Alle inzendingen over stro

het stro is al gepakt de akker een stoppelveld nog goudgeel maar opgepast binnenkort vuilzwart alsof het stro van zilver was.…

Wortels verdwijnen In een berg van hooi en stro Klinkt een zacht gepiep…

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

als had het iets devoot dat sappig rijpen in het rood dat ritselen dat plukken boven verweerd stro op knieën in een zon van lood…

Een schoen met een wortel en wat stro er in Staat in m'n geheugen gegrift Dat is mijn jeugdgetuigschrift Kom op Sint, maak me WEER kind…

geur van gedroogd gras laten we een hooimijt bouwen en bestrooien met lievevrouwebedstro ontwaken in onze gedroomde slaapstee…

de ezel boog boog dieper door krabde met de hoeven aan de rots zette zijn vier poten trots in rust zij stalden daar hun kind in kribbig stro dieren ademden hun warme wind een ster verschoot in lucht die naar geboorte rook het winterde in warme schapenvachten herders zongen komst in lang verwachten Hij is gekomen als verlosser…

Ik ben bang dat ik gelukkig zal zijn Dus zal ik gelukkig zijn Dit is mijn mening Dus ik zal je een plek geven om naartoe te gaan Vliegend door de lucht Zoekend naar hun doel Pijlen van stro gaan om ons heen De één is geraakt, de ander is verdwenen…

rijkdom die ik normaal vond Nu overweldigt het bekende mijn nieuwe ogen, vervult het me met een weemoed al voor ik aan weggaan denk Of zal ik blijven voor de rest van mijn leven, best wetend dat het zielshart werken is om samen te slapen wolfmensen en schaapmensen koe-, beer- en slangmensen Het is hartwerken in het paradijs voor genoeg stro…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

nooit had iemand eerder gezien wijze dwazen rennen door de slingerlaan zoekend naar herinnering een cynische opmerking is zo gemaakt naar velen wij geen schaamrood op kaken boze tongen laat maar varen zo hebben wijze dwazen altijd nog wat laatste kaarten zo ook de contaminatie van het voegen van woorden en kaarten geduldig lopen…

Waar halen wij in vredesnaam toch allemaal die os en ezel dan vandaan of een stal zelfs hooi of stro is nog te mooi alleen een kribbe en een kind zal in dit verhaal in de doeken worden gedaan…

Dat dit je herinnering terug haalt naar die vriesdag vol van zon, met lichtend rijp op sprietjes stro, en zilverwit op boom, met licht zo stralend zacht en goud dat bijna aaibaar langs de ramen strijkt.…

Het hart aan het platteland verpand aan het blonde stro en blond haar Tijd gaat niet voorbij, maar verdwijnt Elke herinnering wordt opnieuw voorbij opgebouwd, er verdwijnen stukken uit jij bent hier in zomers land en blijft in mij…

Als een zwarte wolk, gesluierd benevelend het zichtveld Je brein, dus je gedachten niets is meer wat echt telt Gevangen en verwrongen gesluierd en geveld gezeten op een stro-matras 'dáár zitten' werd vermeld Je wil is afgenomen je centen zijn geteld je IK is afgenomen en je zit in niemandsveld…

de schapen zijn geruimd de velden leeg bij nachten herders hoeden slechts verwachten want ze zijn uitgeteld waar ooit geboren worden leidde tot nieuw leven zijn slechts de figuranten kribbe stal en stro gebleven spelers zijn aan de destructie meegegeven…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

labberton pro-duits als de engelse roos - wat zegt een naam duitse literatuur wordt in de strijd geworpen een groot sint jansvuur alliëren en associëren een vuur van stro midden in een brief komt een oorlogsverklaring uit de lucht vallen in de loopgraven weglopen kan niet onder de laars…

Ze volgden de ster en ze vonden de stal en bogen zich over het stro in de krib en zagen het Kind dat zou stijgen met stip omgeven door licht - een bijzonder geval Eén riep toen: "Jezus!"- hij stootte zich fors - en Jozef riep blij: "Hé, da's leuker dan Sjors"…

mijn lieve vrouwe* in mijn bed vers stro want ik wil van u houen *volgens de legende heeft Anna, de moeder van Maria, omdat haar dochter moeilijk de slaap kon vatten, een zak met deze gedroogde geurende plantjes, onder haar matras gelegd en sliep ze.…

mijn stal was drie-hoog achter, ik kreeg het kind van een verkrachter geen stro en beest want zo geboren worden is geen feest ze waren met z'n achten er was toen geen bij nachte de hotels waren te duur ze pakten mij, ik kwam weer bij tegen een binnenplaatsmuur de koningen van verre hun sterren moest ik tellen maar die van Bethlehem…

in de schaduw van de wind stoeit onbevangen een kind een zeepbel barst in duizend en één hemel open hoog in de lucht springen veulens in het blauw vrolijk fluiten dwergen op een luchtig pijpje stro sprookjesachtig fladderen broze vlinders naar omhoog betoverd door dit spel breekt een zeepbel in mijn oog.…

de tamtam slaat zoveel hij dragen kan totdat een man uit zijn mond kruipt hij laat het regenen om naar gisteren te kunnen kijken het raam hangt zich op aan zijn schaduw, de vlag halfstok ik kijk naar binnen en naar verloren liefdes terwijl hij zijn hoed van stro opeet hij geeft haar een naam die hij vergeten zal en vaart verder op…

Ik zou nog zo graag met je samen willen zijn terug in de tijd genesteld in 't stro met schetsblok en krijt jouw geur in me opsnuivend en die van teer en leder je fluweel zachte neus warm in mijn handen En met mijn armen om je heen zou ik jou dan teder vaarwel zeggen mijn gezicht in je manen die mijn tranen zouden meenemen iets van…

ik sinterklaas en in mijn baard groeien de eurootjes uit spanje zij pieten zwart maar geven europees hun appeltjes van oranje zij schoenen als veel mensen maar toch zou ik meer stro en wortels wensen mijn paarden zullen gaan de manen staan al aan en wind waait hoog in bomen ik schoorsteen weer en breng wat ooit gedacht maar…

Onstuimig jong of oud gebogen, het waaide zo maar ergens heen geen verdampte blik, geen wegruisende echo spoorloos achter de kille kim vervlogen nog geen pluisje, stofje, of een rietje stro God heeft het licht voorgoed verbogen. ------------------------------------------------- Uit: 'Paleisgeluiden' (2004).…

Twee vogels hebben stro in mijn handen gelegd. Twee vogels hebben gefloten als fluiten, als noodweer, als kwade dagen in aantocht. Ze zijn weer weggevlogen. Alleen Haleine is gebleven. Jazeker, Haleine verlaat mij niet. -------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

jij kerststalt mij in winterse herinnering ik ezel warme adem over stro jij hoedt in nachtelijke weide de schaapjes op het eigen droog op het verschieten van de ster kan je niet wachten de koningen zijn nog te ver zingt dennenboom en kleurt de ballen vroom voor bethlehemse nachten ik sneeuw nog steeds kou heeft mij al jaren…

Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro? Hartenzeer of zadelpijn De teugels blijven achter Geen beugel verwacht een voet die in marmer reizen moet. ------------------------------- Uit: 'Vlammend marmer', 1984.…