88 resultaten.
Maanvrouw I
hartenkreet
3.0 met 32 stemmen 1.243 De waterlelies hadden
Hun bladeren gesloten
Maar ook de ganzen
Hadden zich laten foppen
Want ze deden een dutje
Midden op de dag
De ganse wereld had
Zich aan het hemelruim
Het firmament vergaapt
Een kort moment had de
Maan zich tussen Zon
En de Planeet geplaatst
Heel even tussen zon-
Licht en het aardedonker
Tussen hem en mij
De…
Verduisteren
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 382 De gehavende schoenendoos
met her en der een knaaggat
verbergt een prachtig lilalint
gestrikt volgens lang geleden
maar nooit vergeten kalenderdagen
postzegels werden niet meer
gestempeld, de kartelrandjes
golfden langs wel, niet, wel
en het stapeltje groeide en groeide
het onder dagen duiken na weer
een langverwachte donkere nacht
sneed…
Lockdown XXL
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 56 Gordijnen dicht, verduistering!…
Verduistering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 608 ze weefde een gordijn uit haar gedachten
en maasde er zorgvuldig het verleden in
het aller-langste deed ze over het begin
omdat ze toen nog dikwijls zat te wachten
doch op een dag had zij dat opgegeven
want er kwam immers niemand op bezoek
ze schreven enkel nog hun namen in een boek
en bezwoeren dat ze lang waren gebleven
maar zij het allemaal…
Verduisteren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 Ik klop op de deur maar hoor je niet
laat steevast de zorgen op de mat vallen
die ik met een grote boog ontwijk
kijk de planten aan die smachten naar
water richt terstond mijn blik naar buiten
alwaar een vogel balanceert op de golven
van de muziek, groeit er jaloezie op zijn
verworven vrijheid, daar ik het heremietenkleed
heb aangetrokken…
Verduistering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 Als nacht de dag verlaten heeft
de zon de maan beschijnt
verliest de koude van de warmte
tot de zon in harmonie
haar licht doorgeeft aan de maan
Maar als de nacht
de dag vast blijft houden
in haar onrustgreep
mis ik je zo, mijn maan
je stille zilverglans
die waakt terwijl ik slaap
want ik zie alleen een zon
die mijn maan overbelicht…
Verduistering
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.651 Zwarte waterhond
angstig in het halfschemer
voor verduistering…
Het Heden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Gister fluisteren
Naar morgen verduisteren
Kunnen luisteren…
AVONDSCHEMER
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 363 nachtblauwe schemer
de verduistering van licht
dagblauw ontkomen…
Kwelanker
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 191 koel neem ik afstand van de verte
laat het verduisteren gaan
ondergronds meert de dood
mij een witte horizon aan…
Waarom wachten?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 204 donkergrijze wolken verduisteren zijn gedachten
nochtans begon
de dag met de zon
hij is te oud om nog lang op de zomer te wachten…
Echo
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 529 Ik zal je adem
verbergen in mijn longen
je ogen verduisteren
je denken tot stilstand brengen
en dan luisteren
aan de rand van je schedel
naar de echo van de dood.…
De weerberichters
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 150 Een klaarlichte nacht,
die alles zal verduisteren.
De weerberichters hebben gesproken.
De dag is gesloten.…
saudade
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 255 nu de nachten
het geluk verduisteren
rest slechts het luisteren
naar een lied van weleer…
Kleine oorlogsanalyse
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 490 Ga mens, vooruit,
de oorlog duurt maar kort,
benut je kans,
schiet vijanden aan gort
Snuif kruitdamp op,
verduister regenbogen
en spuug omhoog
tot in je eigen ogen.…
Moedervlek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 292 Mijn passies lopen
met kolen te sjouwen, zelf
een en al verduistering,
brandend water is niet
meer dan een moedervlek,
gegraveerd op beide wangen
van het licht, samenloop
van een ongeblust verlangen
gespiegeld in een - uit het
hoofd - geleerd gedicht.…
intiem
netgedicht
2.0 met 29 stemmen 1.617 donkere stippen
verduisterende manen
verjagen het licht
vochtige lippen
drogen mijn zoute tranen
deppen mijn gezicht
goudgele bloemen
verzwijgen het geweten
verwelken in rust
wil het benoemen
wat in mij heeft gezeten
voor ik werd gekust…
Zwevend op de wind
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 572 Dans ik het leven
als een bloem
zingend kind
zwevend op de wind
waarheen hij blaast
daar zal ik gaan
al verduisteren
zon en maan
met het licht
in mijn hart
de zon steeds
weer zien opgaan
in een reeds
vernieuwd
bestaan…
EK verduistering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 163 De Euro valt, zegt elke analist
De werkeloosheid blijft voorlopig stijgen
Geen bank bij wie u hypotheek kunt krijgen
'T is pokkeweer, dus Venus ook gemist
Het enige dat ons nog interesseert;
Raakt Robben vóór de toss al geblesseerd ? …
Baren en sterven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 121 Illusies, die verduisteren,
hetgeen werkelijk bestaat.
Een vrouw die baren moet.
Een man die sterven gaat.…
Een mens hult een steen in het zachte
gedicht
3.0 met 30 stemmen 7.457 Een mens hult een steen in het zachte
binnen van een brood en wacht op de meeuwen,
de mouwen, de huid en het hart van de haas
gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank
waar mijn ellebogen rusten. Op de velden
staat een scary man. Roerloos maakt hij
dag na dag een bootleg van het ruisen
van een zonevreemde pijn. In de kamer
bedekken schetsen…
Vervagend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 217 Sluipend door en over elkaar
geven elkander geen ruimte
vormen zacht licht van de dag
om tot nevelige schemer
tussen verduisterend eikenhout
tot nacht elk zicht ontneemt.…
Afgesloten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 727 het ga je goed, dat las ze:
identiek dat het zo veel beter is
kiest hij toch voor het wilde water
verduisteren ligt niet in haar aard
ingrijpen en opendoen
was geen optie meer na dat hij vertrok
niet later, schoon schip als grote wens
eindelijk hangt ze haar zwaarte
als pluche gordijnen in de embrasse…
struikelen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 het voorjaar
tijd om te
schrobben en
te struikelen
over de
stenen
straatvuil
sneeuw en
regen
verduisteren
het geelkoperen
bestaan
struikel nu
val stil bij
het kind van
twaalf tere
lentes in
de knop
ik noem je
Marion ik
noem de naam van
een gebroken
kind dat werd
vermoord…
Sprinkhanen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111 In het boek Exodus staat beschreven,
hoe sprinkhanen de zon verduisteren.
Alleen superieure dieren kunnen dat.
Toen veranderde de dag in nacht.
Ooievaars overwinteren ook in de Sahel.
Sprinkhaan is voor hen een delicatesse.
De mensen die er wonen verhongeren,
wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan.
Toen en nog steeds.…
heelal
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 358 waakhond op een boerenerf
met een bereik van één meter
in de vorm van een waaier
veilig in een met palen omgeven ruimte
ontdaan van zijn problemen
die optreden bij het verlaten van de biosfeer
en alles wat verband houdt
met een lichtblauwe kleur
in een geprojecteerd beeld
kan men licht verdwalen
vrijwillig verduister ik
mijn eigen verdwijnpunt…
de levende moeder
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 557 gelijk aan mij
geraakt de aarde
in alle sferen
zo bezwangerd
uit ondermaanse
maagdelijkheid
geraakt stof bevrucht
in de levende moeder
vaak is dit
een moment
als alle jaren
waar we intens
naar uitstaren
nog zuchtend
in de barenswee
mag ik, de mens,
opnieuw en vertederd
de verduistering
uitvaren…
Ontzet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 186 In de krochten van je ziel
Door leed en pijn verhard
Woelen onrustig je geheimen
Verduisteren je bloedend hart
Het harnas verroest door tranen
Sijpelt het verdriet door de muur
Je vesting zal snel vallen
En verteren door het vuur
Het vuur van je verlangen
Dat iemand je echt kent
Die je dan zal omarmen
Om wie je werkelijk bent…
Onbestemd verdriet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 399 Stormen rivieren
wolkenluchten die
somberheid verduisteren
onbestemd verdriet
relativeert alles
rond jouw eenzaam graf
‘t regent tranen in verdriet
mensen die wel horen
maar niet kunnen luisteren
er druppelt verdriet uit tranen
mensen die wel handelen
maar alleen in eigen wanen.…
laatste herinnering
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 391 ik klamp mij vast
o ja, alleen in gedachten
aan wat ooit was;
het zijn in verwachten
zweef in hier en toen
loop in een straat
met dovend licht
wat moet ik doen
verduisteren van het
laatste gericht
of opnieuw verlangen
naar iets dat vergaat
ik bewaar die lach
en houd hem vast
ongemerkt door de tijd veredeld
het vervlakt de pure…