Alle inzendingen over vorm en vrijheid

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

De stilte stijgt naar het hoofd Het einde niet in zicht Van elke vorm van vrijheid beroofd Achter gesloten deuren komt geen bericht De ogen gesloten, niet langer verlicht Het waakvlammetje langzaam gedoofd Geen actie die nog looft Geen uitgang waarvoor je zwicht Gevangen in vergetelheid Van je eigen schaduw het spiegelbeeld Niet langer…

is veranderd ja, de rivier stroomt en meandert het vaart zijn eigen koers en dat maakt je ietwat jaloers op die vorm van vrijheid en behendigheid want de rivier slingert door grenzen heen en jij, hoe vaar jij en waarheen?…

uw vrijheid, dan geen dichtersnood laat strenge Ronsard regels niet een keurslijf zijn hij controleert allang niet meer; de man is dood…

voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen ik zwicht niet onder de dictatuur van vorm…

Hoewel ze lange weg heeft bewandeld, vindt ze het gezellig om op zoek te gaan naar lekker en gezond voedsel partner bij wie ze blijft hangen maar ook elke vorm van vrijheid uit wijde wereld ademt voor het tere lichaam zowaar hart geraakt tot donkere schaduw over haar heen werpt.…

Hoewel ze lange weg heeft bewandeld, vindt ze het gezellig om op zoek te gaan naar lekker en gezond voedsel partner bij wie ze blijft hangen maar ook elke vorm van vrijheid uit wijde wereld ademt voor het tere lichaam zowaar hart geraakt tot donkere schaduw over haar heen werpt.…

Kijk naar een naar hemel reikende tak waar dit loof gezelschap krijgt van bloesem, vrucht en geniet van elke vorm van vrijheid door zich te laten meedeinen op golven van een wind Ontwikkelen en ontplooien in bijzijn van licht laat staan dat ze onmiddellijk breken of vallen.…

De eerste regels van het Rondeau Redoublé Dien je met uiterste zorgvuldigheid te kiezen Wie dat niet doet, raakt ongewild in de puree Maar ik denk: donder op! Wat heb ik te verliezen? Als er een ramp gebeurt, ga ík niet zitten kniezen; Wanneer de hele wereld huilt, doe ík niet mee. Ik zal ze niet in marmer of in tijd bevriezen -de eerste regels…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt! Of 's morgens bij het ontwaken met een…

Kijk dan beide handen gevuld met helemaal jij ooit zwanger van verwachten groeit het nu tot aan de hemel en nog verder groen tekent het naderende voorjaar soms barst het open en blozend kleurt een prachtig boeket de vensterbank…

voor de vorm zou ik je willen kussen in de nabijheid van een warmtebron ik zou je willen pellen je huid je schaven en de krullen tellen en stoetsgewijze plaatsen naar grootte en hoeveelheid pigment een compositie van leedvermaak en van verleden heden op de uitvaart is er niemand zelfs de kist is leeg alleen is er de lucht van afgesloten…

Jan Peter heeft een glorieuze week Hij mocht er bij de topontmoeting tussen En ook nog eens Michelle Obama kussen Hoewel ie daar wat lodderig bij keek Zo ben je hier een loser en uit vorm En héél ver weg lijk je ineens enórm !…

die met zijn paard in het drijfzand dreigt te zakken die door zich bij zijn paardenstaart te pakken zichzelf met paard en al opbeuren kon Want door de vorm kan alles functioneren Daar kan de inhoud vrijelijk transformeren…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

In de warmte van het haardvuur zit ik mijn benen kruislings over elkaar Mijn pen krast de letters vormen zinnen vol warmte en vreugde vol vrijheid Ze hebben mij de warmte ontnomen ik ontsloot mij voor het koude Ze hebben mij de vreugde ontnomen mijn hart doorboord met een mes dansend in het vreugdevuur mijn bloed gedronken…

ik werkte met acryl voelde hoe jij over de snelheid viel van drogen in lijn en vorm van eerst neerzetten voelde jij je vrijheid steeds beletten in olie was ik zacht meegaand herstelde vaak de valse streken met nieuwe opzet ben ik nooit in kleur en vorm van jou geweken mag ik in combinatie van technieken nog een levenlang van…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad. Zijn jasnaad valt…

Ik voldoe niet langer aan jouw norm, met mij nog leven doe jij voor de vorm. Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat je.…

een gedachte denk ik en ik zie mezelf schrijven woorden op papier…

jouw draden met mij verweven samen één patroon voor ‘t leven…

Als alles tot een kunstje wordt Geschiedenis herhaalt Begrijp dan goed, want tijd is kort Dat ieder wel eens faalt De kunst is juist het voor te zijn Al valt het vaak niet mee Het woord wordt zin, de zin wordt zijn En alles wordt dictee De vorm dicteert Onzin regeert De kunst is juist het voor te zijn!…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

ik fluister woordjes in de regen vang een regenboog met mijn paraplu dans de zonnedans in grote plassen tot zij mij lieflijk omarmt nodigt ze me uit tot grote avonturen daar waar wolken niet reiken kunnen lacht schoonheid mij tegemoet evenals zij die zich al eerder overgaven daar schijnt een andere vorm van liefde die niet uit te leggen…

- voor dennis mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door en met wat je eet wat je ziet wat je hoort wat je leert wat je voelt wat je doet mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door de liefde van anderen voor jou door de liefde van jou voor de ander steeds groter groeiend word je gevormd…

uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum mag landen zij voelt de vormen…

hoe vormen zich passen in willekeur tot grillige hoekige fragiele fundamentele aforismen verlijdt het heden naar de bouwers van de eerste op maat gesneden steden zowaar is geen stad aan mij gelegen, ‘ k ben een stakker en schoof me buiten plicht en vreedzaam denken het cillicium wurgt me in een tot koud geregen aanhoudende greep…

Ingeslagen wegen zijn onomkeerbaar maar vormen de pracht van een nieuwe wereld. Vastgehouden en weer losgelaten totale vrijheid belevend zonder alleen te zijn.…

het breekt de gaafheid is verdwenen breuklijnen kleuren in toegelaten licht de vorm gaat teloor in vertrouwd decor vernieuwing vonkt uit opgesloten zijn vrijheid heelt de innerlijke pijn van ontsluiten zodat dromen weer in kunst kunnen wonen…

Ik leg een krans aan de voeten van die onbekende soldaat omdat ik hem wil herdenken voor zijn heldendaad. Zij hadden opdracht te vechten voor de bevrijding van ons land niet om te weten dat hier hun toekomst strandt... Zij vochten voor ons allen misschien tegen hun wil daarom leg ik voor hem die krans en ben twee minuten stil.…