Alle inzendingen over winterwit OR vaders hand

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

geschenk van de vorst winterwitte ijsbloemen geschilderd op glas…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Nachtschaduw geeft stilte diepe voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterwitte van het vergeten daglicht.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

een kleine droom zacht gedaald op bank en stoel op duizend lege takken voorzichtig pakken we de draad en zweven, even wit mijn hart gaat omhoog… een sneeuwengel volgt in wijd gespreide vleugels glanst de lach op mijn gezicht…

De eekhoorn vindt trots onder een bedekte schuilplaats verborgen noten.…

winterwitte warmte lakens op een hoop broek over een leuning armen in de knoop hoofd diep in het kussen kussen op het hoofd maken zachtjes wakker doen wat werd beloofd…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

en handen hoog houden met monden vol honger en en ik ween, en wacht op de verrijzenis van de vrede! In Flanders Field bloeien weer ergens elders de Paasklokjes.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Een voledige set Als er een vermist raakt Moet hij wel worden terug gezet Dus toen jij wegliep Zat ik huilend in mijn stapelbed Maar toen zag ik haar Brandend in vuur en vlam Dat ene wat ik nodig had Daar stond ze mijn super mam…

De handen van mijn vader kneedden klei, bouwden (poppen)huizen, wroetten in de tuin, houwden beeld, kookten en schilderden De handen van mijn vader zal ik mijn leven lang niet vergeten De lieve handen, de artistieke handen, de sterke handen De handen van mijn vader. Mijn vader....Ik hou van jou.…

Vaders handen, ruw, maar groot en sterk en altijd voor ons aan het werk zijn nu voor altijd stil en koud maar lijken nu nog meer gesneden uit het goede hout…

De jongen roept: ‘ Dat heit geen nood, Dat weet ik wel al lang; Ik ben, zit ik op vaders schoot, Voor niemendal niet bang.’ De vader kust de kleine klant En zegt bij ’t hos, hos, hos: ‘ Vertrouwt gij maar op vaders hand; Die laat zijn Kind nooit los.’…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

elk kind kijkt met vertrouwen terug naar de man die een ware vader is zowel in jonge als in oudere dagen legt het de handen in zijn handen een vader kijkt met liefde die glimt trots en bemoedigend glimlachend om wat het leven de kinderen leert van het vallen en het weer opstaan een vader laat blij het hart kloppen steeds als kinderen zijn…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Mijn jeugd is voorbij, maar oud ben ik nog lang niet – o, hoopvolle spijt.…

Achter de kachel sjirpen krekels om het hardst – een slaaplied voor me.…

Oude wandelstok… Je ruikt nog naar vaders hand, die me opvoedde…

Herinnering aan het geitenland zonder vaderhand of moederborst vrienden of verwanten, ziel in een boot op ruwe zee silhouet in het duister schim van een werkelijkheid met armen en benen een reiziger, vol grote emoties de nacht steeds wreder weg in het geroezemoes nadat schemerlicht valt als een gordijn van gefluister in lange schaduwen…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

heb nog even mijn palet gepakt de lentekleuren boven een smalle reep die zomer moest beloven daarna de gelen van de oogst de onderkant in warm rood met tikkeltjes oranjebruine tinten de eerste zwarte randjes dood maar de verf is verdroogd in het landschap van seizoenen na winterwit draagt lentegroen weer bloemen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…