Alle inzendingen over verward

Er is één regel in het leven voor alle mensen nodig. Namelijk: respect voor jezelf voelen en anderzijds respect tonen naar de ander. Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één…

mijn gevoel verward ik ontknoop mijn gedachten heb jou gevonden…

Nog streep ik letters en adem nodeloos de tijd die me komt helen – doch vele woorden ben ik kwijt het zachte in mij het zachte strelen doorweekt en beschreven met zinnen en of god mij haat het zal best kunnen neen ik noem het geen verraad maar ondermaatse lessen…

Ik weet niet goed of Anton Corbijn het werk van Erwin Olaf maakt en andersom, die foto van David Bowie als Jezus in een schaars linnen gewaad ben ik glad voorbij gelopen, al die hoempapalyriek op een foto van Olaf of was het nou Corbijn maakte geen zenuw in mij wakker, ik slikte wel even uit mijn flacon wat Black & White, waardoor de tappende…

ik lente de dood in de herfst van het schaduwwezen, geen buizenstelsels langs anale wegen, slechts onbegrip is het fornuis waar de rapen gaar worden weggezet er sijpelt angst, ergens waar het niet had moeten zijn wellicht zijn de woorden onbemind, maar het geschrevene stapelt zich met recht tot de driekleur in enkelvoud evenwicht…

“Hij staat bekend als een verwarde man; meer kunnen we op dit moment niet zeggen.” Ik hoef u, denk ik, nu niet uit te leggen dat ik weer rustig ademhalen kan. 't Was enkel een verwarde kletsmajoor - Dat komt ook onder presidenten voor.…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

Sluit oren, en kies waar jij wilt gaan, en luister naar je hart; geen invloeden van hen die buitenstaan, het levert je niets, alleen, nog meer verward…

tegen de zin in draal ik weg in vergetelheid de waan is groot toch beeld ik me in de illusie…

Je brak mijn hart Liet me achter verward Nooit meer iets van je zien of horen Voor goed uit mijn leven Uit het niets ben je daar weer Nu pas echt goed verward Twijfels aan je doel Wil terug in mijn leven Gaan we samen dit keer Kan niet denken helder, ben te verward Hou van je, zit in mijn hart Wil samen verder met je leven…

Terug dat eindeloos wachten, onaf- gebroken, aan één stuk door, bang om je plotseling te verliezen zonder enig afscheid genomen te hebben; die gewéldig stoere grijns nog eens bewonderd te hebben en je geflirt knipogend op te nemen. Weerloos ben ik in jouw armen, dus: vang me als ik val, en niet één keer, maar telkens weer opnieuw.…

Ik voel me niet geliefd niet fijn en toch ervaren het voelt zoals je hoopt je nooit te hoeven voelen. Pijn trekt door de aders en mijn hart klopt hard het is als was het nooit ik weet niet meer dan toen.…

Het kent geen diepte. Het is een gevoel. Iets zonder benoeming. Zonder reden of doel. Ergens waar niemand komt. Een donkere stuk. Waar je al je angsten voelt. Er rust een hoge druk. Het kent geen vreugd of liefde, Noch haat of verdriet. Met geluk duurt het maar even. Vakantie waar ik niet van geniet. Het verdrinken in onzekerheid.…

Tijdens mijn afwezigheid stopte jouw verwardheid door uit te ademen in een zucht.…

Misschien was het een droom, sprookjesachtig echt voor hem toen hij binnenkwam en mij zag liggen op het bed zonder dat ik wakker werd Misschien heeft hij eerst een tijdlang gekeken tot het ineens vanzelf ging en gauw gebeurd was ik schreeuwde en hij verward vluchtte Misschien had hij voldaan willen blijven genieten van mijn schone…

als ik aan je denk, gaat mijn hart sneller kloppen, ben verward, ik kan het gevoel maar niet stoppen, word warm van binnen, zou je graag beminnen, kan het niet geloven, dit gevoel gaat mij te boven, ik weet niet wat ik met mijn gevoelens moet, erover praten doet me goed, denk nog steeds aan die dag, dat ik jou voor het eerst zag, mijn eerste…

Hij staat er nu alleen voor dat was niet te verwachten de glans van het leven is voor hem verdwenen hij is een dolende ridder moederziel alleen zo ineens hij kreeg geen kans zijn medeleven te uiten ook voor excuses was geen tijd meer hij weet nu dat je het moment moet benutten iedere aarzeling verbergt een gevaar in dit geval is er geen…

Het kind in mij roept jou hunkert en tart smeekt en sart zwijgt verward. Het kind in mij roept jou vertrouwt op jouw kracht wantrouwt jouw kracht stamelt verward. Het kind in mij roept jou wil met je spelen en met je lachen wil met je huilen wil jou niet delen met niemand! En voelt zich verward.…

in tegenstelling tot wat zij u zal vertellen is zij volmaakt gelukkig met wie en wat ik ben er zullen best dagen zijn dat onze relatie wat wil knellen maar dat is toch bij iedereen zeker bij eenieder die ik ken als ik u moet geloven zit zij constant te klagen maar laat ik u vertellen dat doet toch elke vrouw ik weet wat haar probleem is…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

Ik weet niet wat ik voel, Ik weet niet wat ik wil. Wat wordt er van mij verwacht? Ik hou me liever stil. Is deze liefde echt? En hou jij ook van mij? Zijn we gemaakt voor elkaar, Of ben je liever vrij? Hoort mijn hart bij jou? Of doet alles zoveel pijn, Omdat ik niet bij jou kan zijn?…

aan het eind van de straat flikkert een kapotte lantaarnpaal tegen die lantaarnpaal leunt een man, hij lijkt verward ik zie hem wel, maar loop door over de vlotbrug maar iets dwingt me terug over de vlotbrug naar de verwarde man bij die kapotte lantaarnpaal er hangt een touw aan de lantaarnpaal verdomme, hij zal toch niet...…

O ik speel in dromen in ruimten zonder hoeken, niets te bezeren niets te breken, alleen het licht is dof en onzuiver van geweten De herfst staat pril in het begin en toch is de kou te zien in bomen langzaam sterven ze - al is het niet voor lang - Maar wie ziet het verschil tussen 't geschrei en het gejoel van kindervreugde neen, die tijd…

Soms zijn je handen gesloten voor de prijs die je eens had gewonnen overpeins je het bestaan in een dal zonder stromend water met wat verdorde gras het leven te kort om je te geven en de hemel onbereikbaar voor het prachtige blauw ik weet dat mijn woorden soms snijden, maar ook kunnen ze fluisteren dat ik van je hou…

mijn ogen Maar toch ben ik In de liefde bedrogen Want Hij kon mij niet aan Liep van mij weg Voor zijn gedrag Gaf hij geen uitleg Ik wees hem de deur Ik besefte Hij was een acteur, een charmeur Hij versierde mij vlot We hadden ons genot Maar spraakzaam werd hij nooit Ik voelde me berooid Dicht gaat mijn open hart Eventjes voelde ik mij verward…

Dan slaat de klok ik tel zeven of telde ik acht ik verdwaalde vannacht in mijn slaap gewekt door geluid ik droomde huid perzikzacht de rest van de nacht droomde ik elk beeld brozer terwijl duisternis eeuwig en diep ik droomde dat ik sliep helaas... het leven is hard…

op de regenboog spring ik op elke kleur onbewogen toch bedrogen zo blauw ik zie een schim die kleur bekend is als een dode ik weet het niet niets meer laat het gaan en spring niet niet op zwart…

Soms hoor ik je stem… Zomaar onverwacht Jouw warme klanken Helder in mijn hoofd In mijn dromen 's nachts Voel ik je mooie handen Zacht en toch zo sterk verstrengeld met de mijne Soms ruik ik je geur Heel even maar… Verwardheid alom Het gemis is compleet…

ben ik, edoch niet allenig, vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes, waarmee ik enkel mijn gedachten stenig, Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting, stormachtig geretourneerde asem van zilte geur, verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long, terwijl de zee me vraagt te stoppen met dit zielsgezeur, In ruimschootse verwardheid…

Verwarde geest, door haar schaduw weergegeven Huilend tot in het diepste van haar ziel Ach, kwam de lieve heer mij nu maar halen Fluisterde ze in al haar kinderlijke eerlijkheid En de pijn kwam diep van binnen, zuiver leed In pure eenzaamheid verdronken Omdat geen mens begrijpt hoe haar gedachten Haar eigen geest haar zo bedrogen heeft Ik…