Alle inzendingen over toneelspel

in elke scene is men, tegen wil en dank, tot het eind aanwezig de mond lekt woorden en handen zijn bezig met een onafgemaakt gebaar; verborgen is de plot en tot het slot onaangeraakt achter elk masker gaan emoties schuil; valkuil gevuld met delen liefde en haat. eenmaal begonnen ontrafelt het verhaal; alle teksten worden opzettelijk…

zaken Wil horen uit de mond van een, die, slechts in schijn , Een Held, een Vorst, een Boer en al te zaam kan zijn; Wie zulk bedrog bemint dat lachend ons doet wenen‚ En wenend heimlijk lacht, daar‘t onheil ras verdwenen En heel vergeten is, wijl men 't niet meer gelooft; En voor een andre keer een nieuw bedrog belooft; Die zie ‘t toneelspel…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

Uitgenodigd voor het feest ik was er nog nooit geweest mijn positie stond borg ach, het was mij een zorg tijdverdrijf sans rancune toneelspel als op de bühn volle receptie volle zaal weet u, dat ik er van baal…

Ons voetbal wordt alleen nog maar bekroond Wanneer het als toneelspel wordt vertoond.…

Job Cohen gaat nu toneelspelen. Ook Job Cohen doet nu gelukkig iets, Hij zal zich niet meer hoeven te vervelen. Ik lees dat Job Cohen toneel gaat spelen, Wat mij betreft verandert er dus niets. Want komt er een politicus in beeld, Dan wordt er structureel toneel gespeeld.…

Het leven is als een circustent met clowns en acrobaten een toneelspel van het heelal en niemand heeft het in de gaten. Je ziet de mensen lopen een lach op hun gezicht terwijl hun hart gesloten is het zit allemaal potdicht.…

Zo'n belofte betekent dan niets, lijkt het wel, was het allemaal nep, was 't één groot TONEELSPEL?…

genadig slaap je even uit want een stem spreekt tot de verbeelding ervaar maar een droom is moeilijker achter een scherm…

Bang voor mijn eigen gedachten Vulde ik de dagen met wachten Of ik een antwoord kon geven Op de zinvraag van het leven Helaas, het lukte me niet En nu zit ik hier met mijn verdriet Alleen en heel geheim Want zo slecht mag ik echt niet zijn Ik word knettergek van mij En de rest van de wereld erbij Daarom kan ik aan niemand Laten zien…

nee, ik hoef geen rol in je toneelspel acteren heeft me nooit gelegen zelfs de gage die je me aanbiedt weigert een rol te spelen in jouw stuk aan figuranten heb je geen gebrek ze drinken de woorden van je lippen spreken je niet tegen, maar zwijgen zoals nietszeggende personen betaamt als toeschouwer amuseer ik me kostelijk bij de komedie…

Toneelspel handigheid en gein gaan hier ’t gevecht aan met twee priemend zwarte ogen. Wat zal het worden: liefhebben of haten? als ze eenmaal volwassen zijn.…

heb stukjes drama geraapt uit het toneelspel van mensen zonder geluid en publiek expressieve mimiek voorkwam schamen voor tranen en het stokken van adem pas achter het vallend gordijn mocht ieder zichzelf weer zijn in een demasqué van gevoelens heb de scenes gelijmd decors uit het leven genomen geen monologen als dromen met publiek…

jij was de logica weer helemaal kwijt in de snapshot toegemeten tijd waar het podium nog leegte ademt barsten coulissen van opkomend nog ongekend talent schijnt licht al succesvolle bundels terwijl er nog geen stap is gezet achter al bewegende gordijnen we openen met ingehouden adem het mimisch welkomstlied treden langzaam…

hij was al op afstand een eenling met een vreemde smaak voor buitenissige kleding die aandacht ving en stevig vasthield zijn gang over de bühne waarbij hij met vage doch stevige lijnen zijn publiek mateloos wist te boeien niet alleen door inhoud maar ook performance hij was het die aan de touwtjes trok en speelde met marionetten…

Nadat ze ’s avonds de gordijnen sloot zag zij zichzelf in de spiegel even aan Haar ogen, door ‘t lange schreien rood volgden de natte sporen van haar traan Een diepe zucht verliet toen haar keel eindelijk mocht ze even..zichzelf zijn Eindelijk stopte eventjes ‘t spel toneel en kon ze even alleen zijn met de pijn Een blik in de spiegel toonde…

Elke dag een lach op haar gezicht Ogen die altijd stralen Met haar lijkt al je pijn verlicht Je hoeft nooit alleen te dwalen Een prachtig hart van goud Nog nooit iemand ontmoet Van wie iedereen zo houdt Er is alleen maar voorspoed Bij haar zijn er altijd zonnestralen En anders is er nog het maanlicht Ze is altijd aan het stralen Nooit…

jaren van omzwerven in belichte duis ternis, helder zie ik de blauwe lucht, nog verder dan tranen die verdampen aan wimpers; de rietvelden van de ziel in het gevoel vastgeprikt als spelden die glinsteren in het aangezicht van mijn volle maan nog eenmaal demp ik het vocht en tel in mijn hart de som van dalen en stijgen van doeken in het toneelspel…

Dat ik, toen ik mezelf was Door niemand werd genekt Wat heeft het nou voor nut Om mij anders voor te doen Mezelf beter te verkopen Alsof je omkomt in de poen Een sigaar uit eigen doos Dat is waar het naar riekt Zo´n gast die naast zijn schoenen loopt Is vreselijk verziekt Het is nieteens boosaardig Eerder wat onbenul Maar als je blijft toneelspelen…

Heb toch een leuke tijd gehad het leven bestaat uit acteren je hoeft niet naar school in de stad om toneelspelen te leren.…

Toneelspelen zit in zijn genen, rollen leerde hij met engelengeduld, menig moedig man bracht hij tot wenen. Het magische dat hem ooit heeft omhuld, is minder nu, maar nog niet verdwenen, zijn rol is uitgespeeld, de taak vervuld.…

De ruwe aard is verraderlijk weggestoken in valse vormen van schijnheiligheid worden de ijskoude tonen verborgen een arglistig zomers gezicht dient warme, bekorende beelden op façades vol venijn hemels toneelspel chanson zonder zuiverheid afgestorven handen strekken zich hulploos naar het voorgespiegelde seizoen een hunkering naar…

Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang hersteld, iets waarover ik me soms flink verbaas, en weten we wat voor ons als broers telt, wordt bij het “Makkers, staakt uw wild geraas!”…

van elkaar afblijven omdat alles lading had wij waren geen stil stel met ieder een eigen filosofie die samen wandelden zonder vuur wij hadden al de drukte van een gezin ieder die wilde dook er dan ook midden in mee in alles delen juist om deze drukte te ontwijken zochten we een plaats zonder kijkers voerden daar ons toneelspel…

meedoen aan het leven een ook de mens krijgt hierin z’n rol die kleine of grote die hem is gegeven maakt niet uit – ‘t is feest wat een lol en weet je toch zal ook hij als al die fraaie bloemen ook ooit buigen en zijn ogen moeten sluiten maar besef wel dat hij even was uitverkoren om te behoren tot al die acteurs van het allermooiste toneelspel…

Thuis zat diezelfde Sinterklaas zomaar op de bank in de woonkamer, deed nog steeds zijn overdreven toneelspel en lachte als een boer met kiespijn naar mij.…

Binnen strenge omheiningen werken mensen gedwongen onder harde bevelen vullen dozen en laden harken bezaaide aarde vinden ondanks scherp toezicht hun arbeid eenvoudig gezond maar menige avond mogen ze genieten van vrolijk toneelspel om de volgende morgen daagse plicht te hervatten waarbij voortdurend onzekerheid kwelt met tergende…

Na schepen hecht men er het meest aan humor, voedsel voor de geest, muziek, toneelspel, sport te over... maar nu, het trotse Albion verdeeld tot op het bot in twee, hoe omineus haar brexitwee of dreigt er toch een keizersnee?…

Het geleek weer een toneelspel toen het doek, juist dat rode fluwelen doek opeens open ging. II En toch. Het is wellicht het diepste gevoel dat pure doel wat zo sterk in jou huisde, boven alles het zuiver wensen te blijven.…

Toneelspel kwam in ’t licht tot leerzaam tijdverdrijf, Het wijkt geen ander spel noch koninklijke vonden; Het bootst de wereld na, het ketelt ziel en lijf, Het prikkelt ze tot vreugd of slaat ons zoete wonden; Het toont, in ’t klein begrijp, al ’s mensen ijdelheid, Daar Demokriet om lacht en Herakliet om schreit. IV.…