Alle inzendingen over stille bomen

Uitgegroeid door de jaren heen laat hun bast de sporen zien holte als stille getuige de ruimte kan niet wijder zijn leven en dood trokken aan de tijd voorbij beknopt wat is geweest de stille boom…

Teder en onverwacht Voel jij aan als toen Na een eenzame nacht Gelijk de eerste zoen Een stil ontwaken Na verloren dromen Van witbevroren daken En nog stille bomen…

op de dodenakker verdwijnen de ijle fluisterende schimmen tussen stille bomen de jongen een kind nog moet verborgen blijven voor het oog van het volk voor de eer van het land ze krabt met haar nagels over de zinken kist het mes kervend in het eeuwig onwrikbare…

langs stille bomen gingen wij in onszelf verloren in onszelf alleen alleen de regen ruiste en dan uit het niets uit de nevels omhooggeschoten langs het lover zweefde zij de hinde en wij de voorbestemde doden leefden wij even eindeloos leefden wij even niet alleen…

Hij sprak niet het was niet zijn stem er heeft een ander in de nacht gesproken toen hij de tak tekende aan de stille boom die hij omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten er ging een wereld voor jou open maar praten deed hij niet.…

blijf liggen murmelt de regen vandaag geen leeuwerik die zich op grote hoogte met een lied laat horen daal af naar je diepste slaap waar geen sterrennacht is rust nu maar onder dunne stille bomen vertrouw de duisternis waar het licht niet langer vecht voor levenslucht slaap nu maar stilt de regen…

En ik voorspelde het verlies met jouw hart en het mijne liet ik kilometers leegte zwemmen toen je naakt op je scooter zat vlinderde er een zwarte vogel rond de neusvleugels van de lente ik slaakte de behaagzucht eenmalig zocht wat ruimte in de gedichten van een oude Surinamer uit de buurt die me vertelde van de stille bomen en hoe dromen…

Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in het zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…

Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan, vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…

Over alle stille bomen. waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…

Proestend druipend voorover gebogen in de wind loopt hij op het melkwit grint Veegt de hangende tranen uit zijn baard terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard Seizoenen komen en gaan het witte huis de bloesem stille boom onder de gouden maan De blauwe rivier ik herleef ze schilder met vrije adem de bruisende zee het…

Je bent zo'n park vol stille bomen midden in een zomerdrukke stad Zo'n lege bank aan spiegelwater Een knisperend oktoberblad Je bent zo'n onbevoetstapt sneeuwveld de ijsjas om een tere tak Zo'n krokusveld op een rotonde lichtparels door een wolkendak Je bestaan kleurt mijn seizoenen Van mijn decembers maak je mei Ik kan alleen…

Waarheid is in ruisen van stille bomen. Is in water dat als hartelijk bloed door alle mensenharten stroomt. Waarheid is in daden. Waarheid woont in zorgen voor elkaar. Leeft in alle moeders. Zwijgt in trouw. Spreek dan woorden uit zonder spreken. Ik hou van het leven. Ik hou van jou.…

Waterdampen die het bos larderen Statig stille bomen laten menig druppel gaan Deze nacht bleef je intrigeren Roel van Ekeris©…

bomen ons zouden vragen nader tot hun te komen en ze zullen ons zachtjes in het oor fluisteren mens je moet eens naar ons luisteren wat jullie probleem is is het ontbreken aan werkelijk dieper inzicht…

Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

- De dagen hadden mij de vreemde vreugd gegeven te weten, hoe een vlucht van grote vooglen hing, iedere avond, in de teedre zomer-luchten die zeegnend om de ziel der needre mensen gaan, als de avond daalt, en maalt in avond-kleur de vruchten die rustig-zwaar in 't loof der stille bomen staan. ...Toen kwaamt gij zacht in mij te leven, en…

Bomen praten zachtjes met elkaar ik hoor hun fluisteren in het lover Bomen, zonder zelfs een takgebaar Ik vraag mij af, waar gaat het over Bomen prevelen uren met elkaar ik hoor van hen ’t stille fluisteren Klinkt dan de stem van God daar of zou God alleen maar luisteren?…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

Een eenzame laan Tussen vele bomen Een gedachte slechts En stil verder dromen Geen sterveling Die mij hier ziet Ik wil slechts wezen De eenzame wandelaar Die natuur bewondert En in stilte geniet Een stille laan Tussen vele bomen En niemand te zien Ik loop hier eenzaam Met mijn illusies In die stille laan In de verte fluit een…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

De stille weg de maannachtlichte weg - de bomen de zo stil oudgeworden bomen - het water het zachtbespannen tevreeë water. En daar achter in 't ver de neergezonken hemel met 't sterrengefemel.…

Op een stille herfstdag als de zon schijnt door de gekleurde bomen die je tot rust doen komen. Dat is een prachtig gebeuren al die mooie herfstkleuren! Het is een sfeervol jaargetij en geeft een stille rust in mij.…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…