Alle inzendingen over zoals

Zoals niemand en niets, nergens en nooit. Zoals dit. Zoals jij en ik, ergens en ooit.…

door een enkel beefgebaar dat zich naar buiten buigt ik kijk naar hem en naar de klaarte, rondom verlangen blijf met mijn hart in zijn oude takken hangen terwijl een witte duif de stilte binnenglijdt het is ochtend met donkergroene nagelrand wijst de conifeer omhoog hij lijkt weinig te veranderen alsof tijd zijn geliefde is zoals…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

zoals je lichaam in mijn zinnen ligt je schouders mijn nachten ondersteunen je driftig bloed de uren sneller laat stromen tot ze na een kort onsterfelijk moment zichzelf verdoven zo laat ik hier en nu jouw stem weerklinken speels en vederlicht maar zonder spreken…

de eerste steen het eerste licht de schemering het duister we vergeten snel omdat het moet zijn het nu blauwe bruine of groene ogen ontwaken sluimeren in eeuwigheid aan de horizon gloort een regenboog geurig in kleurrijkheid bereikbaar met open handen op blote voeten zoals het was…

Ze hakt een gat in het dak om in het licht een bad te nemen bedrijft de liefde in een kolenkast de wereld zal haar niet bevelen Ze gooit de spullen in het rond bezit bewaart ze niet voor later een liefde die haar tegenstaat gooit ze in het water Ze kookt het water om de fluit baart een kind zonder reden voor haar geen hom of kuit dansend…

Zoals je was keer je nooit meer terug dat bevestigt de tijd maar het is erger want je keert nooit terug je kon de liefde niet aan omdat je nog steeds gegeseld wordt door demonen van vroeger en mijn schip er niet toedeed ondanks mijn voorraden liefde en de stormgarantie je kon de liefde niet aan al mocht ik je borsten strelen die…

Dit gedicht wordt vanavond uitgezonden op 100%NL en woensdagavond op www.candlelight.nl Met vriendelijke groet, Jan van Veen Zoals Zoals de zon weet dat de aarde altijd draait en zoals bloemen bloeien heel vroeg al in mei omdat haat weet dat liefde steeds geneest hoop ik dat je dit weet en leest dat ik van je hou voor…

Dat alles weer wordt met ons zoals toen....…

zoals zij ontwaakt uit de meanders van de slaap en het water dat straal na straal de donkere uren uit haar nachtvel wist terwijl het licht, het vroege in ovalen over de muren vlekt het aburn van haar in een lichte laaie zet zoals zij zichzelf herhaalt in spiegelbeeld jurk over het strakke lijf of andersom maar dan in jurk zoals zij zo…

de deuren en laat me gaan ik zal de sleutels bewaren in al mijn handen geen schimmenspel meer ik durf weer op de hoge ladder de buurman maakt zich zorgen misschien bereik ik vandaag de hemel of de zon het is goed zo het zijn geen leugens er zijn veel ruimtes te vullen en de muziek mag luider ik weet nu dat je lacht ik blijf je missen zoals…

je bent, zowel postitief als negatief, want gewoon zoals je bent, zoals je bent, heb ik je lief....…

zoals de korrels van zand voel ik je wegglippen zo dichtbij en toch zo ver weg... de tijd tikt traag voorbij wachten, elke keer opnieuw totdat tijd ons samenbrengt schrik in mijn hart om wat komen gaat omdat het verlangen om bij jou te zijn zo groot is dat mijn hart soms, heel even, de tijd overslaat... ik mis je...…

weet jij wat liefde is vroeg ik toen het zicht verbreedde in de straten van de stille stad jij knikte wriemelde aan mijn oren en vroeg of je mocht ontwaken in het licht van mijn ogen je nam me voorzichtig bij de hand leidde me door de eeuwige woorden van Jan Hanlo en Andreus en zei : zo meen ik dat ook liefde is ik las en las…

er hangt mist in het dorp en even sluit ik mijn woorden de liefde is groot en langzaam waar ook voor verte van blad en vogel geen uur zo stil in vreemd gepeins als niets dan vrijheid zo vredig mag ik droom mij wit en onderweg jouw rust in nevel en dageraad…

Uit: " De dingen, zoals ze werkelijk zijn." Foto: Erik Johannson…

zoals jij kwam aangewaaid zwervend door Oostende vond je mij zoals jij in het leven gelooft zoals jij in mij gelooft zomaar een vrouw zoals jij steeds completer mijn hart bewoont onbeschroomd zoas jij steeds alles licht en lichter maakt voor mij zo schrijf ik zo bloei ik voor jou…

heimwee broedt, een symboliek in de betekenis van de zoektocht naar de bron van het vruchtwater waaruit ik vertrok en later met de ballast van mijn wetenschap in het ransel, wat steeds zwaarder woog, - gemeten naar de geestelijk afstand - zich naar het einde spoed, de mildheid te ontdekken van de schoonheid in “ het thuis komen “ zoals…

ik waai en waai verblijf tussen spiegels van hoop en horizon; het veld waarop wolken verder drijven traag vliezend in het bestaan mijn lot vloeit uit in zeebelopen vloed, kartelt randen waar mensen staren naar diepe zin aangekruist door hongerigen hoe zou mijn stem zijn in tegenwoordige tijd spraakverwarrend door de jaren die…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

zoals altijd weet ik niet waar ik aan begin zoals altijd ben jij er wanneer ik er ben zoals altijd zie ik jou maar jij mij niet zoals altijd hoort het niet twee vrouwen in één gedachte maar toch weet dat ik op een dag zoals altijd wakker wordt naast de vrouw waar ik nu al van hou…

Zoals het is: zo, zo wil het gezegd zijn. U begrijpt: dat het niet anders is. Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder.…

Zoals je daar staat te wezen gelukkig vol zelfvertrouwen gewoon zoals je bent hoe kan ik je dan negeren mijn hoofd afwenden alsof ik je nooit heb gekend Zoals je staat te schitteren in al je eenvoud toch uniek oogverblindend als robijn hoe kan ik jou dan vergeten en jou niet het onderwerp van mijn mooiste gedicht laten zijn Zoals…

Zoals zij is grootgetrokken uit de kleiïge bodem van dit aangespoelde land heupvol borsten zacht gelaat stem op hoogte zo danst ze het ritme van de wind van stil tot stormachtig tot ze mij vraagt te bewegen zoals ik ben een hark maar ze glimlacht mij in beweging en ik dans soepel als klei waaruit ik ben getrokken zoals…

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

Zoals het was ...…

Zoals de herinnering aan dode mensen verdwijn ook jij bij stukjes na de spullen verdween de gedachte van hoe je stem klonk foto’s laten zien hoe je eruit zag maar ook daar ben je nu toch een vreemde Zoals dode mensen verdwijn ook jij -------------------------- verlorenwoorden.web-log.nl…

Herinner mij zoals ik ben Zoals je me hebt gekend Warrige rode krullenbol Lief en vol temperament Herinner mij zoals ik ben Blijmoedig zachte vrouw Vervuld van wilde passie Alles wilde delen met jou Herinner mij zoals ik ben Stralend als het zonnelicht De klanken van mijn hart In mooie woorden gedicht Herinner mij zoals ik ben Zoete…

Zoals het lied De vroegte doorbreekt En zich de ochtend Toe-eigent. Ik heb hier niets Misdaan, ook nu Niet. Ik keek toe hoe Hier iets van stilte Ontstond, stilte Rond een vogel. Jij was teder geweest Vannacht, mijn liefste, Wat ik ervan verwachtte Bleek ook waar te zijn.…

Dit gedicht is lang genoeg om te laten zien dat woorden soms minder zeggen dan waar de lezer om vroeg Vandaar dat ik alvast schrijf van wel Lezer, verwacht geen korte zit Geen openbaring, spektakel of kippenvel Maar een gedichtje zoals dit…