Alle inzendingen over treinreis

De treinreis van het leven heeft maar een bestemming een dood spoor!!…

Wij rijden met de trein naar 't Zuiden. De peppels vallen van ons weg, De molens en de meidoornheg, Die langs de spoorbaan is gelegen. En na een nacht van weinig slapen Snelt glanzende de eerste rij Cypressen aan ons oog voorbij, Gelijk een groep marathonlopers. Wijnbergen, ceders en ravijnen, Gedoopt in het zacht avondrood, Vallen ons…

Je stapt binnen blond en blauw- ogig brutaal, koude om je heen glimlacht, vraagt of ik ook soms naar de kerstmarkt ga naast me komt zitten vragend ogen openslaat om grootse dingen te verrichten Ik schud wat spijtig neen, zeg dat je te veel op mijn liefste lijkt en dat ik liever niet bezwijk maar dat we kunnen zingen kerstliedjes tot Centraal…

Een donkere trein rijdt ratelend over wissels door de diepe nacht en volgt vervolgens het lange spoor een man reist alleen in een coupé er is niemand die hem verwacht waarom dan reist hij toch door een koffer torst hij met zich mee gevuld met versteende tranen hij werpt blikken uit het raam hij ziet slechts een zwart gewelf met daarin…

Lentefris Lentelach Lentegroen Voorjaarbabbel Hapt zo heerlijk weg Als de wind gaat fluisteren Aardbeienzoet Een treinreis lang Jammer Barcelona…

De trein van mijn herinneringen stopt niet meer bij ieder station. Het leidt tot ontregelingen: koffers blijven op het perron. Waarom de dienstregeling stokt is bij de leiding wel bekend, zo reageerde men geschokt toen men het patroon had herkend. Men zag al eerder zo’n defect; de dienst heeft zich toen niet hersteld. In het lange-termijn-effect…

't verveelt me nooit laat gaan de herrie, storingen, een trein vertrekt langs de andere treinen, een slang die z'n weg zoekt weg, de stad uit de natuur in, in stilte zon- der ruis het groen het paars het blauw, het goud, o, wereld wat kun je mooi zijn! wat kun je vrij zijn, opgesloten in het balkon varend, trillend langs boerderijen…

beelden flitsen voorbij een gezicht op de voorgrond kijkt naar zich zelf en lacht de ogen worden gesloten even om het beeld vast te houden en koesteren het blije gevoel uit langvervlogen tijden ik kijk weer naar buiten alles gaat door in grote snelheid en onverschilligheid maar ik ik lach nog steeds…

Het leven is een treinreis met veel onbekende halten en bij elke halte soms al halverwege maak je even aanstalten als de namen worden omgeroepen om snel uit te stappen want uitstappen zal ooit moeten hou je echt niet tegen is het je eindbestemming een leuke verrassing of een onplezierig oponthoud of is dit perron gewoon het verste wat…

Ik sta bij het station Kleumend op het perron Denkend aan gezelligheid Waar een treinreis mee begon Kijk, daar zit ik! Zie je dat ik lach? In de warme restauratie Op een koude najaarsdag.…

Zich van ramen in de trein niet bewust Een treinreis lang op hun scherm gefocust…

In mijn jonge jaren legde ik tijdens een treinreis mijn hoofd te rusten op de schoot van een Noors meisje Ik denk nog eens aan haar Ach die kuise tedere dijen van toen zullen wellicht reeds lang een mij onbekende man liefdevol omklemmen.…

De steward op de rails, de blauwe vader Die checkt of je de treinreis hebt betaald Vertelt of je je aansluiting nog haalt Voor hem (of haar) is straks het afscheid nader Knip de trajecten waar ze aan het snijden zijn Af langs de onrendabel aangestipte lijn…

Zomaar vanuit het niets Begon ze tegen me te praten. Ik dacht nog: Wat een gezellig mens Terwijl we daar zo zaten. Al redelijk op leeftijd Vertellend over haar zoon. Die een jaar terug overleed het was zo'n lief persoon. Ook ik vertelde van alles Over de dood van mijn beste vriend Tja het is treurig zei ze, Niemand die dat verdiend.…

Zo'n landschap als dit op unieke middagen -- eeuw na eeuw gezien.…

laatst tijdens een treinreis zag ik bij oponthoud dat er op een biels tussen de sporen een metalen brilletje lag in zo'n geval gaat m'n fantasie dikwijls met mij op de loop en zie ik in gefingeerde verhalen het één en ander aan mij voorbijgaan het is de geschiedenis van het brilletje dat mij boeit helaas zal zelfs de fantasie de werkelijkheid…

De eerste keer verliefd Het gebroken hart Rijden zonder zijwieltjes De zilte kus Het uitzicht vanaf de Gellért-hegy Jouw hand in mijn haar Het beste bier met de liefste vrienden Je zwaarste tranen Het vuurtorenlicht van Texel De laatste treinreis De koudste koffie De pen die het papier verslaat Het boek dat sluit Het waaien…

Het boemeltje maakt geen vaart: ik heb eigenlijk ook geen bestemming. Het landschap ontrolt zich traag aan mijn niet geïnteresseerde ogen, mijn haast om deze trein te halen lijkt nu zo doelloos en zonder zin. De trein schommelt langs bekende plekken, waar hij eens heeft stilgestaan, wachtend op steeds meer bagage en van geen koffer werd verlost…

Naast mij zit een man in pak te klagen Scheldend door zijn telefoon Over cijfers over loon En over wie er zijn ontslagen Voor mij twee bejaarde vrouwen Eén een operatie aan haar heup De andere is zwaar verheugd Dat haar dochter zal gaan trouwen Verderop een groep studenten Lallend over drank en katers Eén had ruzie met zijn vader Over…

Mijn boemel wacht geladen op het ogenblik metalen spiegels gras gelegen gaan groen versprongen het juiste tijdstip aan met verwachtingen, angst, liefde en ik Piepend komt er beweging in mijn verlangen struikelen gedachten over wisselend rail zuchtend kreunend door een bochtig deel langs zenuwachtig rinkelende overgangen Tijdenlang doorkruist…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

Wij vertrokken ooit heel stiekem bepakt voor wereldreis naar Istanboel per Oriënt Express naar ons gevoel De eerste trein liep via Haarlem Hadden we tot lijnrecht zuidwaarts besloten via Abcoude - helaas zullen we het nooit weten of we dan ook de trein uit zouden zijn gesmeten om in de Koepel verzekerd te worden ingesloten Die bavoflikken…

Ik herkende je achter Luik, toen je in de TGV zorgvuldig mijn kaartje bekeek. Aller et retour? vroeg je met een knipoog. Of het ons goed ging, hoorde ik je denken. En ik: geen ontkenning bij je vraag, keek opzij, rails af en aan die een richting wezen. In de ramen spiegelden we allemaal, denderend door de nacht, steden door, en nooit een eindstation…

Twee maanden lang was ze in verwachting dat is een treinreis waard en een envelop met hoop.…

Een treinreis op een moment; naar de dood toe uitgezonden.…

de trein vertraagt onverwacht vaart, knarsend schuren de ijzeren wielen roestige bouten raken verweerd ijzer, een bleke, jonge vrouw leest de krant soms blikt ze verveeld naar buiten, nipt rode wijn die hart, ziel en zinnen slechts even gloeien doet, treinreis naar het zuiden van Italië, proestend en slikkend, verdroogt en verstikt stof…

Maandagavond, een snikhete aula Twaalfjarigen op de planken Een treinreis als metafoor Voor de door hen afgelegde weg De jongens staan er als mannen De uitgelopen schmink van hun baarden Ik ben er voor hem Hij staat tussen zijn vrienden Het eerste loslaten Lijkt vanavond voor mij Nog maar zo kort geleden Ik beleef het opnieuw Het gezang…

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt!…

na een broeierige treinreis blootsvoets in mul zand in een nevelwolk van gekrijs verdwaalpaal en pier en dijk verdubbelen door de honger we waden door een zilt rijk weg naar het terras in de duinen olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot de geur van gestoofde ajuinen een parasol overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een…

Met wat gespaard geld wist ik zo goedkoop mogelijk een treinreis naar Charleville-Mézières te boeken en daar in een goedkoop hotel te duiken. Ik ging alle adressen af waar Arthur Rimbaud had gewoond en ik aaide met mijn hand de stenen en de overgebleven sferen.…