Alle inzendingen over verdreven

deren, als hij langs het beekje gaat Vogels zingen hun lievelingslied, maar voor hem klinkt het raar Zijn gevoel lijkt verdwenen in zijn ochtendvaart Volgens zijn geweten is vluchten geen goede raad, Maar hem kan het niks schelen zijn gevoel is te diep geraakt Huilen lijkt geen oplossing Het lucht hem ook niet op Zijn families zijn al verdreven…

Verdreven ben ik uit de baarmoeder Gods. Verstoten uit weeshuizen en daklozenkolonies. Klaprozen langs de weg. Boeren en de honger. Hoog en licht is boven mij wat ik de lucht zou willen noemen maar dat in waarheid de toegang is tot Hem die mij verdreven heeft. Zondig zijn wij allen.…

taal heeft iets praktisch doe dit geef me dat kijk uit daar komt een leeuw de volgende stap is een ritueel bezing de leeuw later geen leeuw meer maar abstract idee Leeuw waarvoor je blijft sterven van angst en door moed ergens opgesloten ben je in je hut met je kinderen maar als je er uit wordt verdreven weet je dat wie…

er is geen duisternis die niet wordt verdreven door een licht van hoop en leven…

Gekwelde meute Door wild kloppende harten Maar tijd verdreven…

donkere herinneringen verdreven door de wind duiken soms nog eens op als 't heden ertoe dwingt…

voorgoed verwaterd en verdreven onzichtbaar door een stroom naar zekerheid? toe, troost jezelf omarm vooral jouw beeld van wat jij noemt mijn leven nu jouw beeld niet het mijne is noem ik het trots uit zelfbehoud gewoon een eeuwig even…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij erven zonglans en dauw.…

‘k Heb zoete liefde verdreven uit het ontloverd nest; en als een slot omgeven mijn hart met wal en vest. De burchtpoort is gesloten, de hangbrug is gelicht; ‘t geheel is overgoten met mystisch treurig licht. Of in de voegen schijnen te bloeien bloemetjes blauw, zij zullen, zij moeten verkwijnen: zij derven zonglans en dauw.…

De angst uit een vorig leven Had hij met succes verdreven Toen nam hij een trekkie Van een rijkgevuld sjekkie Nu is de angst aan hem gaan kleven…

Het Loveparade-terrein is nu verlaten In Duisburg is het oorverdovend stil Daar klinkt voorlopig enkel het geschil Van wie de schuld heeft en dat goed wil praten Waarbij een ieder dan weer snel verstomt Zodra hij zelf in de verdrukking komt…

Zo'n vijfhonderd jaren geleden verdreven de Zweden de Denen. De jaarlijkse loop stijft de Zweedse hoop alsmede hun vingers en tenen.…

verloren in gedachten vergeten in de tijd vermoeid van al het wachten verslagen zonder strijd verdreven uit jouw leven verpletterd zonder pijn verdwaald in het vergeven verbaasd in … “het niet zijn”…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

ze zomert in mijn hoofd en vult mijn gedachten met warme woorden die verzachten ik had het even koud gekregen maar haar aanwezigheid heeft de kilte verdreven je foto bracht ook mij het licht ik ben alweer voor jou gezwicht…

De openhartige blauwe hemel die de wolken voor even heeft verdreven, geeft de mensen voor even de ruimte en rust om hun leven weer onbevangen en onschuldig te bekijken als deze nieuwe heldere hemel.…

schets verdreven zijn de laatste dunne nevels het hemd vliegt uit warme stralen stormen aan in het heetst van de strijd schuift een stoel nabij witjes wacht een blouse op de ontknoping…

Het begon als vrienden Toen ging het naar beste Daarna werd het meer Ik was gelukkig Maar het mocht niet Mijn stemmetje verjoeg je weer Je beloften van vrienden blijven Daar niets van gemerkt Vriendschap verdreven door liefde Vind je dat zelf niet erg?…

Het bankje is nog onbezet het staat er als een invitatie En ik ga op de uitnodiging in want zonlicht heeft haar koelte verdreven in m'n benen zit te weinig leven om door te wandelen langs het herfstig pad.…

Een liefde zo puur en rein die niet mogelijk mag zijn Zij samen, hij en haar geschapen voor elkaar Verdreven door een klein verschil werd plots alles koud en kil Maar hun liefde zal nooit verdwijnen ooit zal de zon weer schijnen…

Verblijvend in de hel Wilde ik ontnemen Wat ligt in het verschiet Niets voelend van de rijkdom Die de liefde biedt De ogen eenmaal open Verdreven heb ik jou Naar waar je hoort te zijn Vergaan zijn al je vlammen Je duisternis en pijn…

Na ophef over scharrels en pingping Is hij door zoonlief uit zijn land verdreven, Voor Juan Carlos rest een eerloos leven, Als afgedankte vorst en banneling. Nu vlucht en wankelt Koning Nooitgenoeg, Als ooit de olifant waarop hij joeg.…

Genadeloos verdreven op de maat van het hart, opgezweept door het onheilspellend kraken van een zwichtende kilte.…

Eenzaam verdwenen, vermoord door de tijd, haar blijdschap verdreven door de dood die haar leidt. Eenzaam gestorven, gewillig vermoord, en niemand die haar angstschreeuw hoort...…

Uit mijn longen verdrongen uit mijn lichaam verdreven verban ik jou nu voorgoed uit mijn leven Je hebt over mij niet langer de leiding mijn geld gaat nu gewoon naar de kankerbestrijding Dus dure dodelijke ex vergezel mijn laatste woord aan jou is 'vaarwel'…

begin ik te dromen, is de herfst uit de bomen en de bloei is gekomen als ik aan je denk begin ik te zweven, is de neerslag verdreven en de zon is gaan leven als ik aan je denk denk ik aan die ene - , is de winter verdwenen en de zomer verschenen als ik aan je denk…

Kan niet vinden wat eens was, is gebroken liefde verdwenen Eenzaamheid heeft bezit genomen, kilte de warmte verdreven. Buiten lonkt een lente zal hij ook in mijn hart kunnen ontluiken?…

Hoe of we de materie ook verdraaien De wanklanken in onze maatschappij Ze schrompelen ineen tot dunne brij Als geluidsvervuiling maar mag blijven waaien 'Daar bij de waterkant' van Eddie C. Geeft 't omgekeerd effect van Ali B.…

een kleine meis met krullen dacht met woorden over mij heen zij dichtte een lied in grijze haren om weer vorm te geven aan mijn uitgewaaierde eigenwaarde haar vingers schreven letters bouwde lagen met een schaar het teveel werd verdreven het couplet was klaar…

uit mijn ogen verdreven de letters die altijd schuilden achter de muren die je optrok hoe meer ik verdwaalde in de leegte uit de flarden tekst waarvan we de waarheid niet begrepen wat als alles verzonnen was maar de verlangens en de woorden bleven alsof ik ze nog steeds kon lezen wanneer ik de kamer binnenliep……