Alle inzendingen over zoekende

verdwaald in de armen in de armen van het woud loop ik zolang mijn voeten mij dragen kunnen opzoek naar een punt een punt van herkenning om mijn gedachten te ordenen vraag ik de wind wind neem mij mee wijs mij de weg naar het licht dat liefdevol op mij wacht…

Ik ken mezelf echt helemaal, Ik ben en geef echt, Ik geloof niet meer in "t verhaal", Geen illussie waar ik nog aan hecht, Mijn liefde is puur, Onvoorwaardelijk en vrij, Ik leef in het hier en nu... niet met 't uur, Dat is de onzelfzuchtigheid in mij... Ik ken geen strijd, Vertrouw me maar, Ik heb alle tijd, Want ik ben echt WAAR…

Afdalend langs het pad der tranen Naar duistere krochten van mijn geest Sta ik weldra verankerd in sompige aarde Die eens voor mijn daden droog geweest Zoekend vind ik niet die reinheid Het smetteloze in mijn bestaan…

In feite zijn we zoekende zielen en naakt. Als ik je mijn hand toereik en jij die van jou, dan is het niet moeilijk en ook niet zo zwaar. Maar je geeft de ander zo gemakkelijk een douw en dan is medemenselijkheid maar een hol gebaar.…

met de tijd als aandacht teken ik rijen beslagen met mensenoren al duidend naar de zon die in mij ontbreekt hoe merken ze dan toch dat mijn eclips het verzwijgen tentoonstelt van niets dat in mij is verrezen of heeft de serre hun eigen bron verwarmt met een hitte van gestolen gedachten en wedijvert de lente met het spiraal van verloedering…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Ik zoek al zwevend van hoek naar hoek zoek al zondigend en jij hoort mijn gevloek verontrust houd ik mij vast angsten steeds niet geblust wat wordt er dit maal afgelast de wind blaast mij haast bewusteloos Het vaste onder jou voeten is drijfzand bij mij ik zal het beslist beboeten dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…

Zoekende naar zijn eigen waarheid is hij bezig zichzelf te verliezen. En jij krijgt als vanzelfsprekendheid weer het nodige voor je kiezen. Wanneer houdt het een keer op? Hoe lang kun jij dit nog verduren? Wanneer bereikt dit zijn negatieve top? Ik wil niet dat jij het gaat bezuren!…

door elkaar smijten Zoekend naar een weg…

Zoekend in het duister Naar alles wat niet is Loopt de man met versnelde pas Dwars door de regenplas Net zo hard Als dat ik je mis…

Ontroering komt wroeten herinnering herkenning misschien de tweede ring om eenzelfde vinger maar ook een stom reclame spotje een geur of prachtgedicht de eerste dwarrelende vlok en je hond even te lief jouw gezicht likt ontroering lijkt te voelen zo`n plotseling ongevraagd kwetsbaar huilerig knijpend.…

Ik ben op zoek naar 't innerlijk zwijgen de stilte, die geen woord meer vraagt het strelend zoenen dat mijn mond behaagt het in zonneschemer eindeloos verdwijnen. Verdieping in de geur van leed en lijf dobberend op oceanische rust reuzehand die warm mijn huid weer kust verstrengelde éénwording is buiten kijf. Witte duif in 't blinkend…

Als de vastigheid zich loslaat op mijn lippen kussend brandt dan verwaarloos ik de perfectie om randen kartels te geven. Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken. Ik zal je net niet vangen wanneer je dreigt te vallen omdat je zelf weet, beter weet dat de…

nog heb ik je gevonden toch voel ik ogen priemen in m'n rug haren klauteren langzaam overeind en geleidelijk naar benee tot ik de jouwe vind en de mijne neersla, en me slechts kan hullen in stilzwijgen…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

zij zoekt de slaap in de wortels van haar bestaan volksverschuivingen hebben plaatsgevonden maar geen zo groot als de hare de impact nog dagelijks voelbaar zoekt zij tot op heden nog altijd de slaap waarvan men toen al zei dat 'ie schaars was…

De hele wereld een asiel. Vluchtelingen op de aardkloot geworpen door machteloze goden. Zonder handen, zonder voeten, tandeloos Een touw om niets aan vast te knopen. Een mouw om niets op te spelden. Maar wel een aapje Ja verdomd een aapje.…

vinden maar niet kunnen binden toch wel willen geen motivatie dus maar op zoek mijzelf op papier krijgen maar niet willen lezen in een boek niet gelezen willen worden zoals een boek zonder woorden pijn aan mijn mentale pezen voelt alsof iedereen mij al heeft gelezen en ik niet weet wat erin staat geen motivatie, angst en dus geen daad zoekend…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

Mijn ogen volgen de zwermen vogels vliedend voor de nacht Ook ik zoek iets warms en zacht om me tegen vroeger te beschermen De schemer die zich meester maakt over lage landen en gekerfde geest roept angst op en versterkt de vrees voor wat me tot nu toe heeft gemaakt Dus schuil ik schuchter tot de morgen en zoek naar jou die ik nog niet…

Schreeuwend Vloog ze Hoog boven, Alle verstand Naar nergens En nooit aangekomen Viel ze plots Met haar beide armen Rond zijn middel…

het woord de belofte hoop en geloof mens zoekende naar licht in de duisternis en de waarheid arme arme zoekende hopende gelovende onzekere bange mens aan wiens woord en belofte gehouden en wiens woord en belofte te vertrouwen zoekende naar het licht in de duisternis behoedt de dwaaltocht van geloven u voor de waarheid van niet…

zo leeft in mij de stilte waarnaar ik soms verwonderd kijk als immer draaiende spiegel in een gevoelig schemerlicht dat kaatst naar alle zijden om het gedoofd lawaai nog verder te verspreiden met grote ogen zoeken mijn zinnen de oorsprong van het eenzaam zijn in de hartslag van duizend vragen tot ik krachtig ben om het antwoord…

in de barspiegel van het café zie je ze de hopelozen tegen beter weten in lallend alleen samen in trieste gezelligheid verlangend zoekend naar warmte en liefde die thuis niet meer of misschien zelfs nooit aanwezig geweest is de zoektocht der hopelozen desperaat volvoerd maar heimelijk door de meesten allang opgegeven vindt steevast zijn…

Zoekend naar wat ik verloren heb ben ik onderweg kom ik mezelf tegen gevangen in een web van ragfijne draden die mijn lot bepalen vind ik de weg terug naar wat ik eens bezat het vermogen om lief te hebben en te leven met een lach…

Van uit het niets zo maar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

Haar kus verliet de rode lippen hoopvol meegevoerd in de wind zoekend naar een innige liefde om in tederheid te worden bemind Maar die dwalende kus bleef zoekende verdroogde lippen vielen verhard uiteen zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen slechts een roos gebeiteld in haar steen Zij had en gaf veel liefde…

zoetzure regels splijten het schrift waar taal emotie herkent, zonder zich af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Zoekend naar vrijheid voel ik de grond met mijn blote voeten. Ontsnapping aan de wereld en zijn wreedheid. Weg van het dagelijkse moeten. Een zacht windbriesje streek door mijn haar. Reflecterend in mijn ogen zag ik de woestijn en zijn felle zon. De adrenaline voor het gevaar. Het gevoel dat alles kon. Pure vreugde hoog in de lucht.…