Alle inzendingen over weeromstuit

Glimlach, vaag schijn Ik in uw ogen Aangehoord, niet geluisterd Aangezien, niet gelezen Ongerijmd verlaat Ik deze plek Ongehoord Onleesbaar…

Maar dan rolt april de zon over de evenaar zwaait de westenwind weidse warmte toe ontkiemt de aarde duizendvoudig leven vlechten boomtakken een groen bladerdek slaan katten klauwen uit en bejagen ze vlinders bemin ik je buiten van de weeromstuit.…

De mens zit vol van die geplogenheden hij bleef leven uit gewoonte alsof hij in zijn lichaam hing met een kapstok en voetstuk behangen met te zware mantel En van de weeromstuit viel hij om…

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

in strengen genen van mij huist eertijds vrezen om levende dood omgeven welk dna asielt veronderstelt moleculair ooit om brood het eigen bloed gelaten naast huurling in mij en het leger van zovele hanen heeft het niet om Schots hoogland en eigen volk gestreden om de weeromstuit is wat tot Pruis verworden nu mijn onderhuids…

doorstond zijn rots van weeromstuit hagelstormen en orkanen hij brak op ongehoord geluid van ingehouden eigen tranen verdroten droop zijn edelsteen bergaf naar donkere oceanen verschool zich daar in het gemeen van angsten en gebonden wanen soms schittert op het watervlak een glimp van ongetemde kracht ontkent een blauwe hemel strak…

toe of er een eeuwigheid is en doet het er toe of ik me hierin al of niet vergis of ben voorgelogen en heimelijk bedrogen maakt het wat uit als iets te mooi lijkt om waar te zijn dan is het meestal zegt men vaak maar schijn bovendien lijkt de mensheid me hiertoe ook veel te moe zijn we hierover vaak daarom zo angstig van de weeromstuit…

Je weet het best, wie anderen negeert zal van de weeromstuit een stormvloed oogsten van geldingsdrang die zich heeft opgebouwd in deze genegeerde; 't zal ten hoogste (dit psychologisch wapen) 'n handvol zout en 'n busje peper in de wonden smeren want veronachtzaming laat niemand koud het zal de mening verabsoluteren dat is hoe een miskende…

lijf leden en de geest zijn onscheidbaar dat is bij een scheiding duidelijk voelbaar die ander gaat of jij bent weggegaan is van de weeromstuit niet van belang toch is er de hang naar de gewone gang het mistasten waar pas nog die hand dat lijf die je zo onwrikbaar veel te vast bevond je lief die hoe dan ook nog bij je stond geeft stil geen…

gisteren liet me lopen de avond en de nacht vliegen voorbij de dageraad doet me hopen morgen wacht op mij de dag kleurt van lichtgrijs naar hemelsblauw de dauwdruppels glinsteren van geluk door de ochtendzon op de bladeren,bloemen en planten en ik weet me van de weeromstuit niet zo gauw te genieten van deze levensbron het is een waar genot…

Van de weeromstuit doemt Dolores op met haar lange losse haren en Florentijnse borsten. Noordenwind en Zuidenwind ontwaken en een geur van specerijen waait het schip in. Zij danst de sterren van de hemel. Een open boek is zij, een open hof, en in de crypt haar smarten.…

Daar zit je dan en hoe bezorgd, je sprak afgemat je woorden vlak gingen te keur en te kust maar stelden mij niet gerust wel meer op mijn gemak Je zag er niet goed uit met het grauw al onder je huid en een magere oogopslag zo midden op de werkdag en van de weeromstuit Sprak ik in ongeveer jouw taal maar met een zacht vocaal bracht ik…

duetten huiveren in strakke spanning van vellen en haren secondanten en meelopers staan gretig klaar met kruisbogen van notenhout de tijd verstrijkt haar eigen rol hoog aangeblazen in stille gaten dirigeert doofheid de weeromstuit weg met ingevallen stukken bekoring springt stemmig uit banden vangt horigen in diepe gangen met een stok…

Nog lang niet moegespeeld en niet tot luisteren van zins: Ach pap laat ons nou nog even Trappen de schatjes tegen een bal die van de weeromstuit weerom stuitert en pas stilvalt in een kuil Dan gaan ze pappa achterna Hun speelplek dra de habitat van twee konijntjes Die zich pas laten verjagen door de duisternis, zich voor de nacht ontfermend…

gieren tussen zijn kleren zijn lichaam groeide uit de passe-partout van zijn ribben, zette zich af viel uit zijn ruggegraatloosheid en uit zijn lichaam van zijn kapstok en voor het eerst stond zijn leven op een paar poten en deed zijn mond open na een paar jaar het negatief van cliché postkaart met tortelduiven viel hij om, zomaar van de weeromstuit…

jouw zachte huid, ruik je nog heerlijk met je eigen geur, ik hoor zo graag het kloppen van je hart dicht tegen me aan de wijsjes uit je holle bolle muziekbuik de geluiden die je maakt door te blazen op mijn huid als was het een grasspriet tegen een strak gebonden trommelvel Je lach die bevrijdt, me gelukkig maakt en mij doet lachen van de weeromstuit…

Maar van weeromstuit rollen uit mijn knikkers weke parels en stralen sterren in hun bloeddoorlopen breken. Nabij, nabij o en voorgoed nabij o koude klonterpap van modderdonker merelloos het binnenste der aarde schoot. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

In zijn verrassing leegde hij Reeds 's morgens vroeg zijn tweede fles; En van weeromstuit raasde zij In ééns wel voor een week of zes. Doch ziet! - Terwijl de teedre bruid Haar eedle bruidegom en heer Nog streelde, zonk opeens de schuit Tot op de boom der stadsgracht neer.…

vederlicht kan zijn het afwerpen van het loden juk de slingers en de staarten in de achterban van het woord het ongeboren kalf cynisme het geschiedde niet uit noodzaak en ook niet van de weeromstuit het lag te stuiptrekken om een reden van bestaan met het mes op de keel mijn mond spaarde ik uit aan mijn vijf paar handen het schaduwspel…

geluk voorspoed trouw verantwoordelijk eerlijk zijn zonder gestolen zwijgen het is nu voorbij - zijn voorbeeld schaadde hun beeld van wat kan en is niet licht en open maar donkere nis wat hij leek zijn spel is nu uitgespeeld hersenen knarsen het ruist in zijn hoofd praatjes voor de vaak in de vlucht vooruit kan echt niet meer van de weeromstuit…

't Was spannend fans, maar eindelijk dan toch Het lag een beetje aan die safetycar Maar ach, ik was dit jaar the best - by far! Met Lewis op de knieën, in mijn zog Aan zachte banden heeft het niet gelegen Al kon Mercedes zijn protest niet laten Het mocht het Duits juristenteam niet baten Echt, op mijn zege rust geen vloek maar zegen…