Alle inzendingen over voetstappen OR zand

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

Steeds omlaag en omlaag in het rulle zand. Heel snel om de pijn te breken. Het valt in ontelbare kleine zachte , verloren en dode stukjes in het zand. Daar worden die kleine, dode en verloren stukjes zo maar weggedrukt Door voetstappen in het zand. Harde en zachte voetstappen van veelmensen in het zand.…

in het zand…

Voetstappen over het zand hebben mij meegenomen waar de horizon het water verbrandt waar realiteit verandert in dromen Voetstappen over het asfalt dragen mij op handen waar de nacht valt en waar vogels landen Voetstappen over het gras observeren mijn gezicht wonden die ze genas en bundelt zij het licht Voetstappen veren op Blijven…

Zee golven meeuwen voetstappen in zand vervaagd door de tijd herinnering aan heel lang geleden voorbij.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

met de schoenen in haar hand loopt ze in gedachten verzonken over ‘t smalle, koude strand voeten in ’t nat, gezicht gericht op de brandingsgolven, die keer op keer het zand bedolven met daarin de voetstappen en haar gedachten welke rap verdwenen in ’t natte zand…

Ik loop langs de zee, voetstappen in het zand, net zoals jij voetstappen, in mijn hart achter laat..…

Voetstappen in het zand vervaagd door de tijd zoals zij werd van meisje naar nu een vrouw. Lopend aan het strand stromen de tranen over haar gezicht vallen in water en zand. Golven voeren haar tranen met zich mee bevrijden haar nemen ze mee naar de horizon.…

Knijp zachtjes maar met liefde in je hand die wil vluchten ik zie een glimlach met voetstappen in het zand. We kijken naar de zon die langzaam en vol kleur zijn weg vervolgt naar beneden en onze voetstappen verder gaan.…

de wandeling tussen licht en donker wordt trager en langer voetstappen kruipen in het zand een waarschuwende goede geest kondigt in de verte sonoor de dood aan als we langs de greppels lopen de valavond is voltooid…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

U wandelt met mij twee voeten in het zand. Ja. U bent er altijd bij soms voel ik Uw hand. Ook op andere wegen loopt U met mij mee. Het is voor mij een zegen dat u altijd bij mij bent. Uw voetstappen zijn overal waar ik heen ga in het leven: langs het strand of in het dal. Ja, U wil ik een hand geven.…

de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie nau ferweven gearraand yn mufferige magasinen dêr de âlde garde jimmer kôgget op izer en de nije ljochting op plestik Vertaling: Bij Auke Rauwerda aan de voet van de Oldehove trappen uitgevreten door duizenden voetstappen…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

jij vertrouwt jouw voetstappen toe aan het strand zij tekenen sporen van verstand in silicium van het zand dat als geheugen en actuele databank het bestaan omspant alleen en toch direct verbonden met alles wat er is deel jij de wereld als schepper zonder ooit te worden gewist…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

Lopend langs het strand voetstappen achterlatend in het zilte zand luisterend naar het ritme van de golven aan zee zweven herinneringen als vlinders met me mee onder een wolkenloze lucht zo blauw genietend maar zonder jou lopend langs het strand in gedachten hand in hand…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

in herinnering Hans Vermeulen niets zo bruusk als branding in de Noordzee vooral op donkere dagen in november alsof het zoute zeewater de open wonden prikkelen het schurende zand en de schrijnende wind lieten sporen na als voetstappen langs de natte vloedlijn Lejo…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Met duizenden lichtjes schrijf ik jouw naam tegen de donkere hemel Met duizenden bloemen schrijf ik jouw naam in het groene gras Met duizenden voetstappen schrijf ik jouw naam in het natte zand En met alle liefde die er bestaat staat jouw naam voor altijd in mijn hart!…

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…

Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

voetstappen in het kleffe zand er tussen nog enige afstand van een hem en een haar de vraag rijst horen ze bij elkaar lopen ze hand in hand vormen ze misschien toch een liefdespaar?…

Twee voetstappen verdwijnen in het vermoeide zand, ik ga nu wegdrijven naar een witstralend land. Ik ga nu echt, maar weet, ik had je lief ...heel oprecht.…

Tegen de lucht tekenden zich perioden van mijn leven af en voor iedere periode waren er twee paar voetafdrukken in het zand: een paar van mijzelf en het andere van God. Terugkijkend naar die voetstappen zag ik opeens een stuk waar maar één paar stond afgedrukt.…