Alle inzendingen over wind OR ademtocht

’ Rimpeling nog later Rust’loos waar haar Adem voert Tocht na Tocht Het Leven blaast Tot waar de Wind Is uitgeraast En Stilte keert In’t Land…

Tussen ademtochten door vloeit het licht van de ochtend. Omarmt de wind mijn huid. Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Ik zou mijn hoop jou willen geven zoals je mij dat telkens doet mijn kussen wekken jou tot leven de smaak verzacht tot warm en zoet Je zou mijn liefde kunnen voelen in elke van mijn ademtocht jouw ziel en zaligheid doorwoelen en de vreugd weer in je bloed.…

Houden van is slechts een klein stukje verderop, een deur een ademtocht een harteklop, maar bij elke nieuwe stap, een voorzichtige pas, is zij er als een gedachte die er altijd was. Nog slechts een moment van aarzeling, voorzichtigheid, maar dan ontplooiend een wonder tot in eeuwigheid.…

Lente: een groene ademtocht in overtreffende trap…

wees niet verbaasd, dat je brein je voert in een ademtocht naar een domein zonder dat je je daarin hoeft te bewijzen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Het stille fluisteren van de wind toont deinende kruinen op het ritme van haar ademtocht Wiegende bladeren strelen elkaar 'n gretige aanraking zonder conflict Hoe anders is de onontkoombare stroom van onze gedachten die de geest beroert in een eeuwig strijden…

Een ademtocht en een blij groeten, het warme bloed dat door de aderen jaagt, het even toeven zonder moeten, het stil omhelzen bij de dageraad.…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

Ik zal je niet langer meer zoeken ik weet dat je er bent ergens tussen de aarde en de sterren in een wereld die niemand nog kent soms voel ik je bij me op een windstille dag als een koele bries die mij even raken mag een ademtocht die plots mijn wangen streelt jouw liefde die je ademloos met mij deelt...…

De goede dingen en alle slechte dingen gaan in die ademtocht naar Hem toe en het belangrijkste deel is dat je gelooft dat Hij je verder helpt in je leven, elke dag weer. Geloven is mensenwerk bidden is werken aan je geloof in God én werken aan je zelf.…

Haar haar als zeil bollend in de wind in bruisend sop en schuim gewassen, de blouse fris getint stuwt haar scheepje van het rankste soort in schuimend kielzog van een tocht die maalt langs sterren, ongetemd als hinden blind voor hun bestaan, ongeremd tussen kop en staart bereiken we de schaduwkant van ons en een bekende maan.…

Een ademtocht, de camera valt neer.…

vogels vallen mee ijzig striemend de wind takken kraken hard winterglinster spat aarde als versteend ijzig koud bevroren sneeuw jaagt onvermoeid alle kieren vol bomen huilen helse koren winter blaast z’n wangen bol…

warmgolvend ademt de muziek in haar bloed woorden zijn meer dan alleen maar zinnen ze voelt ze danst ze droomt heupwiegend met haar 't fluisteren van de wind het ritme van de regen de schaduw van zon en maan…

blaas een luchtkussentje vol met het oog op morgen voor wanneer jij er niet meer bent uit voorzorg zodat straks je nabestaanden postuum over je laatste adem kunnen beschikken als troost of is dit erg naïef…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Als ik huil wuift de wind in me zacht de twijgen van mijn hart dan zweven de zaadvleugeltjes van cel naar cel en bouwen een waterpaleis met torens van zilvergrijs Als ik huil verdampen de woorden met elke ademtocht tot wolkjes wit en grauw maar nooit stroomt het gezien en zo lieflijk als bij jou…

vermeden to be or not to be, that is ...…

tranen stromen polijsten de randen, maar de groeven worden dieper woorden vliegen uit op ademstromen doen mijn hart verstommen jij bent zo dichtbij en ik zou schreeuwen als ik kon ik zou me vastklampen maar mijn tranen polijsten mijn woorden vervliegen op mijn ademtocht jij voelt en hoort, wind door je haren regen langs je…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Als mensen slapen zingen de ademtochten de dag is gedaan.…

Niets meer voelend van je omgeving niets horend niets denkend, niets, tot ook niets overgaat in de doodse stilte die volgt na je zachte ademtocht. Ik laat je los.…