Alle inzendingen over zelfkritiek

Kritiek is goed Zelfkritiek is beter…

kijk hier staat het, sprak ze vol plezier twee weken terug al op gewezen wil jij zo naar de buurtsup racen? we zijn haast door ons voorraad papier en waar je dan mee terug kwam sjezen een tas vol gelinieerde schriften vanwaar schrijf je toch zulke dichten? laat mij het even voor je lezen ---------------------------------- Vergeten…

Door naar anderen te kijken Lossen onze problemen niet op Het is zo makkelijk te vertellen Hoe iemand gaar kookt in zijn sop Het is zo simpel om te zeggen Zij doen het kloten, o zo fout Alsof we zelf wel zijn gesneden Uit het allerbeste hout Alsof we onszelf beter achten Dan anderen uit de buurt Die we min of meer verachten Waarnaar afkeurend…

ik voer eerst de adresgegevens in, laat mijn route koel berekenen verheven boven braadworsttuinen hou ik vervolgens audiëntie in mijn ivoren sponde draag een stukje tekst voor, dat met wat goede wil als gedicht in menige boom na-ijlt (ooghoogte!) niet meer dan een broze putdeksel echter, van het soort ’retourvlucht in hogere sferen’…

Zij overdacht haar eigen functioneren Ze woog en heeft ook nachtenlang gewikt Conclusie was: ze vond zich niet geschikt Dus zij vertrok om niet terug te keren Haar zelfkritiek werd een gewetenszaak Dat ziet men in het Haagse niet zo vaak…

Twee baasjes en hun eigentijdse dromen Gespeend van elke vorm van zelfkritiek De ene kwiek, de ander tongue in cheek? en beiden tomeloos zelfingenomen De Ego’s zullen door hun arrogantie Ten onder gaan aan strijd om dominantie…

zwijgen opgekropte emoties geuite zelfkritiek eenzame uren héél even ... melancholiek verdrietige situaties onverwachte tegenslag weer moeten vermannen héél even ... zelfbeklag verzachtende woorden een verdwijnende pijn favoriete muziek en dan weer ... gelukkig zijn…

Ik schrijf vanuit een bepaald gevoel woorden kruizen elkaar spontaan elke keer lees ik precies wat ik bedoel en zo kan ik achter het resultaat staan De beroepsmatige dichters in dit land staan met behoorlijke aantallen op de schappen maar ik vraag me af, zo langzamerhand of liefhebbers die gedichten wel snappen Ik verdwaal in een doolhof…

Niet langer een ideaal dat medemensen laat lijden om zelf niets tekort te komen Zo onvolwassen, niet jij jouw klacht, jouw wens om meer meer solidariteit meer harmonie meer zelfkritiek Ik weet het, de kiem van jouw gulzigheid die dat allemaal wil is je lieve boosheid…

Ondanks gezapige generaties, weldoorvoede rechters en hemeltergende kortzichtigheid door gebrek aan zelfkritiek. Opdat in vele verzuurde zielen weer povere sporen van liefde ontvlammen kunnen... tot men eindelijk onbevangen ademen kan: corruptie wacht de strop!…

ik zag de lach in je ogen geboren worden toen jij bezig was de tijd te vertalen in het schrift van vandaag nog even tappen uit het gesproken woord en de these waarop jij zo zat te zweten was met een dosis humor gefikst dat is wat de laatste jaren zo node werd gemist dat stukje zelfkritiek in de evaluatie van het belang…

ik heb een netwerk opgebouwd waar menigeen jaloers op is lijnen lopen niet altijd evenwijdig ik ontwerp een splitsing hier en daar perfectionist als ik ben ziet mijn geoefend oog meteen dat sommige knooppunten de zelfkritiek niet zullen doorstaan dat houdt mij scherp en artistiek Voorwaar, ik ben een groot kunstenaar bedenk almaar nieuwe…

Telkens in lege wanhoop neergezogen, Telkens opklout'rend, doet hij opgetogen Voor Haar en voor zichzelf, dubbel publiek; En telkens in vlijmende zelfkritiek Ziet hij zich slaaf van onopgeefbaar pogen, Op zelfverachting trots, van walging ziek.…

Vaak genoeg hoor je: Geschikte vent die Harry of Wat een kreng die Carrie en Piet is sympathieker dan Dick Maar nooit: Kees is aardiger dan ik…

Machtig lallend avondklef De staldeur van het dichterschap Staat open voor zijn zelfkritiek Denken is als schamel oogsten Schrijven met een riek-repliek Hoe zal zijn echo klinken?…

Dus wordt iedere letter gewogen, rest eigenlijk geen woord Zo wordt dus alle kunst, kritiek al in de kiem gesmoord En rest dus zelfkritiek, toch ook niet bijster boeiend Verzandt in eindeloos gepiep, gepoch, vervelend en vermoeiend Is ook dit mild gedicht, weer zonde van ’t papier, de inkt, de tijd, de moeite en gedachte, de traan of glimlach,…