Alle inzendingen over toen en nu

de straten liggen druilerig zelfs bloemen hangen huilerig als hen het loof ontvalt op het vroegste ochtenduur waar stevig hemels zuurgraad etst het roet er van de gevels ketst dansen houten klazen kleddernat op het ritme van ‘t verval men ziet benardheid overal onmetelijk groot is haar getal Tot in de nauwste tunnel toe, doodlopend in…

kan even niets meer zeggen mijn hele hart doet pijn om me erbij neer te leggen voor hen die nog in Auschwitz zijn zeventig jaar geleden in mijn beleving nog zo pril 'k heb een gebed gebeden en ben nu even stil gaat nu hetzelfde wéér gebeuren het simpel doden van een mens en alle normen te verscheuren is dat het toonbeeld van de wens?…

De lucht voelt beklemmend, hun gedachten raar, hij oogde bijna als roofdier, niet zonder gevaar. Iets ver beneden hun en zijn waardigheid achten bezorgde ook hem toen deze slapeloze nachten. Successievelijk getreiterd, murw gemaakt, waarden die vervagen door niet meer te vragen vanwaar de idiote deplorabele omstandigheden oogden normen en…

Katholiek als ik ben opgevoed Is er niks van blijven hangen Schamen doe 'k me daarom niet Nee hoor, niet bij langen. Elke zondag naar de kerk Met mijn reeds verdwenen vader Gezamenlijk voorin met zijn allen Want zo kwamen we hem nader. Konden niet wachten tot het " klaar" was Was een hele lange zit Wetend dat het eten gaar was En de zondag…

We hadden verlangens en kusten, ja we kusten elkaar in vurige liefde en de wind in het haar Het was een liefde die eeuwig, ja eeuwig zou blijven die nooit meer zou stuk gaan dat geloofden wij zwaar Maar de tijd, ja die tijd die ging veel te lang duren want de bozen en de jaloersen cirkelden reeds om ons heen en de lichtjes, ja die…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

Toen ik jong was dacht ik: uit de wereld pers ik al het sap. Mijn leven zal dat niet bederven. Ik pik wat ik kan krijgen: de krenten uit de pap. Ik zal mij veel rijkdom verwerven! Toen ik ouder werd wist ik: Het ging anders dan ik dacht Om intens gelukkig te kunnen leven. Veel van wat ik vroeger had bedacht Had ik intussen opgegeven.…

Ranomi, Epke, Dafne, Tom, Jeroen en Abe, Coentje, Johan, Marco, Faas geen achternaam, maar die weet elke dwaas Eerst vijf van nu, vervolgens vijf van toen Geachte lezer, kunt u iets vertellen Van Wim en Jan en Piet en Ruud en Jelle?…

Houdt leven schoonmaak ook in de natuur kunnen wij die krachten naast ook zwakheden billijken, natuur is soms net als wij wispelturig ontdoet zich van oud hout en licht onze pannen. De atmosfeer leeft en reageert, het stormt daar verschijnen de stoten en eerste takken pannen van daken zonder het geraas te staken giert het om de huizen op paden…

Toen moordenaar molenaar werd en molenaar moordenaar toen zag ik de macht van de taal die onschuld tot schuld maalt en omgekeerd met de huik naar de wind van het regerend tijdsgewricht Er zijn woorden die niet meer mogen gehoord het woord selectie is schuldig, kun je niet meer gebruiken concentreren, concentratie kan ook niet meer Het…

Soms verlies je iemand, Terwijl je het niet verwacht. Dat jij denkt: hij heeft na die tijd veel moed. En dan ineens verliest hij zijn macht. Macht over zijn eigen leven. En iedereen probeerde hem nog wat te geven. Maar helaas niks redde hem nog om te blijven leven. Het leven is nu eenmaal nemen en geven. Maar waarom juist de goede mensen? Die…

Rijdend langs 't weiland, zie 'k twee paarden staan maar het waren er toch drie? Zou er eentje zijn doodgegaan speurend over het geheel, zie ik ineens in plaats van drie dat een moeder haar veulen koestert. Rijdend langs 't weiland op de weg terug speur ik naar de vier, geboortes blijven mooi!…

Een wilde droom ! Alleen op wandel ! Een dolend hart ! Slechts een dwaallicht en 'k voel uit al die duistre hoeken dezelfde blik op mij gericht ...Eén beeld dat stom en vol verbazing me slechts begrijpt, het hart vol schrik, dat mij dit dwalen ééns zo lief wordt nu het zo eenzaam schijnt lijk ik. Als nu het licht weer werd ontstoken,…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

In ‘t weiland stond een vorstelijke stier En Bertha achtendertig liep te grazen Voor boter, karnemelk en Goudse kazen Hij sprak: ‘Hola...Wij heten Willem Vier’ ‘Jij wordt mijn Koeningin’, loeide hij luid Maar Bertha zei: ‘Holland is toch je bruid?’…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Het is opnieuw een donkere dag vandaag de berkenhaag draagt muisstil de mussen koolmeesjes sussen, zo oogt het, elkaar. Illusies zijn niet meer mogelijk. Ergens zweeft een meeuw opvallend raar wat heeft haar vandaag meegevoerd, kan zij ons met bepaalde angsten troost geven het mooie en mindermooie nu verweven. Ik ruik nog even aan de violen…

Vlij u hier onder warme schaduw, En versterve in het mijmerend lied, In het lied der bomen uw lied. Zie hoe rein en eenzaam hun donker Met het eindeloos hemelgeflonker Verglijdt in de effen en langzame vliet. Ach kind, weet ik nog of ge droef zijt, Weet ik nog of ge lacht of niet?... Ons lachen en twijflen en wenen Vervliegt in 't gestraal…

Een stem roept dat ik zo dadelijk zal arriveren waar ik moet zijn. Enkele pendelaars staan al minutenlang in het deurgat. Anderen springen pas de laatste seconde recht. Het zegt vast iets over hun karakter. Weer zet de trein zich in gang. Een reclame voor een nieuw parfum flitst voorbij en even later zie ik de minder luxueuze achtertuintjes…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

De huidige muziek kan me niet bekoren, het is meer geknars en gekleun ik wil gewoon oude bekenden horen, niet dat oeverloze soms harde, gedreun! Uitzonderingen zijn er voldoende, maar die pakken niet mijn ziel, dat zijn er veel teveel hetzelfde, vandaar dat ik daar toch niet voor viel! Ineens schiet me te binnen, de plaat en zijn lp gouden…

Het afscheid duurt nu al een uur Stiekem samen beneden in de schuur. Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar…

Hier staat de rode beuk met het eindeloos grote geduld van een boom. Hier staat de rode beuk hij ziet en hij hoort ons en is ons vergeten. Hier staat de rode beuk voor hem is het altijd altijd en hier is het nergens…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

De mensen op straat maakt het niet uit dat ik naar hen kijk of ik besta er is geen noodzaak die me vooruithelpt voorbij het raam wachtend het wachten moe, terug in de stoel terug in de tijd verdwalend in mogelijkheden van oude zomerse verlangens door jou aangeraakt te worden terwijl het paard snuift jouw onschuld onbewust en onaangeraakt…

Beits, zeep, appels, stof: ik houd van zoldergeuren – maar ik nies ze weg.…

Over de graven, over de tijd heen: klimop – van de verhalen.…

Je verbleekt, kruipt langzaam weg uit de anekdotes en de foto's die overblijven voor vreemden, later ook nog ontdaan van onze herinneringen alles verteerd tot iets anders jij en wij opgelost in nieuwe levens met hun eigen verhalen waarin wij zachtjes fluisteren eeuwig zullen we fluisteren in het voorouderlijke koor van de menselijke…

Niets hadden we nodig, we botsten gewoon en lagen door elkaar als dat zo uitkwam, een nest vrienden die elkaar weten te vinden hoe ver we ook uitgevlogen zijn Engelen geworden, wie had dat gedacht! Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed…

Er streek een vreemde vogel neer op de drempel van mijn huis. Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.”…