Alle inzendingen over vervoegen

Ik moest mij bij mijn leraar Frans vervoegen Om werkwoorden te vervoegen. Ik deed het met de franse slag Die mij het beste lag Het was niet naar genoegen. Ik zit daar niet mee, Je maintiendrai.…

Het is een groot genoegen Mij op uw beeldscherm te vervoegen. U dan in te lichten Over mijn laatste gedichten Die weer nergens op sloegen. Maar hoe dat ook zij, Uw aandacht was voor mij.…

Hij knapte uiltje en floot blok, las lip Klom touw, vloog stunt en zeilde ook nog plank Liep wad, trok stuip en zei vervolgens dank Schoot schijf, sprak buik en streamde nog wat slip ‘Ik heb’, zei hij, ‘helaas geen enkel sjoege hoe al die gekke woorden te vervoege’…

Maar pas als je het gaat vervoegen Is het tot ieders genoegen.…

Een tsunami van herinneringen Baant zich een weg In de zee van mensen Tussen oude gevels Om ons te vervoegen. Zij zijn van beton, Maar wij wijken niet.…

luister, een vliegend doorwaakte uil met nacht als sprakeloze schemer het doorbreken van gemis tot woordeloos vervoegen overal klank en verbeelding, nergens betekenis bij wijze van spreken…

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

ik probeer de luister in te zien van bos en beemd van lucht en water maar mij gewordt daar slechts eng geritsel en natte donder ik verlaat dan ook de bebouwde kom ongaarne ik vervoeg mij liever bij buurvrouw voor lafenis en kout op voorwaarde van eer en deugd hendrik…

De hele week sit ik op puntje stoel Ik hep al oogie knip en keeltje brok en hartje bons, wat ben ik opgefok zelfs ’s nachts ervaart ik hevig bedje woel want maandag gaat ik tot intens genoegen mij bij de cursus voegen van vervoegen…

Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

het regent vandaag, morgen verdort de avond dat het gedrukt staat met vervoeging van woorden gevangen in het dunne plaatstaal van ontluikende letters, de gaten in zinnen gedicht, de orde die mensen niet past, de wetenschap die geen liefde beschrijft, het onaanraakbare de haperende taal, het volmaakte gedurende het ogenblik…

Tijdens het gedreven vervoegen, versmelten en verankeren van taal dreigt afdwalen van het doelwit. Het omsingelen van het ongevormde vraagt een onbeschreven tactiek zoals voor het vangen van prooi in duister. Rond middernacht liep ik wat verloren tot aan de bosrand.…

Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Een uil als totembeest Vervoeg u stante pede Bij ons en breng tot rede Voor wie wij zijn bevreesd Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Verhoor toch deze bede Maak dat de mens herleest Dat liefde haat geneest Was Beth’lem niet de stede Godin van kunst en vrede?…

Volzin vult het puntje van mijn komma onder de conversatieles van twee meewerkende voorwerpen in hermetisch vervoegende wijs. Buigend, stellend, regelmatig is het ritme onzer lendenen met mijn tongriem op jouw borst, jouw plosieven in mijn oor.…

.' Het antwoord luidde: 'Met genoegen; wilt u zich bij de chef vervoegen? 'De horen, bij de chef aan 't woord, zei: 'Horen, hoorde, heeft gehoord.'…

Er hangt de laatste tijd langer een waas over de landen steeds vroeger worden bossen blauw de laatste takken breek je minder graag en minder gauw dat wat de handen doen smaakt bitterzoet in de verleden tijd vervoegen zich de dromen de laatste bloesem heeft de kleur van tederheid en in je lijf stolt het verlangen tot vruchtbegin…

Met mijn eigen ogen goed gezien Ik sta in een top-10 Een andere schrijver lobbiet zich Een weg omhoog En ik twijfel en twijfel Over hoe vervoeg je lobbyen En hij weet het Hij weet wat hij wil Hoeveel kansen laat ik voorbij gaan Voor ik dan toch heb nagedacht Terwijl ik ondertussen doorwerk Met mijn knutselwoorden Over wat ik nu wil…

Verkrachte vervoegingen, de dt staarten kwispelen niet meer, de hoofdletters hebben hun kop vergeten, leestekens verlaten hun lijnen steken over waar het niet moet. Er gebeuren handmatige 'misunderstanding' situaties.…

Denk met genoegen en met een wenk hen bij ons te vervoegen geen gevaar is; het is zo klaar. Als een vrij kind met steelse blikken en dat wuivend gebaar; zeker dat het zal klikken.…

in het hart van het vuur waar de hitte overheerst tot felle hoopjes intens wit in gebalde knopen pure energie strekt de kosmos zich eindeloos uit vervoegen hel en hemel zich in samenspel tot aardse taferelen voeden hongerige vlammen flitse fantasma's vol prisma's die stralen werpen in het rond en winden stevig stromen laten wervelen door…

Ik ben dood Je laat me met pas gebroken ogen achter terwijl mijn warmste gedachten net zijn uitgestorven het ultiemste niets vervoegen Ik ben dood toen mijn ogen nog ogen waren Zag ik je langzaam verdwijnen Jouw vrome gesloten ogen om dit alles te bewaren? Hoe lang?…

Zo liggen we verzaligd thans, de zon schijnt door de ruiten Met hoofden licht en leden zwaar en vogels die gaan fluiten En later op de dag, dan zijn we vast weer vreemden, vervoegen we met tegenzin het leger der ontheemden.…

Maar is nu ik "voog", een vervoeging van vegen. En van het woord zoeken vervoegt men ik zocht En dus hoort bij vloeken, misschien wel ik vlocht Alweer mis!…

h al dad'lijk was daar hache; En dans was zonder s, met s le sens; Du fils - des zoons; maar de l'homme - des mans; En die vervoeging! Je sais maar je sache.…

Het woord zonder werken is inderdaad dood Een werkwoord vervoegen, vaak kwestie van leven of dood. 'k Gun elk mistroostig wezen De helste felste gouden... regenboog.…

Daar valt er nog een blad; het wentelt, onder 't vallen, de alderlaatste keer, en 't gaat de duizendtallen vervoegen thans: zo zullen ze, een voor een, daarin de winden bliezen vol luider blijdzaamheid, nu tonge en taal verliezen, en zwijgen gans.…

Geduld moeilijk werkwoord om vervoegen Dromen helen en meer nog, we delen hen, prachtig toeven? Kerel, ik beloof je de hemel op aarde Gemeend, je bént nu een gevestigde waarde! Bén ik dat dan voor jou ook, denk van ja, neen weet het zeker Meer ruimte voor ons liefdesleven, 't kan geen probleem wezen.…

Vind ik je knapste karaktertrek, erg weinig rancuneuzen gegeven Liefste Gerard, ons zo gretig gegund maar steeds te blijven geven Benader met Kalmte gerust de honderd en één, blijven bronnen uit je rijke dagboek en aantekeningen Mocht je toch heen gaan en Truusje vervoegen; zeker weten; de Gerardusfan blijft bronnen uit je machtige herinneringen…

De moraal dezer fabel leert ons, of ik heb het mis, Dat niets, voor iemand die het doen kan, onmogelijk is; En dat, zo men onder zwarigheden moet zwoegen, Men zich maar onmiddellijk tot een ratje heeft te vervoegen. Of zo men dankbaarheid wil in onze 19de eeuw, Men maar dadelijk belet moet vragen bij een leeuw.…