nu de spiegel me in de ogen kijkt
en ik beschaamd mijn blik afwend
om de stukjes naakt
die mijn huid verhullen
vervloek ik dit beeld tot bijgeloof
en kras mezelf
gelukkig…
de Nacht is gevallen
mensen drinken hun laatste glas
komen op de rand van het bed
tot inkeer
tot zelfverminking
leven wordt onzichtbaar
gaat schuilen voor zichzelf.
want het is oorlog
winden rukken bomen aan flarden
met hen de stilte
van dromen in olie gedrenkt
vliegtuigen slaan op hol
scheren langs kerken en moskeeën.…
kratertjes gezien
van uitgedrukte pijn
met rafelige randjes
ze trokken zich terug
in mouwen
van een rook gekleurde jas
alsof de manteldraagster
schildpad was
zand in ogen strooien [dacht ik nog]
maar ach er lag genoeg
om ook mijn kop bij in te steken…
verhaal de verborgen
levensverhalen, emotionele
verpulvering bij aanraking van
het lichaam verhaalt zich
handwerken stilzwijgend
berusten op perkament…
Nederland is diep gezonken
land en waarden uitverkocht
integriteit is ver te zoeken
soms nog wel in sprookjesboeken
Zelfverminking, pedosex
iedereen heeft wel een ex
voedselbanken voor ontheemden
corruptie, misbruik, illegale vreemden
Antibiotica, glenbuterol
spuit alle dieren maar goed vol
varkens, geiten, kippen, koeien
overal valt…
Mijn gereedschap valt niet te benijden;
zelfverminking is de trant.
Ik ben nu bezig hulp van buitenaf te zoeken.
Van Foudraine lees ik `Wie is van hout?'
en volgens houtsnijden-voor-beginners-boeken
doe ik lang nadat ik aanving nog altijd alles fout.
Men beschrijft het oeuvre van mijn vader
als een revolutionaire trip.…