Alle inzendingen over te vroeg OR te laat

Je warme lichaam naast me je slaperig gezicht Het bed duidelijk beslapen het invallende licht Het eerste kopje thee op bed geserveerd Croissants vers uit de oven wat heb ik je vereerd Alles deed ik voor je blijkbaar niet genoeg Voor ons is het nu te laat of was het soms te vroeg?…

of laat de ogen sluit.…

de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

* het leven leert wat zou ik graag toen ik jonger was dat geweten hebben wat ik nu ervaar wat zou ik graag nu ik ouder ben dat ontvangen kunnen wat ik toen niet gaf wat zou ik graag toen ik jonger was dat gegeven hebben wat ik nu mis wat zou ik graag met het weten van nu de jaren van toen nog eens overdoen wat zou ik graag…

Door heel het land weerklonk dezelfde vraag En ook op de tv en in de krant Vroeg men zich af: wat is er aan de hand, Waarom is er geen snelsonnet vandaag? 'Dat lijkt me helder', sprak de analist 'Van Keeren heeft zich in de dag vergist'…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Jouw leven in een paar zinnen Dat is onmogelijk en waar moet je beginnen. Maar dat maakt niet uit zou jij hebben gezegd Ik had het niet geweten of vergeten, want mijn geheugen was slecht. Praten over eten en koken dat vond je fijn En boerenkool moesten met kaantjes zijn. Jouw volumeknop had maar één stand, dat was altijd te hard Maar vanaf…

iemand vroeg mij laatst hoe laat het was, en ik zei 'je bent net op tijd'…

in vochtig bedje rillen vroege slaplantjes van late nachtvorst.…

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Waardering voor de mens treedt pas in wanneer men er niet meer is, echter hoe moeilijk kan het zijn de mens te waarderen bij leven?…

Wordt dan alles weer als vroeger? Of zal het nog zijn zoals ervoor? En waarop moeten we hopen eigenlijk? Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde plooi valt? Of op het tweede: dat we nooit vergeten wat corona ons heeft geleerd. Als een geluk bij een ongeluk? Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken…

in mijn tuinhuis goed verscholen voor de kou en voor de vrouw, want ik was de tijd verloren en de achterdeur al lang gesloten. het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht. zo geheel toevallig of moedwillig…

Leef vandaag, wacht niet tot het te laat is, maar wees op alles voorbereid.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…

het was laat en redelijk koud. ik slenterde nog langs de sporen. het was er eng, ik was benauwd, om vooral thuis te komen voor het gloren. dus ik alsmaar in de verte turen, maar nergens een trein te bespeuren. mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen.…

Geachte Nationale Ombudsman, U onderzoekt toch zaken die niet deugen, die stiekem zwemen naar bedrog en leugen… Wel, dan is dit geheid uw pakkie-an: Dat onze kinderwaakhond kritisch blaft, is goed! Hoezo, wordt dat nu afgestraft?…

-in dit gedicht- Ik sluit de deuren af En de dag, 't is omgevlogen Tot rust maar bekaf Loop zachtjes nu naar boven Waar 'mijn bloemen' slapen Met tussen door wat gapen Besluit snel in bed te duiken Ze zullen vroeg ontluiken.…

of laat…

zonder bijgedachten zonder zelfs een vraag om dank of ' Dankbaarheid ' zal vroeg of later WEDERLIEFDE vinden.…

ik zie je tranen de worsteling met leven dat zo zwaar kan zijn de weg, die moet je zelf gaan hem duiden kan ik niet want elk pad is uniek luisteren kan ik wel vertellen hoe het was toen ik in duister liep vroeg of laat valt iedereen meestal komt er hulp als je vraag oprecht is…

't Open roosje, rijk van blad, Zei aan 't nog gesloten knopje, Dat aan 'tzelfde steeltje zat: Zie eens, dik onaartig propje, Zie, hoe luisterrijk en schoon Sprei ik al mijn schat ten toon! - 't Knopje zweeg en hoorde 't aan; Maar de middag kwam haar wreken, Deed haar boezem opengaan, En de volle roos verbleken. Hoop en dartelend…

Het is veel te vroeg. Het leven schreeuwt. Onze tijd versnelt. Klokken waarschuwen. Onze tijd vertraagt. De dood fluistert. Nu is het veel te laat.…

het is vroeg of laat en onderscheid hiertussen kan even geen kwaad ik hang als het ware aan de klepel vast die beweegt wel, maar denkt zeker niet na welke koers we gaan varen het is heen en weer binnen de houten kast en de sleutel ligt al jaren te wachten in de onder la ik voel wel dat de veer ietwat licht is gespannen maar dat…

Ik weet niet wat me straks te wachten staat, maar merk het vast wel vroeg of laat. Dan zal ik even bellen.…

Koele adem laat vredige rust komen op het veld, waar elke levensvraag landt. Het duister heeft kunstzinnig verstand, schept schimmige beelden uit stille dromen. De nacht wenst dit houwwerk in te tomen, wacht af, door zegenrijke geest overmand.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…