Alle inzendingen over volle blaas

(liedje) 's Avonds gezeten op een hek zag ik het naad'ren van een trek: een grote biefstuk kwam voorbij, gebakken aardapp'len en prei gevolgd door flensjes, Franse kaas, een dikke pens, een volle blaas. Daar achteraan op zijn gemak slofte de koffie met cognac, en in der wolken tekening: ziedaar, daar kwam de rekening!…

Gisteren galoppeerde er een nachtmerrie door mijn dromen over de bruine paarden die buiten stonden onder de regen van de nacht ik liet haar teugels los draafde met een volle blaas naar de toiletpot die onder een wolkenveld lag te snurken in haar bed slapend kon ik schaapjes tellen en wolven want die waren er ook toen mijn nachtmerrie…

Manneken en Jeanneke Pis moesten plassen maar alle toiletten waren stuk in de trein dus moesten de Belgen een pauze inlassen reizen met een volle blaas is niet fijn Door al dat vrolijk gewater Vertrok de trein een stuk later. AARSCHOT – 8 januari Een trein die op weg was van Hasselt naar Brussel-Zuid heeft een ongewone stop gemaakt.…

De volle blaas deed mij tot opstaan nopen, terwijl het bed me onweerstaanbaar bond. Dus toch het ledikant maar uitgekropen. Eerst even flink gekrabd aan kop en kont. De dag zo jong, net aan de ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. Al was het vroeg, ik hoorde water lopen, wat denk je wie er zich te douchen stond?…

Een blad ritselt als hij het omslaat, terwijl een ander zuchtend opstaat gedwongen door een volle blaas. Hij peinst over lastige dogma’s van het vak waarin hij nu wordt getest. Een meisje plukt wat aan haar vest En staart naar het hoge plafond de meest bestudeerde loze bron waar ‘t antwoord dus niet zal verschijnen.…

Een psyche-professor uit Twente die naging wiens oordeel best rentte wist uit te vissen : 't is stroef beslissen voor een zware incontinente.…

daken over dreg Blaas me op Blaas me op mijn weg…

het wonder wolkt al wat Elia, dat wordt rennen in de regen, maat die donders natte zegen slaat pijpenstelen hitte neer en weer blozen rozen in het zand, Elia waaien waters over ’t land blaas je wolkje naar mijn kant, Elia dat het bij mij wonderen gaat.…

Het is zover: opeens ben je veertig, Halverwege, en je trapt in de val Van déjà vu. Je bent ver weg geweest, Je hebt veel gezien. De dingen zijn Zoals ze zijn. Massa’s zonder tal. Darwin schiep een nieuw begin, en de genen Komen bepaald goed uit. Er is geen magie Voor wie de jaren tellen kan. Zich vóorstellen kan, De lange jaren van des aards…

leeg was jouw eindeloze woordenstroom evenals de ingedroogde beek die eens overvloedig was nu groeit er spinnenrag in je voorheen weelderige haar beaamt uitgelopen mascara jouw echoënde treurzang bepaalt de vuist die keihard op tafel wordt geslagen basta…

De helse pijnen die een man doorstaat Wanneer een arts zijn blaas gaat onderzoeken Rechtvaardigen het – binnensmondse – vloeken Wanneer de slang zijn plasbuis binnengaat. Langzaam maar zeker schuift dat ding naar binnen: “Hiep, hiep, hoera”, de ‘blow’-job gaat beginnen!…

diepte keek afgrijzend leeg de afgrond in zwaar vallen en afglijden naar was de klim nog balancerend blaas me weg laat me maar afgaan zo dat niemand me ziet blaas me op kan ik jullie verlaten in deeltjes verdriet blaas alles maar af ik ga…

Als mens word ik gediend door het gemak, Want ik hoef voortaan niet meer uit de broek: In plaats van ordinair toiletbezoek Gooi ik mijn blaas straks in de vuilniszak. Want als de oude blaas is volgeraakt Heb ik alweer een nieuwe aangemaakt.…

In een volle gang Is er geen doorkomen aan En blijf je stilstaan…

Blaas aan ons hart, tot het gaat luien Als de uit goud gegoten klok! Totdat ons hoofd zijn lichten draagt Als de aan uw goud ontstoken lampen, Tot straalt door al uw blinde dampen De dag, die uit uw donker daagt! September blaas de hemel open! Blaas door de wolken wagenwijd!…

Ik blaas bolle briljantjes ze spelen regenboog met de zon ik ren en spring en blaas en eindelijk is er eentje dwaas barst op mijn wang en pang! Ik krijg mijn eerste blaasbellenzoen!…

Ik blaas en blaas de bellen in de lucht ze gaan mee met elke zucht prachtige kleuren die weerkaatsen in de zon en plots als uit het niets verdwijnen in de lucht niets meer te bespeuren hoogstens de wind die zucht…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

Dat vriendelijke aanbod heb ik toen Vanaf mijn stalen ros maar afgeslagen: "Mijn blaas is al de hele nacht getest, Twee kratjes bier verwerkt mijn blaas nog best."…

Wolvega Noord, des morgens vroeg 2007 -2010 Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn zichtbaar onvermogen En die vertelden Dat zelfs de reis Naar gene zijde Ondanks mijn zondeval Ook voorwaar niet lukken zal…

de loop van bieren beneden de rivieren gaat van blaas naar zee…

ik blaas wensen door pluizige parapluutjes zaad danst op aarde…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

‘Kom, waar blijf je mijn leesbaarheid raakt nooit verlopen’ Ik zuig de zinnen zacht naar buiten met geur van weemoedig kolengruis in het volle zonlicht door de ruiten draag ik de poëzie weer thuis.…

De krantenkoppen maken mij niet bang: “Een blaastest in ’t verkeer wordt vaste prik”. Nee, van zulk nieuws ben ik juist in mijn schik; de wachttijd in het ziekenhuis is lang. Denk maar eens aan de tijdwinst die dat schept, als je een flinke blaasonsteking hebt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

blaas ik stof uit mijn handpalm asse wordt het en tegen-licht kristallen vuur in mijn huid gegrift ik ben de zwart-bevlekte de brand-gemerkte vlucht in het verhaal van geheim en stilte…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog?…

ik blaas je als een vlinder in de holte van mijn hand naar een uithoek van de wind waar ik ooit de ongerepte stilte van je voelhoorn heb bemind.…