Alle inzendingen over waterdruppels

Water was er reeds in het begin een deel van plant en dier, binnenin de mens niet vergeten want zonder het te weten helpt water een ieder te leven. Het is zuiverend, de mens wordt puur door een toekomende goddelijke kuur. Helende bomen aan een waterstroom ontspringend uit een hemelse troon zullen binnenkort de mens genezen en hem beter maken…

Scheve bomen langs de rechte weg De wind hier in onze relatie gegeseld herfstig wegkwijnend sporen van slootdiep verdriet tussen de weidse weiden van mijn ontroering Je inmiddels gejatte witte auto rijdt mee aan de andere kant van je zo geliefde sloot Slechts twee waterdruppels op het zijraam van mijn knal rode Net niet vervloeid…

er was eens een waterdruppel die had het altijd naar zijn zin de anderen vonden dat heel irritant want zij hadden vaak de pest in ik zit maar in zo’n grote wolk mopperde een druppel elke dag en zit alleen maar af te wachten wanneer ik naar beneden mag toen ging het plotseling regenen de druppels vielen uit de wolk ze vlogen alle kanten…

In mijn handen hield ik nog duizenden dromen, ze spatten als waterdruppels uiteen op de grond. Toen jij van mij werd afgenomen, en ik dacht dat ik er nu alleen voor stond. Maar vrienden, familie en kinderen, namen me gezamenlijk bij de hand. Om op deze wijze te verhinderen, dat niet alle waterdruppels opdroogden, in het zuigende zand.…

in een open hand, in een handpalm, 1 geopende schelp daarin 1 druppel in 1 druppel is mijn wereld iemand herkent mijn wereld iemand legt 1 waterdruppel naast 1 waterdruppel en het is samen 1 waterdruppel iemand tilt alles zolang op totdat het niet zwaar meer is iemand is vergeten dat het gisteren was omdat het er nu is. -------…

de waterdruppel op het vergeet-mij-nietje glinstert in de zon…

warmte van de zon smelt sneeuw tot waterdruppels zichtbare hitte…

En daarom wil ik een waterdruppel bewonen in de schoot van een trage rivier even ongeboren blijven. Eenmaal in zee, me zorgeloos wentelen in zilveren dagen van rust - wachten op de dingen die komen gaan. Is er een kans dat het zonlicht in mijn waterdruppel breekt en ik weer terug ben, onbevreesd weer al mijn kleuren ken?…

slechts drie dingen zijn oneindig: de sterren aan de hemel, de waterdruppels in de zee en de tranen van het hart…

Zie de zachte glinstering van de waterdruppel op het frisgroene lotusblad ze is als een parelende traan van vreugde en verdriet en verbeeldt hoe lief ik jou had.…

waterdruppels zilver op een blad verdwijnen in niets alsof niets was woorden goud in een gedicht vervliegen in niets alsof niets was als wij zoveel verder vliegen dan niets onhoorbaar stil is de lucht…

de vreugde was kortstondig ze spleet het meer en de kristallen stilte duizendvoudig tot ijle rimpeling van leegte toen viel weer stilte hoorbaar als een waterdruppel…

Effen, trekt het gordijn van zure waterdruppels dicht de wind steekt op het laatste blauw nipt aan de randen TL licht flitst de bulderende lach van noodweer schalt door de herfstnacht…

beseffend waar de stilte komt weet ik dat het dieper zit gegraven is er in de ziel de tocht is nog niet voorbij waterdruppels knijpen hem vitamines stromen door je lijf tering, dat besef is enorm wat een invloed heeft het leven…

Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Wanneer een waterdruppel valt, valt een oceaan. Wanneer oceanen verdampen, verschijnen wolken. Wanneer wolken bevriezen, vallen unieke ijskristallen. Zoals ook unieke mensen bestaan. Vallen, opstaan en verdampen.…

bubbels omvatten haar naakte huid lauwwarm water fluistert liefdesherinneringen door krullend haar op de stoel ligt de wollig zachte handdoek eens droogde die hem nu alleen nog haar…

Waterdruppels hollen rotsen uit. Zonder liefde overleeft geen mens. Zonder menselijkheid geen staat. Zachtheid en geduld van engelen, overwinnen politieke hardheid. Liefde breekt de macht van haat.…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

een groen kikkerbeest kwaakt er koning in mijn tuin bemint de aarde warmt zich op een kei duikt zonder schroom in de waterpartij waterdruppels glanzen als goudbelletjes op zijn rug hij knipoogt ik knipoog terug ik laat hem vrij maar hij besluit te blijven ik zal hem als het even kan in een beeldig sprookje schrijven…

Waanzin als waterdruppels, zachtjes tikkend, wachtend op een einde aan de leegte. Daar wast de duivelse wezel zijn handen in maagdelijk witte onschuld. Terwijl de dronken wijven de eenzaamheid wegwuiven als ware het een vissersboot in winterse hellewind.…

Soms zweemt het onvolmaakte naar volmaaktheid Soms is het triviale goddelijk Soms is een korrel zand een strand Soms betekent de glans in blauwe ogen een hemel Soms is een handgebaar een omhelzing Soms is een waterdruppel een oceaan Soms ruikt de aarde naar de hemel Soms is een blik een kus…

een waterdruppel blijkt luchtdoorlatend waarmee vrieskou zomaar kan verdampen het heelal weigert nog langer uit te dijen waarbij het uiteinde nog zacht na blijft ijlen ruggengraten rekken zich gewichtloos op zodat schouders elkaars rug toekeren verder in het nieuws; man plast wild en de tijd kan men niet doden…

Zo eenvoudig als een waterdruppel, zo helder als een splinter berkenhout, Omdat het veulen geduldig en voorzichtig uit het paard valt en kan staan, De vis als een metalen traan ontluikt en kan vliegen, de mens after all Moeizaam leert zwijgen en wegzijn tussen zijn gewapend steenslag, Zo eenvoudig, zo helder is het niet wat ik overhoud…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

Buddha zegt te verdragen Onguur weer, lauwe groente Tegenwind en de grote woeste Vlakte van gematigdheid Buddha zegt te bestaan Als een twijg in lente De mieren voelen lopen Buigen voor de vogel En vooral zon aanbiddend zitten De buddha zegt stil Nu maar Troostrijk zijn de waterdruppels De vingers roeren, ontroeren En duizend vogels…

Vertederend is het aanzicht van een waterdruppel die naar beneden glijdt over haar schouder Sierlijk voortbewegend verkent hij stukje voor stukje haar prachtige lichaam Subtiel vloeit hij over de naaktheid en voelt hij de warmte van haar huid Verlangend staar ik hem aan Meerdere druppels zullen volgen Hun lot is bepaald Onbewogen laat je…

rondje zachtheid wandelen met het gevoel van de zachte kracht lopen in zachtheid behoed je voor bitterheid in barre tijden weet dat je niets weet neem het kind in jezelf mee leer net als een kind schouder aan schouder een mars tegen de hardheid of een ommetje wandel met zachtheid het zachte zal je troosten vermijd bitterheid de waterdruppel…

men zei mij dat het wolken zijn achteloos, in het voorbijgaan zomaar flarden van schone schijn verder niet iets om bij stil te staan bij waterdruppels hoog in de lucht maar dan wazig en buiten bereik ben liever voor regen beducht zo gaf men van zorgen blijk ik dacht in mijn onschuld dat het bergtoppen waren in zwijgende nevelen gehuld…

Al ooit iemand ontmoet met ogen als waterdruppels zo zacht En met woorden die precies zeggen wat je op dat moment van hen verwacht Met een glimlach die je verbaast de hele dag lang Iemand met lieve kuiltjes verborgen in zijn wang Iemand die spreekt van werelden waar je zo graag op reis wil gaan Precies omdat je weet dat die enkel in zijn…