Alle inzendingen over vertrek OR afscheid

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Het afscheid was een beetje sterven. Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

Jij mag niet zomaar zonder afscheid bij me weggaan Niet zomaar stiekem stil er tussen uit Ik wil je zien als je gaat vertrekken Ik wil een blik voor jij je ogen sluit Geef mij die kans...…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

In ringen van verbondenheid wens ik te weten dat je gaat dat het hart waarin je achterblijft een groet van afscheid staat. Omdat je ogen mij vertellen hoe het gevoel was bij vertrek en kan ik pijn bij een verlies parkeren op een eigen plek.…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het naderend afscheid en kwam er in de schemering van een laat seizoen de berusting over het ongewenst vertrek…

met mijn neus tegen het glas maakt mijn adem doffe plekken zien mijn ogen grijze vlekken en slechts nog wazig waar jij was met mijn lippen op het raam kus ik naar de blauwe luchten waar ik jou net in zag vluchten en fluister zachtjes nog je naam…

Haar handen omklemmen licht. Wind houdt haar gaande, steeds verder weg van wat zij weet, van wat haar voorkomt als echt, het bestaande, tastbare: van een lichaam het gezicht, van eenheid de breuk. Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

waar ijzeren schoenen van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt het priemen af terwijl witte doeken op de steigers het water ten afscheid…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

of het afscheid dan een afscheid is gewoon met een woord of met iets dat jij niet zeggen zal dat ook ik niet zeg in een woord van jou zelfs niet na vertrek of in winterpoëzie achter ramen verborgen vol kwetsbaarheid iemand, die jou zag, nog ziet, draagt de laatste regels voor en nog later als wind de zomervruchten baart mijn stilte…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

ik heb je alzo lang zien vertrekken pijn bedekkend met een rode kus lippen nog gespitst in afscheid met emotieflits nog voor het rood was uitgelopen was jij meestal weer opgedoken keek mij in onschuldig blauw lief aan en ik liet jou in vrijheid gaan…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Een keer in de veertien dagen neem ik afscheid van mijn vader. Een lange man op het perron geduldig wachtend bij het raam daarachter ik. Van afscheid nemen hou ik niet en van wachten nog veel minder maar door het glas raken mij zijn vermoeide ogen.…

zie je ogen afscheid nemen van de werkelijkheid zij zoeken schaduw voor even weg uit de hitte van de strijd voorbij de scherpe contrasten die al verwonden in gedachten ondanks het gestook van de felle stemmen in je hoofd om te blijven loop je langzaam naar je eigen vertrekken jij bent de baas en niet die gekken…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Je schaduw is nog bij me zo kort voelt jouw vertrek We nemen teder afscheid ik kus je in je nek Ik zwaai je uit en mis je terwijl ik je nog zie Nog nooit had ik met iemand zo een sterke chemie Ik douche en ga naar bedje voel me nog niet echt moe Naast me voel ik dan jouw warmte en doe dromend mijn oogjes toe…

de innerlijke kern van onze verbintenis is er slechts eenzaamheid, en afscheid.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

De keuze is gemaakt Je hebt me laten gaan Er was geen zijweg Geen misschien Je hebt me laten gaan De keuze is gemaakt Raak me niet meer aan De pijn is onverteerbaar Aan elk van jouw vingers Kleeft mijn lichaamsvocht Je eens zo zachte strelingen Willen mij nu nog uitleg geven Je hebt gekozen Voor die ander Er was geen ooit of misschien…

omdat lopen beter is dan stilstaan hebben zij niet op de bus gewacht maar gaan alvast gestaag het uitzicht in, met grote ogen kijken hen de dieren na zij namen afscheid zij hielden even bij elkaar wat straks uiteen zal vallen huil niet, zegden ze omdat woorden beter zijn dan stilte een jongen loopt hen tegemoet met rubberlaarzen in…

Als het iemand is is het dus die iemand die ons neerslaat wegmaait, al ons gras Ik ben niet bestand tegen dit alles vernietigende beeld Daarom leg ik een steen in een doos, sluit de deksel begraaf zo de stilte achter zijn naam Als het iemand is is hij hier niet is hij die steen in die doos ook niet. ----------------------------…

Ik spring nog één keer in de Middellandse Zee en dan vertrek ik naar het Oosten.…

telkens groter gaapt het gat tussen trein en perron wij roepen bij vertrek woorden die flarden in de wind weldra door de wissels is het gaan een feit rest jij ginds op het door mij verlaten perron en ik hier in het late uur treinen zijn er voor het vertrek de leemte echter tussen trein en perron voor de tranen…