Alle inzendingen, jaar 2002, week 30

begraven onder dikke aarde verstikkend en bang, woel jij jouw onderaardse gang naar boven, aanvaardde het leven zoals ik jouw weer deed geloven, greep mijn handen en rukte je los uit het verleden, weg naar boven dagen werden helder, verlichtten het nieuwe pad, ingeslagen vol verwachting en gedreven totdat, je teruggleed in spiralen…

Fiskerssin Sa sêft en blierread iezje ik op dy, skat, lit it wetter kringelje jow dy oan my bleat sjoch de salm springen hjir yn Moddergat Vislust Zo zacht en lichtrood aas ik op jou, schat kronkel water tot kringen geef je aan mij bloot zie de zalm springen hier in Moddergat…

Het beste van voor jaren dringt vanavond tot mij door. Al je gewone vragen vinden weer gehoor. Regent het. Ja het regent. Goede nacht. Laten we nu gaan slapen, zeg je zacht. Wij luisteren en liggen. Wind beweegt het raam. Blijf zo maar liggen, zeg ik, en ik noem je naam. Alles wat antwoord is gaat van mij uit. Je wordt vervuld van de oneindigheid…

Gij zijt aan mij gebonden met het al. Elke steen bezit uw val en ieder cijfer uw getal; de mededeling uw verhaal; tong uw taal; de veelheid uw geval. Gij hoopt u in mij op met doodgewicht aan regendrop. Iedere vleugel heft u op.…

Al sprak men officieel van grote zorgen Toch is het ook dit keer nog goed gegaan. Nee, van doktoren kun je niet op aan, Dus heb ik boos mijn pen weer opgeborgen. Reeds had ik een ontroerend vers geschreven, Maar niks ervan, Prins Claus blijft mooi in leven.…

Het is lang niet gezegd dat de twee mooiste mensen ter wereld het meest van elkaar houden, het meest of het best. Zoals het even onbewezen is dat de twee lelijkste mensen ter wereld het minst van elkaar houden, het minst of het slechtst. Het donker gehoorzaamt aan andere spelregels dan het licht. Wat onze vingers voelen wordt niet door…

Glanzend glimmen de lichten door mijn ruit De straten raken goed gevuld met massa’s ongeduld De pleinen draaien vol Amsterdam baart weer een spits Men moet op kansen loeren En niks is nog te dol Het schemert al Eenieder wil naar huis Verlichting op de fietsen lijkt Van andere planeten af te komen Ze kennen immers al de weg Ze kunnen…

Ik lig te wachten aan de waterkant Genietend van de vroege lauwte Waterhoentjes schieten snel voorbij Gestoord door kinderen in bootjes Wat ik zie kan mij niet boeien Naar elders zweeft mijn blik Daar komt hij aan mijn felle vrijer Naar wie ik altijd smachten zal Mijn zwoele minnaar voor een seizoen Met wie ik uren lig te flirten Die met…

Geluk slaat zijn mantel om mijn schouders van weemoed gehuld in zijn warmte dromend in zijn duisternis word ik wakker ik sta op ik droom niet ik ben gelukkig…

Voor mij is de warmte een woord dat ik bedenk als je schaduw lijkt op wie ik bijna vergeten ben.…

Ook al hoor je uren geen geluid, je hoort toch altijd suizen in je oren. Alsof je hersens willen laten horen: Je zet ons zomaar niet een uurtje uit! Ik werd wakker midden in de nacht en toen heb ik ik dit speedsonnet bedacht.…

Verdwaald in donkere spelonken Van herinneringen en emoties In oeverloos verdriet verzonken Zoekend naar gelukgaranties Waar gevoelens ooit verdronken Veel leed om te verwerken Pijnen bijna niet te verdragen Verschuil het onder grafzerken Wil voor alle komende dagen Mijn welzijn versterken Gevoelens naar boven halen Die pijnlijk en beschadigd…

De bolhoed van Pierre Kartner is gejat En borsthaar is voor mannen uit de mode. In Utrecht wordt een hobby-bul geboden En Varsseveld is Guus nog lang niet zat. Dankzij de grootste Nederlandse krant Lees ik dit grote nieuws in ’t buitenland.…

Je kust me je trekt me tegen je aan Ik kus je terug en streel je lichaam Ik kijk in je ogen en zie de liefde voor mij Mijn hart slaat op hol mijn ziel voelt zich vrij We zijn naakt en je slaat je benen om me heen We smelten samen onze lichamen worden één Een passie heter dan de heetste vlam Een vuur dat niet meer…

Zo zalig is aanvankelijk de reis Ik ben met een ballon de grond ontstegen (Door volle glazen vliegensvlug te legen) En even ruik ik aan het paradijs Met doodsverachting klim ik op de rand Het zicht is door een witte wolk verdreven Dan galmt m’n strijdkreet: dichters kunnen zweven! Bevlogen neem ik afscheid van de mand De hoogste tijd nu…

Wieljend wetter de kiste glydt oer de dinige deemoed fan in skolperige minskensé oeral hie’k wol frede mei: it geregelde farkeljen it hommels en dwerse swalkjen it reevjen fan dyn gelyk doe’t hja it skip útteagen en do fergean moast wienen it net de kâlde orka’s dy’t it spatwetter opwielen mar de wyte weach fan soannen draaikolk…

Al is ‘t bij de Warner Brothers party En wordt zijn ‘What’s up, doc?’ volop gequote Hij is alweer een jaar of 15 dood (Bugs wordt nu gespeeld door Paul McCartney) Hij zat in de cartoons aan z’n plafond En kreeg een rol in Fatal Attraction…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart,…

De tent kan het nu elk moment begeven, het regent ook al dagen aan een stuk. De hond is kwijt, en door een ongeluk is van de auto weinig heel gebleven. Maar ’t is vakantie, mij hoor je niet klagen, want, godzijdank, ik hoef nog maar drie dagen.…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

Afstand is gelogen in dit godverlaten oord licht wordt hier verbogen schreeuwen in een gat gezogen gedachten in de kiem gesmoord Zoveel plek en toch omringd door harde zwarte kilte zoveel ruis en toch alleen dromen spatten hier uiteen tot eindeloze stilte…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Hij is net vijfenzeventig geworden En roept met arrogant hautaine blik: "De Tweede Wereldoorlog, dat ben ik!" Of iets grootheidwaanzinnigs van die orde Toch heeft hij deels gelijk hoor, ben ik bang: Die oorlog duurde óók vijf jaar te lang...…

Voor het eerst alleen van huis weg voelt zij zich raar niet te verklaren en vlucht verloren naar het verlaten strand Tranen vallen als regendruppels, door natte wimpers kijkt ze wazig naar de stoeiende zee Dansende golven dagen haar uit hun zwierig spel met hen te spelen De verre einder en het watergeruis verzachten de pijn van…

vijf tijgers en een hellebaard zijn keizerlijk gekroond literaire schuinsmarcheerders zagen zich verschoond van alle talen taken regelgeving en ook regels enzo meer was lappen aan de laarzen die marcheerden door wat zinnen punten komma's tot kabouter provocaties liever lieverdjes gaan pesten en de tijger hellebaarden likten…

handen tasten rond in slierten nevels zoekend, vochtige ogen blikken langs muren turend, wazig hoofd schudt zich in spattend water druipend, stemmen in de mist hardop denkend waar, hoopvolle vingers beroeren eindelijk … de zeep gevonden.…

zo zag ik je zitten gehurkt in het gras een klaverbloempje plukken alsof het iets gewichtigs was je rende over het water in stukken kringelklein brak je de weerspiegeling alsof het niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel…

Pas op, eenpans-bereiders met de wok: In roeren schuilt beslist een groot gevaar! De WAO staat al voor velen klaar, Toch treft het euvel niet alleen de kok: Om in een vak de status te verhogen, Gebruikt men doorgaans vaak de ellebogen.…