Alle inzendingen over voorbij de grens

Voorbij de grens van begrijpen is er de lijn van onbegrip, een ondoorzichtige lijn, die geen begin noch einde laat zien, of heb jij dat lijntje soms wel gezien?…

je zou willen dat niets menselijks je vreemd is maar veel mensen zijn je vreemd er zijn raakvlakken maar ook die hebben hun grens voorbij die grens is ieder mens alleen op de hoogste top en in het diepste dal van je gevoel is de eenzaamheid je lotgenoot en langzaamaan groeit het besef dat er maar één is die op kan treden…

In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

De Russen hullen zich vaak graag in mist Maar deze smog komt toch wel ongelegen En daarom hebben ze nu lucht gekregen Van Duitsland, die tot zuurstofhulp beslist Ze zien geen hand voor ogen, maar hun zicht Is eindelijk voorbij de grens gericht…

laten we ons aanmatigen de mist met handen en voeten eten, het land voorbij de grens betreden in dubbelgang voortgaan doorwaadbaar, hadden we al een vliegende schotel gevangen, dichter dan nabij naar een mateloos helder- laten we verblijven, hier, nu…

de grens naar Thanatos.…

kopje thee uitgewist voorbij de grens, de lijnen buiten het fotopapier. was het wel thee? ze boog zich het beeld uit, haar arm reikte weg oud gezicht, blij bleef jonger lachen, mondhoeken geknipt om niet te vergeten steeds maar herbeginnen het dartelend kijken naar wie ze was en is; haar lippen blijven - mij winnen…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

gelijk twee manometers achter brandgevoelige ruiten zetten zich onze wijzers synchronisch in beweging vooralsnog in slowmotion balanceren zij binnen het groene vlak om accelererend door hitte geladen golven voorbij de grens naar het roodste rood te klimmen waar het glas bollend van doordringende dynamiek explodeert in één…

Laat nu maar los, verzoen je met het einde Wees maar niet bang voor wat je nog niet weet Ga maar gerust, wij volgen dan wat later… Dezelfde weg die jij alvast betreedt Je hand, zo smal en roerloos in de mijne Raakt nu de grens van duisternis en licht Voorbij die grens wacht de volmaakte liefde… De pijn verdwijnt van je verstild gezicht Laat…

zij wisten de vocalen snel naar boven te halen maar in het fijne werk waren ze niet zo scherp daar speelde de lach met mimiek een doorslaggevende rol begrepen worden was lol pas toen zij echt iets wilden zeggen probeerden dat met klanken uit te leggen lazen ogen mee kwam er diepte in communiceren en voorbij de grens van nu konden…

Wil wiegen toch de moegestreden mens Zijn ziel ontvangen in Uw Raadselrijk Wil die ontdoen van alle slik en slijk Dat is van ieder hier de grootste wens Draag hem terwijl hij slaapt voorbij de grens Geef daarmee van uw Licht en Liefde blijk Wil wiegen toch de moegestreden mens Zijn ziel ontvangen in Uw Raadselrijk De hunker is onhoudbaar en…

De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd samen voorbij de grens die zich nu wel…

De kinderlijn ontbreekt tussen de werken van de maan – jij, mijn kind, loopt door een woud van zinnen, onzichtbaar tussen de bomen blootsvoets, onbedekt (maar: ik voel je voetzolen, vochtige wind op je huid); wie ben je geweest of zal je er wel zijn als ik de weg vind naar onze tijd samen voorbij de grens die zich nu wel…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

Ik sta nu eenmaal voorbij de grens, Aan dewelke ieder normaal mens Moet stilstand houden. Een vriend heeft me onlangs verweten, Dat ik buiten het normale, - volgens hem het goede - ben getreden. Maar het lot, - of wie? - heeft het zo gewild, Want het heeft mij het ongewone voorbehouden. Niet ik ben ongewoon, maar wel mijn levenslot.…

de grens der verbeelding voor het ogenblik hebben we allebei last van de wisselziekte der seizoenen lastig dus…

Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden, het ongevraagd vergeven waar de ander gaat voorbij de grens van wat de minne vroeger kleurde en wat haar luister was en glans in lentetijd. Het is weer herfst, maar nooit voorgoed voor wie eens kende wat hem of haar tot schreiens toe ooit heeft verblijd.…

de grens waar woorden niet meer kunnen beschrijven tot aan het moment dat de magie ons versmelt en we vaag bewust worden van het menszijn dat aan ons zijn dodelijke ultimatum stelt…

de grens van mijn bestaan - hoe nu hier leven zonder geluk?…

Zie, ik sta als een trillende snaar voor u Raak mij aan, kalmeer mijn beven. Bent u mijn god, ben ik uw schepsel Of ben ik de vrouw voor haar man De dichter voor zijn lezer? Is dit de bestemming, het doel van mijn zingen? Wij groeien apart samen in bewustzijn.…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo lang…

Voorbij een grens van progressiviteit, een dramatische stap naar dogmatisch conservatisme, ver van de beoogde creativiteit en van een reflectief denken, z'n bewustzijn verloopt dan instinctief, waarbij hij z'n verantwoordelijkheid ontloopt.…

Voorbij de grens van dit nergens Een niemandsland waar zij wonen wil In een verloren omhelzing, ergens Waar ik mijn gevlei verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het…

Wat is pijn Als je geen zachtheid kent Wat is verdriet Als je niet door vreugde wordt verwend Wat zijn verlangens Als ze worden vergeten Wat is stilte Als het lawaai is verdwenen Wat zijn tranen Als er geen liefde meer is om te bewenen…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

De lange weg, vol met hindernissen is met veel omwegen bewandeld met fatsoen en geweten gehandeld. Hoe kon je jezelf zo vergissen? Als de druppel de emmer dreigt te doen overlopen komt plots de oplossing ergens uit geslopen; volkomen onbegrijpelijk waar vandaan maar ze garandeert je een voortbestaan. Je stort je opnieuw in het echte leven…

ik ben niet goed in ophouden telkens weer de grens voorbij zal ik trachten te hervinden wat zo snel verloren ging in onverwachte wending…

Als niets meer veilig is Als niets meer heilig is Als spotten met mensen Die hun enig kind verloren Aan een door-en-door Zieke maatschappij Gewoon gevonden wordt, Dan zijn we de grens gepasseerd Die we als beschaafd land Als laatste nog intact Willen houden, en zijn we Een samenleving geworden waarin Alles inderdaad waanzinnig…