Alle inzendingen over zwart glas

jij bracht zwart glas in mijn mozaïek aanvankelijk nog lichte kleuren die braken donker af het sprankelend contrast waarmee jij mij verraste veranderde van spiegelend in mat het oppervlak is hard gebleven toch heb ik mij tot bloeden toe aan zwart gesneden…

Theelichtje met zwarte thee in blauwe pot hij drinkt uit een zwart glas, zij uit een wit Na het ontbijt loopt hij naar buiten, zij doet de afwas en schenkt de laatste thee in zijn glas om 't zelf te drinken, gaat verder met de afwas hij komt binnen ziet het glas en drinkt het op, loopt dan weer naar buiten zij maakt nu nieuwe thee en schenkt…

Kris - Kras - Kris - Kras - Op bevroren sloot en plas, glimt ijs als zwart glas Kris - Kras - Kris - Kras - De noorderwind pal tegen Schaatser Jan kromt de rug De ijzers kerven korte halen In stug ritme almaar door Kris - Kras - Kris - Kras - Langs dijk of boerderij Een berijpt paard briest Dor riet kraakt en knakt Wie schaatst, ziet…

's Avonds woelt de kleine jongen behaaglijk dubbend in zijn warme beddenlakens kijkt naar het slaapkamerraam bewondert voorstellingen van het nabije duister regen roffelt plagend met spitse vingers op het zwarte glas sneeuwvlokken komen aanzweven krioelen als wilde spoken over en door elkaar heen willen zich opdringen maar…

Open mijn ogen, Wijs me op het glas Het zilver verandert, In een donkere plas Het beeld lijkt amper Bewogen.…

Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid, rijk, arm Zwart…

wij leggen aan, trekken landinwaarts laten herinneringen voor anker gaan die horen bij een periode, bij een plaats vandaag is zo'n opgediende dag waarop je anders dan anders eens echt ouder wordt geen drama, ten hoogste de gewoonte dat vroeger stil verder van je vaart wat was heeft zich genesteld genoeglijk met iets van weemoed wellicht…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

ik heb scherven geschoond in stromend zwarte regen maar kwam geen enkele weerkaatsing van stukjes licht tegen wel dropen druppels rood langs blote vingers op glas in de plas waar zij oplichtend stevig kleurden in zwart…

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

scheurde gordijnen maar de waarheid bleef verschijnen in glas dat nachtelijk zwart mijn gezicht weerkaatste genadeloos de lijnen plaatste waar ik geen weet van had heb nagedacht zag een leven verdwijnen in het mat van glas nu spiegel ik de dagen zelfs dubbelglas kan nooit twee waarheden verdragen…

je weet van glas het breken van herfst de vrucht en luchten in rood van leven nemen en geven gebroken door dood je weet het licht dat er was dovend tot zwart…

het glas was zwart beroet door de walm van een kaars die te weinig zuurstof had het bacchanaal liep ten einde hoewel de gordijnen de dag nog buitensloten gebroken glas gevallen flessen geknoeide drank in de stank van asbakken en bier nee ik was niet hier maar zie het mensonterend tafereel van veel te veel doe niet mee aan dit vertier…

in zwart en wit gespleten met goed of kwaad gemeten architect van glazen toren wil nuances niet meer horen lood verdringt steeds meer glas doorzichtigheid verhardt tot grimas de bouwmeester volhardt het tot keihard ivoor zijn eigen noodlot in zwart of wit gemeten tot goed en kwaad gespleten…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…

De kamer verrast door mijn aanwezigheid mijn ogen gericht op iets dat dood was, althans voor mij Het glaswerkmanifest nog in haar hand geklampt de conversatie met flessen, glasgeworden tranen Elke keer weer niets en telkens minder Ik vergaderde ook met hen, de glazen conversatie maar ik ben gestorven als gevolg van het leven Ik en m'n grootheidswanen…

de simpele val van het geheven glas is niet onderstreept onderschat maar het is klaar dat de comedie stokt wanneer ik op maat de dans die ik helaas niet in me heb ten uitvoer breng wordt zielig doordat mijn inspanning oprecht en eerlijk is en belachelijk.…

In de vitrine aan de muur, tussen de vaantjes en medailles staat als eerbetoon zijn lege glas. Jaap is niet meer en missen nu al zijn verhalen, maar één ding staat wel vast, hij moest ook het gelag betalen…

gebarsten druppels blijdschap vloeien traag voelbaar sijpelend weg het glas eens zo helder van klank is dof geworden kan de wijn niet meer omvatten, die door de scheuren weggelopen is. door de spleten dringt de wijn de droesem blijft dit sterven doet geen pijn…

in de stil gebleven lucht bewoog iets niet vanzelf, niet zonder kleine voortgezette trillingen door tijd en de glans van weergaloze weerschijn uit kortstondig licht gevangen, kleurrijk tussen bladeren en een oud gebaar aangeraakt door zachte adem gleed een klein kristal tot aan een ander, tikte tinkelend en daar opende geluid een…

Er is hier een groot verdriet geweest Nee, het is geen verdriet het is een tafel vol lege glazen Waar een avond lang alles doorheen is gestroomd Fragiele blikken snel vergeten woorden Verglijdend vragen hoe het afgelopen uur het leven was - als glas Alles ter wereld als glas Alles vol, dan leeg, vreemd gespiegeld Hoewel alles glas…

in zwarte jas en dito das laveert hij langs het leven. na verworven ja-woorden heft hij hoopvol het glas, het straatje zonder einde netjes haalbaar.…

op de zolder van het kasteel honderd stukjes glas in lood eeuwenoud kwetsbaar en dun één vergissing en je hebt al een barst kijk naar de zachte kleuren het getemperde licht dat door de ramen valt dit raakt aan iets hogers de liefde voor oude dingen de koestering…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

Iets houdt mij tegen, zwarte vlieg, want ik ben jaloers, zo jaloers op je vrijheid en je sterke vleugels.…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

Staat al langer onder schot voor langer dan het jaar is levend bespuugd, dromend bespot behoort tot de inventaris. Slaat de laatste band kapot de smaak van de abortus die spart'lend piept en hijgt tot slot in eenzaam lot berust. Onder god geboren daar is onder 't juk van het salaris de grijsbetonnen hel. Het laatste uur zijn lippen…

Daar in de kerk een schreeuw is opgemerkt open gaan ze zeker dus drink wat uit een glas of beker drink op de wereld drink op mij de wegen gaan open dat maakt u blij lezen en leren ik zal u eren maar neem nog wat zo zeker dat er meer is wij in het zwarte gat.…