Alle inzendingen over warme jas OR Els

Voor Els de Bruin Waar zieleroerselen doorgaans Hun plek op de gedichtensite Weten te vinden is de bron Van alle teksten onzichtbaar Opgeslagen op de site van Het innerlijk geweten - Broedplaats van de mooiste Van alle gedachten die spelenderwijs Hun dichtvorm aannemen als een Warme jas die als gegoten past In dit ijskoude land…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan.…

Ik kleum met Bas in ‘t bushok de bus is laat en wij kwaad mooie Els verschijnt in een warme tijdloze wolk die wordt verscheurd door die rot-bus Bas dringt tussen Els en mij om naast haar te gaan zitten ik plas verdekt in z’n tas die gaat stinken als ’n plee denk ik tevree, ik ga niet mee Els mijdt urinoir Bas voortaan m’n kans…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

haar jas haar warme jas sluit naadloos aan op al haar stille wensen en de liefde, die er altijd was…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Er hangt een jas over een steen, een hele zware jas, vol slechtheid, bedrog, huichelarij, afgunst en kwaadsprekerij. Iemand las de Petrus-brief en dacht daarbij: die afgekeurde steen, ’t was Jezus toch die zei: Geef maar aan mij, zonder die jas ben je beter af, kom, warm je maar bij mij”.…

Stam die uit Duizend deeltjes Bestaat, bast Doortrokken van Leven dat Voorbij kwam, Die op de grens Van wat van mij is Stormen opving, Dodelijke ijskou Trotseerde, beschutting Gaf in zinderend hete Zomerzon - jij staat Hier zonder te weten Dat ik hier woon, Dat ik hier mens ben Zoals jij voor Iedereen en voor Niemand…

Overstelpt door gedachten vliegen woorden langs het duister op zoek naar licht en warmte naar jou, mijn seizoen niet de jas verwarmt zinnen in de tijd, noch handen in de zakken verstoppen het jou in mij, geknepen vuisten verkrampen niet meer de ooit gesloten handen geopend naar het voorjaar vliegen wij voorbij uren vinden…

het was mijn vale jas wellicht nog door vader gemaakt van kleding in ruste of in overgang naar een tweede kans ja zo was nog die tijd en stond eens voor de Kodak niet meer wetend wie de spieker was ik was mijn vale jas met grote herenknopen op een kinderdracht waar mijn hoofd, bleek getint, uitstak boven volwassen revèrs wat…

Dentiste Els Boor houdt in Drenthe praktijk met wel vijf assistenten. Die maken muziek. Hierdoor trekt ze publiek en ook kiezen van vele patiënten. Bij elke behandeling horen ze klanken die kunnen bekoren. Perfect is de drummer. - En Els kiest als nummer een priemgetal, als ze gaat boren.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

wanneer ik haar jas wegbreng naar de garderobe merk ik dat haar warmte nog aanwezig is...…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Het is koud ligt weggekropen onder een dekbedberg met ook nog een jas aan. Geborgen als een kiem in een warm ei. Geschrompeld tot nauwelijks meer dan adem. Ik zit beneden en wacht tot hij uitkomt.…

Ei, moet-je dat elsen weer slijpen? Jees-Christus, wat eeuwig geklop! Ik mag me noch roeren noch draaien. 't Is al verkeerd wat ik doe. Ik zitte mijn schoentje te naaien, en trekke mijn draadje toe. Nu zit ze de passie te preken, bij Anneke van de gebuur. En, lapper, geen woordje te spreken, is 't eten te zout of te zuur.…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar wie Je zijn zal Gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar Wie je zijn zal Het Ik gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Je blies donderwolken en waaide de warmte weg, je waaide weg Ik droom jou veilig in mijn liefde onder watervallen van geluk Ik droom en droom en droom nog een keer maar het blijft sneeuwen Is er een jas tegen de kou? Is er een jas met dikke zakken? Is er een jas warm genoeg?…

mijn kleur is als een jas omsluit het stukje leven dat van niemand was ik warm me in onzekerheid aan buien voor de zon de jas aan bij gelegenheid ik sla in kwetsbaar zijn mijn vleugels uit en toon mijn lijf wacht tot niemand kijkt als naakt verleidt gaat open komen mijn woorden strelen langs je borst je legt mij aan en…

ik voel de lentelucht in mijn te warme jas en wou dat ik niet zo weemoedig was…

ze kwamen niet gelegen de woorden die ik zocht en vond tussen de raadsels van mijn leven geen zin die mij zou passen als een warme jas maar waarom zou ik wanneer de zon er is, het lied dat vogels zingen dan nog zo uitgesproken moeite doen…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

mijn kleur is als een jas omsluit het stukje leven dat van niemand was ik warm me in onzekerheid aan buien of de zon jas aan bij gelegenheid ik sla in kwetsbaar zijn mijn vleugels uit en toon mijn lijf ik wacht tot niemand kijkt als naakt verleidt gaat open komen mijn woorden strelen langs je borst je legt mij aan en zoogt…

Wat ben je bijzonder maar onmiskenbaar kwetsbaar maagdelijk fragiel Jouw natuurlijke geur overtreft al dat ooit vervlogen is Ik haal je jas met intens warme gevoelens Sluit zwijgzaam de deur en dank mijzelf.…

Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf. ‘t Giet, onophoudelijk er komt geen einde aan, net als de tranen, ik laat ze dan maar gaan immers kun je verdriet gewoon toelaten ‘ t komt vanzelf goed!…