Alle inzendingen over waarom ik leef

waarom ik leef, is een vraag in mijn gedachten. alles wat leeft, wanneer kom ik erachter waarom ik leef, op het antwoord moet ik wachten maar ik weet, ik kom er ooit achter!…

Afvragend waarom ik Leef Loop ik Elke dag te Streven Kom ik zelden meer tot rust Om mezelf af te koelen Morgen wordt mij vast opnieuw Teveel om weer te geven Genieten is voor mij een kunst Onderkoeld zit ik te beven En het leven neemt zich voor Dat het mij is meegegeven het komt vast nooit meer goed…

Verloren Dwaal ik Door de tijd Ben ik Ingekapseld Door intens verdriet Woordeloos Omhels ik droefheid Laat zakken De moed Om verder te gaan Ik weet niet hoe Of waarom ik leef Weet niet als anderen De onbevangenheid Om open te staan Onschuldig te zijn Alleen maar te zijn In mijn dromen Zoek ik Tastend in beelden Naar antwoorden…

Ik leef, waarom?, zou ik niet weten Ik leef, zonder een doel Ik leef, zonder God Ik leef, vast en zeker verkeerd Maar, Ik leef, met jou! en DAAROM! leef ik, met dankbaarheid!…

Wat is leven wat is tijd Tijd is niets meer dat de tijd dat ik er ben Met een begin met een einde Niets... was voor mij Niets... zal na mij zijn…

Hokje na hok Kat en muis neem nog een slok en keer veilig huiswaarts muis slechts slecht komt van kwaad boos zijn nog meer pijn dezelfde raad Molukkers en Hollandse smaad slavernij wekt razernij duitsers en voetbal laat alles varen gooi er zand overheen we zitten allemaal op blaren maar zijn allen mens alleen…

Waarom ben ik zo anders Waarom ben ik niet normaal Waarom leef ik op deze wereld Het is zo verwarrend allemaal Waarom ben ik zo lelijk Waarom ben ik zo dik Waarom ben ik zo geboren Waarom uitgerekend ik Waarom doe ik alles fout Ik begrijp er zo niks meer van Waarom ligt alles aan mij Is er dan niemand die mij dat vertellen kan…

Leef jij je eigen leven, dan leef ik ik mijn eigen dood. Want jij kunt me nooit geven wat ik je allemaal bood. Leef jij je eigen geluk, dan leef ik mijn verdriet. Je maakte zoveel stuk, waarom zag je dat toch niet? Leef jij je eigen waarheid, dan leef ik mijn ongeloof.…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Waarom ben ik mijn hele leven al depressief? Waarom helpt God mij niet? Waarom vind ik geen uitweg? Waarom leef ik? Waarom leer ik niet van fouten? Waarom begrijp ik de Bijbel niet? Waarom snap ik de reden van het leven niet? Waarom is God in mijn ogen niet liefdevol? Waarom blijf ik hangen in het verleden?…

Leren kijken. Zien wat is. Luisteren. Vertellen. Leren voelen. Leren ruiken. Leren proeven. Leren denken. Nauwkeurig nuanceren. Beseffen hoe gedachten, onze wereld kleuren. Leren observeren. Getuige leren zijn. Kunnen mediteren. Onze toekomst hangt af van sensologen. Van de vaders aller wetenschappen. Van de moeders aller kunsten…

Het is de angst De angst dat je me vergeet De angst je nooit meer in de buurt te hebben De angst je nooit meer te zien of te spreken De angst je voor altijd te moeten missen De angst dat jij en ik nooit meer bestaan Helaas geeft angst je zelden wijze raad De angst Vergeef me alsjeblieft.…

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

Als alles tussen ons voorbij is waarom zie ik jou dan elke dag het gevoel dat ik je vreselijk mis een verlangen dat er niet zijn mag Als mijn tranen voor jou op zijn waarom leef je dan nog in mij dan komt die lach tevoorschijn maar ik ben helemaal niet blij Als mijn liefde voor jou is verdwenen waarom kan ik jou dan niet vergeten het liefst…

Eenzaam in dit huis Alleen, vaak met onbehulpzame gedachten Me voortjagend als wild Leef ik voort niet wetend waarom Zingeving niet vindend Geef ik het op papier…

De tijd is nu Mijn leven draait Ik leef continu Mijn leven speelt Het is een spel Waarom speel ik niet mee Het gaat zo snel Ik weet niet waar ik naar streef Ik wacht op iets Geen idee waarvoor ik leef Geen benul wat ik wil Ik heb totaal geen kracht Voor dit gevoel heb ik een pil Die me afzwakt van gevoel Prettig en veilig Maar is dit…

Zou het niet bestaan... Kunnen namen zo begaan En het hart beslaan?…

en straks niet meer leef? Wat zou je doen, als ik het gevecht verlies.. en voor de dood kies? Zou je huilen, en je achter je verdriet verschuilen? Zou je me haten, omdat ik je heb verlaten? Of zou je eerder blij zijn, en lachen met mijn pijn? ...Als ik ga, Is het voorbij.. Als ik ga, Dan ben ik vrij.. Dus waarom blijf ik dan?…

Ik lééf gebonden en vrij. Zonder te vragen waarom. Zonder te voelen hoe. Zonder te weten wat.…

Dus kom ik tot dit 'lichtvoetig' besluit, leef je 'op grote voet' of ben je arm, dit is mijn 'voetnoot', 'ten voete uit'; hou het hoofd koel en de voeten warm!…

Soms ben ik eenzaam Dan voel ik me niet blij Denk ik soms: 'Waarom leef ik niet vrij?'…