Alle inzendingen over tijdsgeest

Geteisterd door verveling, het geschenk van de tijdsgeest.…

Alles lijkt zo snel te gaan Ik kan er niet aan wennen Vroeger bleef ik overal staan Tegenwoordig moet ik rennen Jagen om op tijd te komen Haasten om op tijd te gaan Waar is toch die tijd gebleven Toen we nog in eenvoud leefden Zonder stress er tegenaan Tegenwoordig word je meegezogen In die golf van onze tijd Die jou zonder mededogen Leegzuigt…

Boom in groen, rood en goud, rond haardvuur kinderen luisterend naar verhalen van weleer van koningen vergezeld van een ster, op weg naar een wereldreddend kind, geboren in een stal, bij engelengezang Oude legendes maken plaats, voor oude man met baard en slee met rendieren, elfen, sneeuw en ijs en pakjes in gekleurd papier, gebonden…

Op het asfalt Naar het werk Aan het werk Tussen CO2 en stress Nòg een afspraak Meer verdienen Nooit eens denken "More is less" Thuis gekomen Aan het eten Onderworpen Aan de haast Gerijpt met giffen In plaats van seizoenen En over ziektes Zijn we verbaasd Dan ontspannen Achter een beeldscherm Onze hersens Langzaam dood Lijken…

tweeduizendveertien afgesloten openen tweeduizendvijftien de vader van gedachtes wenst een Gelukkig Nieuwjaar…

Wij sluiten ons bij Vlaanderen graag aan En Frankrijk wil Wallonië inlijven De tijd zal de identiteit verdrijven Wanneer dit werkelijk zo door zal gaan Wat zou je nog de tijdsgeest persifleren Als zelfs de lànden met elkaar fuseren?…

Het blijkt zeer relatief, zo’n V&D Dan kun je groots en onaantastbaar lijken Maar ja, de tijdsgeest weet geenszins van wijken Is straks ook dít imperium passé? ‘t Is wéér bevestigd wat zoiets betekent: Niets is nog blijvend. Laat stáán vanzelfsprekend…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure fantasie dramatiek en symboliek het beschrijven van een tijdsgeest…

De tijd van draadloos internet breekt aan Alweer zo'n tijdsbeeld dat zich op komt dringen Niet bij te houden, die ontwikkelingen Waarvan ook steeds vertakkingen ontstaan Nu draadloos internet dus...Wat een tijd Nou ja, die draad was ik al jaren kwijt…

Bij de eerste druk al waardeloos papier Met als doelstelling een enkeltje vertier Dozen vol vermalen tot een natte pulp De beschreven bladen zakken in hun schulp Tegenwoordig moet het kortweg digitaal Populaire stukjes worden marginaal Met een entertje gewoon te niet te doen Onze tijd wordt nooit een eindeloos seizoen Oudere verhalen blijven…

die opzichtig op je letten Wuivende aren van het pijpenstrootje gras Momenten dat je er rustig in je eentje was Fijnsparrenbos waar het licht amper kwam Menig boom met dode takken aan de stam Kaarsrecht rijzen ze naar het licht Menig boom door kevervraat gezwicht De beslotenheid van het naaldbos Slechts hier en daar woont er een vos De tijdsgeest…

hart zo naar snakt Duizenden nachten stil verstreken Maanlicht schijnt schemer van pijn Mis de zwoele melodie van je zinnen Je tedere strelingen zo zacht en fijn Honderden uren in stilte verdwaald Verlangend naar de plek waar jij leeft Te versmelten in jouw geur en kleur En geluksgevoel in mijn aura zweeft Uren en dagen verdrijven de tijdsgeest…

We leven door en maken plannen, toch zijn we onderhuids gespannen en voelen we de tijdsgeest drukken, die scheurt ons fundament aan stukken.…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

De tijd van grauwe luchten Waar wolken lijken te zuchten Als een kat in het nauw Toont zomer z’n berouw De zuchten van het landschapsdecor Als een grijze deken de zomer smoort Bedauwde halmen in een uitgebloeide lappendeken Menig vluchtende vogel hebben we nagekeken Gebogen bloemstengels hebben ooit geboeid Hun schoonheid is er uitgebloeid…

Muzikale stromingen die uit de mens voortkwamen ze zouden het geluid van generaties belichamen composities universeel spiritueel Sensueel het schrijven van muziek een ritueel Muziek Een heilig goed in de moderne tijd een uiting van absolute vrijheid De godentempel van de grote muzikanten die die in de tijdsgeest de juiste snaren…

Ik weet het niet, ik denk misschien Maar tijd glipt uit mijn vingers als een sneue straal Water uit een groot gemaal Water stroomt en de dagen ook Behalve ik, ik kots en braak Op mezelf op mijn niets zijn Op mijn falen en mijn pijn En dan ook daar weer op Want het is niets, geen echte strop Gewoon de tijdsgeest en het leven Niets wat een ander…