In het pakhuis woont mijn suikertante.
Ze heeft het koud in haar stilte.
Ze broedt op haar gedachten
en een kwaad verdriet mengt zich door de nachten.
Ze gaat alleen naar de markt
tussen het rumoer,
het gekrijs van warm aanbevolen appels.
Maar de liederen van de zigeuner stemmen haar mild.…
subtiel is het allang niet meer
de geur verspreidt als smaak nog beter
zoet
en krachtig
als een suikeroom met dikke buik
een suikertante met een kanten rok
frivool en ietwat bleu
haar in krullen
glimlachlang, blote tanden, niet meer bang
voor alles wat er sneu
nog tussen hangt
smaakvol ligt die zachte kracht
te smelten
op mijn tong…