Alle inzendingen, jaar 2002, week 24

Kijk daar ligt ze dan te slapen. deur staat op een kier, Ogen moeten even wennen, lekker donker hier Blonde haren op het kussen Dekbed lekker hoog Buiten miezert het een beetje Binnen is het warm en droog Alle spieren goed ontspannen Lekker warm en loom Ogen schieten heen en weer bezig zeker met een droom Ik kus je zachtjes op je…

O Guus, Gij die tot God geworden zijt En die in Zuid-Korea wordt aanbeden, Zie uit den hoge Holland hier beneden En red ons uit de diepste narigheid. Het feit dat wij op het WK ontbreken Dat kunt u dinsdag op de Duitsers wreken.…

De wintermorgen laat de zon nog even slapen gordijnen voor de hemel zijn nog dicht. We gaan het bochtig paadje tussen beuken, wind blaast ons waterkoude tranen op ’t gezicht. Het pad is een oud laken vol met gaten, versleten is de sneeuw, zwart schijnt erdoor. De stammen zijn op lengte-as gespleten in zwart en witte zijde, scherpe voor.…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

Ik zal het JOU proberen uit te leggen: Met JIJ wil ik graag minder afstand kweken. En altijd als ze mij met U aanspreken denk ik dat ze de L niet kunnen zeggen. Misschien kan IK maar beter accepteren dat U dat toch niet meer zult kunnen leren.…

ze spiegelt zich in ronde vormen truitjes trekkend naar haar buik maar haar vrouwzijn blijft verborgen achter zwartomrande ogen sterrenstralend in het glas waar ik zoek naar steelse blikken van wat gisteren kind nog was straks zal ze met verhalen komen maakt ze mij tot deelgenoot en dan streel ik speelse lokken van haar vurig rood gezicht…

Het is wachten op de zon die ik zou kunnen achterlaten als je tragisch zegt waarom ik je schaduw zou moeten haten.…

het was heel vreemd ik wist het ook pas later de trein was al het wit alweer voorbij dat kievitwit van weiden en de snater van ongehoorde eenden en toen hij weer ademhaalde en mijn kaartje vroeg was het alsof de nooit geweest vervlogen herinnering dat lichte niet verdroeg ik vond mijn kaartje met gesloten ogen een muur vol graffiti een brug…

Als ik terug kijk op mijn loopbaan de klaargestoomde mens. Ben ik niet ontevreden en is er weinig wat ik nog wens. Mijn jeugd is nu wel over de onschuld is voorbij. Er blijft niet veel meer over, weinig dromen meer voor mij. Nu wordt ik volwassen. Nu wordt ik een mens. Waar ik voor heb gevochten was niks meer dan mijn wens. Het meeste wat…

zonder woorden weet hij te zeggen waar zij over zwegen zonder woorden uit te leggen waarom zij woorden kregen zonder woorden te vertellen wat zij eigenlijk al wist zonder woorden vast te stellen dat kansen zijn gemist zonder woorden aan te geven waarom hij haar verlaat zonder woorden te beleven dat zij zijn uitgepraat…

Schoonste deugd van schone zielen, Liefste trek in ’t lief gelaat! Mannentrots en hartstocht knielen Waar ge uw vriendlijke ogen slaat. Zachtheid is de kracht der zwakken, Is haar scepter en haar zwaard, ’t Bloempje, dat een zucht zou knakken, Beeft en buigt – en blijft gespaard! Zachtheid zal de dwingland leiden: In het…

De zomer verspreidt zijn geuren door het land leidt zijn zonnige tijden neemt je bij de hand in kleurige weiden daalt neer en verwarmt stijgt op en omarmt met liefde het leven in schoonheid verweven en smeedt zijn gelukzalige band door klinkende harten omgeven…

Italianen voelen zich bestolen Door de scheids, een Ecuadoriaan. Na zijn dodelijke goal hoort Ahn Nu bij zijn club niet meer tot de idolen. Straks gaat hij gewoon met Hiddink mee En volgend jaar speelt hij bij PSV.…

Een Turkse leerling met een slecht rapport Die het karakter van z’n vader kent, Wordt nu naar huis gebracht door Oom Agent, Als hij vreest dat hij geslagen wordt. Krijg je ’t met een slecht rapport te kwaad: “De Politie is je Beste Kameraad!” ------------------------------------------------------- … In Turkije worden leerlingen met een…

Op die avond keek ik, zag ik helder mijn dwaallicht ben jij, mijn allerliefste lief deze blauwe ruimte is onze onbekende wereld traag voelen onze handen aarzelend leren wij kennen schemergedachten fluisteren over vertrouwen wij worden vreugde nog een keer, deze laatste maal strooien we liefde rond in deze na-zomertuin mijn dwaallicht…

Vereeuwigd achter glas staan moeder en vader plechtstatig tentoongesteld omrand door glanzend kader Met haar mooiste kleding zit zij met doffe oogopslag het hoofd passief geheven en met gedwongen lach In zijn trots versleten staat hij vlak naast haar zijn arm om haar leuning plechtig van gebaar Oud en moe als zij waren en met doorleefd…

met mijn tenen over de rand kijk ik naar beneden zoek een goede reden voel me als een krant met mijn tenen over de rand zie ik honderd mieren lopen ben ik zenuwen aan ‘t slopen heb mezelf niet in de hand met mijn tenen over de rand dwing ik mij opzij te kijken zal wel op een angsthaas lijken val behoorlijk door de mand met mijn tenen…

Muzikantenkoppen zijn formáten! Hun herseninhoud is niet meer normaal Het spreekt dan ook vanzelf dat (geniaal!) Vanessa onze troef is in de Staten Naast klasse en doorleefdheid van de zang Is lipvolume ook van groot belang…

Oh ja ,dan is er nog die vriendschap waarover men wel praat hoewel men vaak die vriendschap aan anderen over laat Oh ja en de gelijkheid, van rang en stand of orde onbereikbare gelijkheid waarvan we wel eens hoorden Oh ja en ook de vrede, waar men de mond van vol heeft die o zo verre vrede die enkel in een droom leeft Oh ja dan nog…

Ik heb bij een korenveld gestaan. Ik heb de handen uitgestrekt Naar het goud van het golvende graan. O! dat ik die vreugde grijpen kon Van het golvende graan in de gouden zon! Ik heb de handen uitgestrekt Naar de vreugd van het gouden graan. Ik heb in het blanke maanlicht gestaan. Ik hief verlangende blikken omhoog Naar de glans…

Waar ik in mijn dromen soms voor vrees is niet de pijn van ziekte of van ouderdom noch al die lange nachten of de eenzaamheid, maar het stil vergeten van je naam, het niet herkennen van je stem, je gezicht te vrezen als een vreemde vlek op het tapijt. Ik lees je dag na dag, de nachten ook, ik leer je binnenste vanbuiten en neem het…

Smeulende woorden. Koude kreten. Niet meer weten. Het bloed bedekt en de dood vertrekt met velen. De bom is wie hij was want verdwenen is hij toen de bus dichtbij zijn ondergang was.…

niemand kan haar meer bezeren dan hij dat heeft gedaan hoe kon zij zich nog verweren? het was allemaal zo snel gegaan de vernedering is zo groot meer nog dan de pijn en met haar handen in haar schoot - zal er daar nog leven zijn? - zit zij in een hoekje van de kast te wachten tot hij zich verdrinkt om straks, als zij haar wonden wast te…

In de blaadjes van een roos zie ik haar gezicht In het glasheldere beekje spiegelt ze in het licht Onder de zilveren maan in felschitterend blauw In de vroege morgen een druppel ochtenddauw…

als golf proef ik je zo zacht en zout en rond je wangen kleurt mijn branding je avondrood. Verdrinkend in de kromming van je hals laat ik mijn nacht door eb en vloed geleiden. We geuren zee en kloppend bloed streelt baren open tot de morgen ze voldaan weer sluit.…

Door hitte, koude, vorst of vocht belaagd kan de NS geen storingen vermijden. Wil men dus treinen vaker laten rijden dan zijn die straks ook even vaak vertraagd. Kwantitatief beslist een groot succes: Niet één vertraging meer per uur, maar zes!…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…

Soms lopen grenzen niet zichtbaar Door het landschap van een mens Maar gaan er onvindbaar En ongrijpbaar tekeer Een veelvoud van valse hoeken Door kromme rechtlijnigheid Maakt een wirwar in het landjepik (Grenzen stellen zich aan) Boze woorden uit de doeken Maken muffe stof tot praten Over eenzaamheid, vermoeiend Als slechts de verteller…

Diep zit ik in vroeger te wroeten Bij sterren en zonneschijn; Hoe zal ik mijzelf weer ontmoeten Als kindje en gelukkig zijn? Herinnering kan mij niet leiden, Geen peinzen dat schift of scheidt; De ziel dier versluierde tijden Is louter doorzichtigheid. Doch soms, bij een simpel gebeuren – In d’ochtend een haan die kraait, Of even een…