Alle inzendingen over vederlicht

Speelse, zachte dons dwarrelt in onze harten liefdevol gestoei…

vlinders dansen een vederlichte sonate door jouw zachtverlichtte ziel niet traceerbaar zonder choreografie dwarrelend door jouw gedachten kleine elfjes de tinkelende voetjes slechts in een vluchtige aanraking met de bodem van het onbewuste maar waar zij raken bloeit op de warme gedachte besprenkeld met zoete nectar gesponnen cocons verlaten…

teer bloesemt de tijd op roze vleugelwoorden van een liefdeslied…

vederlicht is het veder vederlicht een vederlichte bevalling dit gedicht…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

Witte vlinders vederlicht als tere vlammen rond het duister, ze zingen en ze dansen als bij nacht en droomgefluister maar niemand die hun lied verstaat en als de zon weer ondergaat gaan ook de vlinders vederlicht weer weg uit dit gedicht.…

Een vederlicht vers om jou te groeten om de dagen te kleuren met regengeuren met heimwee naar lente en vogelenzang. Een vederlicht vers om jou te zeggen dat het leven goed toch goed is vol betekenis ondanks zoveel zorgen er is samenhang.…

Een wonder zo teder en klein Vragend om jullie handen die haar bodem zullen zijn Doch, het bereik van haar invloed Is als de veder die het water kringen doet Veel warmte gewenst die zal vloeien Door jullie lichaam als zij jullie zal boeien.....…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

Vederlicht op de maan zweeft zij gestraald in zicht vangt sterren spreekt haar wensen in verte laat zich gaan wie zal haar verstaan in toekomst of verleden…

de voeten wijzen mij de weg naar optimisme hoop stut vertrouwen in een toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn…

lichtvoetig treed zij voor het voetlicht danst zichzelf tot gevleugelde zwaan reikhalzend vliegt zij voorbij de werkelijkheid en waan van dit aardse bestaan alle ogen, op haar gericht tot het doek valt en zij eenzaam huiswaarts gaat in een nacht zonder licht thuis toont de spiegel haar vermoeide gezicht de weegschaal kroont haar tot…

tijd vereeuwigd in het oneindig verbonden zijn aan een lijn van sterren beelden die verschijnen in vergeten flitsen van liefde bliksem donder bewegen je gezicht in je slaap een zucht ik voel de lucht je adem warm me tussen sterke armen en draai mijn hoofd naar het licht van de sterren die zweven om ons kussen…

de dag ontdooit in het onrijpe natuurschoon waarin zich het ijs kwijtraakt aan het water het lost op voor mijn ogen in de stralen van de goudglooiende zon glinsterend dansend de morgen in lichterlaaie zettend de minnelijke ochtendstond die mij aankijkt en ondergaat in een bloesemende middag vederlicht voel ik mij aangekomen waar…

Pluimpje van een vogel Zwevend in de woeste wind Dalend in mijn ziel…

Uit het dorp komen de lichten aanwandelen geesten uit kerken en hoeves geen keuze voor een richting schijnsels zonder schaduw ergens loeit nog een vergeten koe de kille winterdagen in een landweg rust zonder passerende last - wat voorbijtrekt is vederlicht - ver weg blijft een illusie achter op zolder staan de schapen geschoren en dicht…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…

soms is het er weer in mijn zoldergrot tussen de uitgehangen was voorzien van spijtoptanten dat grijsblauwe schijnsel door 'n ontijdige poort dan kijk ik een film in de bek -tanig en tandig- zoals dat past bij verbazing en misschien ook onbegrip laat ik het geen metafoor noemen maar een meteoor uit zelfverzonnen ruimte ploffend…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

zoals het kroos poldersloten dicht zo wil ik verzen schrijven vlottend vederlicht…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Vederlichte vlinder in de nacht Wit verlicht door het donkere pad Gefladder voor de maan op zijn wenken De vederlichte trilgeuren Aanlokkelijk tot in den treuren zullen schenken Met veren voelsprieten Zuigend nectar tot de morgenstond Die nacht van stuifmeel schietend genieten Vruchtbaar en bloesemrijk toen de omgekeerde dagenraad ontstond…

Wegvliegen als een vlinder Vederlicht Op de vleugels De tot poeder geworden zorgen Waarvan de wind Een zachtgeel wolkje maakt...…

Een elfje voelt zich zo vederlicht en denkt ; ik doe iets met mijn gewicht ik wil veel dikker zo lijk een kikker in sprookjesland breaking news bericht…

Vederlicht, vlijt ze haar voet in het betraande gras. ontroering druppelt uit haar met dauw bedekte ogen over het gulle schoon van een nieuwe dag.…

Het is een rijzen vederlicht het zijn mussen mezen op het ranke beven van de twijgen het is een wuiven weven mussen mezen op de bamboe het is een huiveren in de wind…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

vederlicht zoals het geluk dikwijls is... het komt je aanwaaien op onverwacht moment en voor je beseft wat er gebeurt waait het weer weg Lejo van Kuijeren…

dit schitterend talent hoe vederlicht vloeit veer en inkt de streling van mijn hand die zich gewillig leiden laat gaat boven mijn verstand.…

Ik dwaal door regen en ochtendschemering Tastbaar in mijn kleine woorden De stilste straten van de slapende stad; Zo begint de morgen vederlicht En groeit de wereld om mij heen…