libelle een mooie Maagd in Margriet meer is het niet Opgehemelde sterren spelen schone schijn op scherm of gras doorzichtig als glas Zonder felle schijnwerpers slechts een schaduw op aarde van weinig blijvende waarde…

Ik herken de sterrenbeelden die hij me aanwees: Grote beer en Kleine beer, Steelpannetje en de gordel van de Melkweg. De wolken weerkaatsen het licht van de nacht, dat in duistere holten ondergaat. De maan, halfgedroomd wezen, hangt stil. Ik juich van binnen om wat onvergankelijk is en afstandelijk tegelijk.…

zij is een leeuw en ik een maagd we zijn echt wel aan elkaar gewaagd zij jut mij op ik rem haar af zij is veel te dapper ik soms iets te laf wat ik tekort kom heeft zij te veel maar ‘s avonds als ik haar liggende op de bank streel ervaar ik ieder keer weer dat mijn schattige snoes mij ziet als een knuffelige teddybeer en besef…

Twee elfjes gekregen één op elke schouder mooi balans en sterrenbeeld...…

Kolderiek periodiek (nr. 32 uit een reeks van 100) Zegt de een: ”Ik ben een schorpioen van sterrenbeeld”, Zegt de ander: ”Dan heb je een ernstig probleem!”…

Fiets ik in Groningen door de Voermanstraat dan denk ik niet alleen aan schilders, sterrenbeeld en paard. Of ik stapvoets rijd of snel ik denk voornamelijk aan dichters van gedichten.nl.…

nu zeggen dat je van niemand bent een beetje van de zon de maan en sterrenbeelden minder van de mensen die je kent, want tja daar hoor ik bij als jouw lichaam over golven springt drijven blijft, dobbert op zwaartekracht lichter dan soortgelijk gewicht van water…

Van de wereld afgesloten omarmd door de hemel De sterrenbeelden nemen de Maagd De Waterman bezoedelt zowel kruis als kwaad De gedachte dooft plots het licht aangewakkerd…

. ------------------------------------- uit: 'Nieuwe Sterrenbeelden', 2008.…

doodlopende wegen blijven onaangeroerd zonder ommekeer het geheugenlandschap vergeet een schip in de verte zodat je soms een sterrenbeeld ziet dat als vliegtuig ontvouwt, als tegenlicht zonder zon, ons plamuureiland misschien en een schitterend gebrek ter afsluiting onderwijl vang ik bot; dit bleek toch geen goed idee…

werd vormgegeven Met grote, donkere bezieling Trad ze een wereld tegemoet Waarin een lange, bonte stoet Van wederopbouw en vernieling Maar ook- van warme veiligheid Tot aan beschadiging en breuk Vanaf die tijd leek ze verdeeld Tussen profaans en heiligheid Tussen tover- en wapenspreuk Met mij, nu ouder en geheeld Berekent ze het sterrenbeeld…

Gisteren kon ik het nog niet zeggen. Midden op de dag zag ik geen spoken ook in het nu ben ik niet weggedoken. In mijn eigen huis thuis zei ik toch echt dat ik Maagd was. Maagd ben. Thans in het dodenrijk na weggezonken te zijn in mijn slaap, gaap ik als lachende woonachtige tussen prachtige sterrebeelden bij het melkwegsteltsel. Hoe…

Dat zijn sterrenbeelden die mijn vader mij heeft geleerd. "Een groot pannetje en een klein pannetje", zei hij dan. "En als je Grote Beer ziet", zei hij, "dan is hij altijd bij Kleine Beer in de buurt". Dus als ik nu Grote Beer zie, dan weet ik dat mijn vader in mijn buurt is.…

Vroeger dwaalde ik in vier windrichtingen: oost, west en al de rest totdat ik jou tegenkwam. Stotterend stond ik daar, daar jij mijn adem benam. Harmonie bracht je mij, van het noorden de standvastigheid, van het westen het bewustzijn, de diepzinnigheid van het oosten en de warmte van het zuiden. Een hart kan niet jokken: weggestoken…

na lemen huizen is beton rot anekdotisch vallen gele wederiken met hun punten op het tapijt - een sterrenbeeld ik pak een spa en schop een struik de tuin uit ik lees een dichter die ik nauwelijks nader erg erudiet, Piet daarmee houd je me wakker, met wat ik niet begrijp zo kom ik terug bij de aarde aan mijn zolen…

Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de diepte van een ster waar ruimte meer betekenissen heeft.…

de nacht is mijn kat op trage poten ze woont in een wit kasteel met dikke muren die kluisteren als we buigen naar zware wind sterrenbeelden vallen uiteen in ovale ogen breder dan de maan het verre licht, fijn wit zand ooit valt alles uit elkaar zweeft alles zacht met iedereen ik raak de dag hij is van steen…

doe je ogen dicht en luister - hoor je de poëzie - ze hoeft niet waterpas te zijn voor de vogel die in het licht stralen zal noch voor het sterrenbeeld waarop de nacht fluit met verliefde vingers denk open lucht tussen bomen en de drie heuvels die in en uit zinnen stappen als zomerpassagiers met een hart opengewreven door…

De zee De schorre zeilen, de sneeuwende zee met De vinkenslag der baren : haar bladeren En het doornaveld verlangen : haar golven Rijden tegen het land waar de vlag der bronst uithangt, Monsteren de muren aan, Lokken het mos en de mensen, de merries en het zand, Laten de stenen als sterrenbeelden achter En bevrijden - zij, de zee en haar…

Zijn ster schijnt nu aan de hemel in een nieuw sterrenbeeld dat zijn naam draagt.…

bevroren in het beeld vermijdt de tong de woorden die in een verward geloof het geluid verstoren ijzig houd ik mijn vraag in over het meer van verlangen om aan de oevertreden gekraste cirkels te laten drogen waar blijf ik met mijn sterrenbeelden die ik schaats als hagelwitte rozenstruiken om zo mijn dromen te vergeten waar…

gesneden in de bast daar doorheen de letters onbeholpen groot “U I T” en nog wat initialen De boom ruist met zijn bladeren draagt de namen van een toekomst eens doorvoeld en voorspeld Het bos maakt geen bezwaren, het is winter en in de koude nacht dansen de dryaden in mist en sneeuw gehuld In hen passen de waanzin van onvoltooide daden en sterrenbeelden…

wat je ook beweert de zee is geen gezichtsbedrog, geen verzonnen signaal van mijn gekte tussen mij en het uitgevouwen getij -elk ogenblik beschreven- geen zoutige analyse opdat ik zou kunnen genezen van de stilte of van de watermannen uit jouw sterrenbeeld die met stukjes spiegelglas de verte van een rivier nabootsen wanneer ik…

Er moesten tekenen te vinden zijn, naast jouw sterrenbeeld, die verklaarden waarom jij zo mysterieus bent, wat jouw geheim is en waarom ik er niet bij kan met mijn pet. Niks gebeurde en niks verklaarde iets, pas toen een komeet voorbijschoot begreep ik het: dat ik jou tegenkwam is toeval en mooi, meer niet.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Bij mijn sterrenbeeld, Stier, hoort de edelsteen Rozekwarts.…

Straks zoekt zij haar "hartevriendlachbeer" en "knuffelknobbelzwaan" en dan doen dromen in haar hoofd wat uilen s'nachts doen bij de maan: ze laten er de mooiste sterrenbeelden onstaan.…

vergeefs heb ik in eindeloze nachten me tot een onbekende god gewend gevraagd of hij het aardse lijden kent en of hij dat wellicht wat kon verzachten de sterrenbeelden aan het firmament aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte…