Zo trots zoals je was,
Je klauwen als panterpoten,
Je praten en miauwen toen,
Zo brak ben je nu geworden,
De ziekte mergelt je uit,
Je trotse poten zijn als lucifers,
Toch blijf je bij iedere aanraking knorren,
Je hart is zo sterk,
Straks moet ik afscheid van je nemen,
En dat doet pijn………
Om indruk te maken op de acteur aan mijn tafel
zeg ik De mooiste film die ik ooit zag heet Paradise Lost
De camera bewoog zich niet en alles was zwartwit
vreemd als een paradijs nee vreemder
De jongen zegt dat ik Stranger than paradise bedoel
Ik concentreer me op het woord 'gereserveerd'
tot de letters zwemmen en de wereld een vlek is…
Het was een nummer of een blaaspartij
Misschien was het gewoon de som der delen
Maar hoe ik ooit Piet Noordijk hoorde spelen
Deed onberedeneerbaar veel met mij
Een mooi concert, uit lang vervlogen dagen
Waarvan het buikgevoel nooit zal vervagen…
588
Bezig met laden