Alle inzendingen over stroomopwaarts

wij zijn met duizenden en verkleuren tegen de stroom in onze onderkaken steken steeds meer vooruit, willen bevruchten wij trotseren versnellingen springen de dood tegemoet, water moet vallen, maar wij zijn op weg naar het ultieme ei wij weten, wij zullen sneven en laten stroomopwaarts ons leven…

Jouw bloed van slag geraakt lijkt te strijden met zichzelf onder zachte dwang stroomt nu het oude weg voor vers dat stap voor stap zijn loop aanvaarden leert een eigenwaarde vindt zich in het gangenstelsel van dit nieuwe leven hecht dan herboren kloppend voor mijn deur zal staan…

Hij kende de stroom de bovenstroom maar ook de onder Hij stond open voor het wonder van water, watersnelheid en verval Met de rivier viel niet te spotten beslist was dit geen niemendal Hij roeide,roeide wist van geen wijken zijn scheepje in tweestrijd tussen water en mens Hij kende zijn krachten had slechts een wens: met haar…

Die Campert mag in een rivier geloven waarvan de oorsprong liggen zou in zee Maar die in kaart te brengen valt niet mee Terwijl je je het rimram roeit naar boven Gelukkig heeft mijn Ipad vrij veel apps Die kaart die pluk ik wel van Google Maps…

De tocht terug naar huis gaat over loopplanken en langs smalle paden. Naar de bron, waarvan het water is verwilderd en aangelengd met tranen van vreugde en verdriet. Naar het nest, door de kleine ronde opening van het nestkastje. Weer terug in het schaarse licht van vroege dagen, in de schaduw van de schelle schijn. In aanwezigheid…

Alles uit niets, komen we en we vergaan in fantastische dromen aan de binnenkant komt de kern van de waarheid tot stand vanuit het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron. Daar ligt de kiem, het zaad, het ontstaan uit de oorspronkelijkheid, het ontspringen van seizoenen, uit die dagen stroomt mijn leegte vol.…

Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

het verlangen om met gebroken vleugel verder te vliegen doet haar boven ’t grijze uitrekken stroomopwaarts verder reizen in onvergankelijk droomzicht…

met zonlicht wast zij haar manen in de rivier die haar meevoert stroomopwaarts naar daar waar een immense schoonheid zich openbaart nu zonden liggen begraven in een te ondiepe waarheid…

Een karper zwemt stroomopwaarts...!…

voor tranen zij stromen tenslotte als opgegeven verzet aan het eind van een verloren feest hoe ver voeren zij nog terug in een verkwist verleden opgestuwd stroomopwaarts laat de druk zich het beste voelen…

een woordenstroom binnen de dijken met uiterwaarts verlangen stroomafwaarts wacht een zee aan rijmwoorden waar men stroomopwaarts slechts van mag dromen dichter bij het water wacht de poëet op inspiratie…

stroomopwaarts zwemmen zalmen hun ondergang tegemoet levensdrang geldt het nageslacht te ankeren in het zoet stroomafwaarts drijft mijn boot de ondergang tegemoet erfgoed geldt het nageslacht verankerd in het bloed…

Stroomáfwaarts of stroomópwaarts, één pot nat, want Nederland is toch volkomen plat.…

De Dampoort voorbij, Alle poorten voorbij, Stroomopwaarts Naar de bron Die je hier bond. Je geraakt eraan … Verk(n)ocht.…

Waar namen er niet meer toe doen De Merwede stroomopwaarts wegvloeit in de Waal Gras uit stenen groeit Daar ontstaat Vreemd genoeg Alsof mensen wolven worden Vrede in de waterlinie Een fort dat nooit meer onder vuur ligt Organisch Zonder er iets tegen te doen…

mijn maan staat in venus liefde kruist het pad van mijn tweede huis met nummer zeven mijn geluksgetal ik stuur een kreeftje strandwaarts vis een visje stroomopwaarts pak de boogschutter zijn pijlen af zie liefde op het pad staan…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

In het dal van het verlangen naar de zon reizen we stroomopwaarts het station Utopia reeds gepasseerd boven ons pakken de wolken zich donker samen elke bocht toont een nieuwe horizon en achter elke heuvel schijnt een ander licht het wonder van verandering is overal…

Zoveel gedachten als vissen die stroomopwaarts zwemmen, ploeteren maar voorwaarts; niet te temmen. Zorg dat de vloed van je kolkend bloed weer eb wordt in je lichaam… Aangenaam: “Ontstressen” is de naam.…

Hier had hij aangelegd aangelegd had hij hier Zijn scheepje had 'm hier met haar gebracht zeilklaar van de werf Stroomopwaarts was hij gegaan oploeven & afvallen minder Het bracht hen hier in de vestingstad Grave Hij mijmert al bijna veertig jaar aan de rivier Het scheepje...…

zwem je stroomopwaarts zorgvuldig in het ontwijken van obstakels als 't even kan neem je de kleur aan van die kwaliteit is je op 't lijf geschreven leun je lenig als je bent met alle winden mee maar jij, geen vis noch een kameleon noch een blad aan de boom die jou dreigt te verliezen in het gouden ochtendlicht…

gordels vast riep de nostradame nazomer en de kraaien kriskras door onze dagen volautomatisch van wat moet dat moet en door naar de finale grootste begrafenis stroomopwaarts met stekeblinde snavels slagschaduwen over de blauwbedroefde aarde morgen as versplinterd glas morgen zal niets meer zijn zoals het was - en de kraaien de kraaien…

mag ik ervan dromen om eens stroomopwaarts te komen ooit de bron te bereiken die mijn leven zal verrijken ik meander mijn bestaan tussen kribben en kades laat me gaan in razende wielen en rust in de waarden wil weer wellen tot beekjes frank en vrij dansen in geulen heulen met zon en de wind watervallend spelen als zorgeloos kind…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…

stroomopwaarts in een drukke straat zijn woorden hoorde hij alleen hij sprak ze uit in zacht geluid en vielen snel uiteen als letters op een witte steen gescheiden van hun zin en zwijgend ging hij verder en dan stroomafwaarts kwam hij terug vermoeid maar bij de witte steen sprak hij ze toe en reeg ze weer aaneen en sprak ze uit in mooie…

soms kwam het, met de rondvaartboot, stroomopwaarts terug. Een carillon, ik kon niet langer blijven staan. Maar heel de dag bleef hangen in mijn hoofd: ’t is lente en de zomer komt er aan.…

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen. Er drijft niets tegen de stroom in. Ik voel onder de waterspiegel ruimte voor geheimen schuilplaatsen van wat de toekomst wordt, misschien Mijn vriendinnen steken kaarsen op en zullen op de terugweg praten over de jongens…

sterrenvuur valt op het water windscheef als regen in stilte van de nacht plots het zingen van een accordeon haar adem onder jouw huid met schoenen in je hand geen vragen meer en ook geen einde stroomopwaarts dansen kersenbloesems ’t wordt lente in de twijgen tussen het donker van nacht en het blauw van de morgen vindt zich geluk…

Zoals zalmen moedig zwemmen, stroomopwaarts vechtend, naar hun geboortebron. Liefde zoekt steeds weer liefde. Liefde die je losgelaten hebt, komt altijd weer retour. Het is zuivere verlatingsangst, die bange mensen tegenhoudt. Liefde is altijd moedig. Altijd trouw.…