Alle inzendingen over zelfontplooiing

Herken je die muur waar je keer op keer tegenaan loopt, die je intens moe maakt en je helemaal sloopt. Het vastlopen in je eigen brein, het niet echt leven maar er gewoon zijn. Een oplossing die er niet lijkt te zijn, maar die er wel is, al is ie klein. Ophouden met koortsachtig zoeken is een must, en wellicht dan vind je de oplossing in…

Als ik me neerleg bij mijn grenzen, trek ik een muur rondom me op, voel ik me veilig in een wereld die ik meen te kennen. Al wegen onmacht en talmen zwaarder dan lood, zij zijn mij eigen en vertrouwd. Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek, de verte nieuwe horizon en tijd onthult, dan ligt de toekomst voor mij open, laaf ik me aan eigen…

Waar wij massaal naar zelfontplooiing streven verliezen zij weer jaren van hun leven.…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

Wij doen aan zelfontplooiíng; dat is sterven, om herboren te worden: aanwezigheid vereist, wat een onverwachte wending geeft aan het tot heden onbekende, daarvan zijn wij ons heel goed bewust; zonder gerechtigheid geen vrede aan gene zijde van het leven.…

buitensporig de verte in kijken alsof het niets is hoe ik correcties ontvang op zelfontplooiende wijze als een bezwering van het perfecte organisme buitensporig hoe de weg versmalt wanneer je je land achter je laat hoe de fantasie verschaalt in de weerspiegeling van de werkelijkheid hoe makkelijk de eenvoud uit zichzelf rolt…

Op verzoek van mezelf En niet van een ander Sta ik open voor suggesties Die mits goed uitgewerkt Er voor kunnen zorgen Dat ik positief verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren…

collectief was aan het ik en mij voorbij scheppen is scheiding maken in een wereld die hemel en aarde tegelijk is spel van licht en duisternis denken in regenboogkleuren in plaats van concepten geuren beleven voelbaar maken en weet hebben van het onnoembare mysterie nieuw land ontdekken dierbare momenten markeren stenen oprichten zelfontplooiing…

nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw - Dan voel 'k, boven werklijkheidswaan gerezen, Mij als de Zelfontplooiing…

bultige bovenop een geleefd leven het hoeft zelfs niet meer gebarricadeerd in een masker of bepleisterd met genadezalf het schillen van een ui leidt tot botulisme onder de nagels de vergiftigingsdood van het spreken de mens krult slechts tot daar waar het reikt al de rest opgesloten in de harmonie van voor de geboorte men noemt dat zelfontplooiïng…