Alle inzendingen, jaar 2002, week 31

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

Het licht van de nacht beschijnt alles wat ik zoek maar reeds lang bezit.…

Helder water, kalm stromend tussen de rotsen. Doch, steeds verder naar beneden, in woest tempo overgaand... Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

Seurat was een der grote pointillisten, beheerste de technieken tot-en-met, hetgeen ze in de rosse buurt wel wisten, want daar heeft hij ook menig punt gezet.…

in elke scene is men, tegen wil en dank, tot het eind aanwezig de mond lekt woorden en handen zijn bezig met een onafgemaakt gebaar; verborgen is de plot en tot het slot onaangeraakt achter elk masker gaan emoties schuil; valkuil gevuld met delen liefde en haat. eenmaal begonnen ontrafelt het verhaal; alle teksten worden opzettelijk…

De KPN die een geleden strop Voordelig op de klanten wil verhalen Zegt dat ik voortaan vooruit moet betalen En dus betaal ik één keer dubbelop. Dat kost mij op den duur een lieve duit, Want straks betaal ik zeven jaar vooruit.…

Dragen mijn ogen me naar jou dan zal ik blijven waar jij wilt gaan met jouw ogen als de sterren fluisteren en kijken met onze ogen waar we eindeloos met onze schaduwen dansen en de liefde en de maan onze eenzaamheid wensen…

Zie,die tedere hand nù dik geaderd trillend het album bladert…

Het licht maakt geen schijn in doffe holten de duisternis vloeit in schaduwen van adem waar ritme klanken vormt haar woorden afglijden van gekreukte lippen verkalkte nagels bekrassen de treeplank…

De twinkeling in de lucht, mysterieus, zwevend, bewogen. Alsof het zich heeft losgemaakt van de glinster in je ogen. De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

Allochtoon, zegt men, is vaak een scheldwoord. Men vindt het politiek dus niet correct. Maar, vind maar eens een woord dat beter bekt, En dat óók nog weergeeft hoe het wél hoort. Dus roep ik als autochtoon gewoon: Alle Nederlanders heten Toon!…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

Verdomme waarom ontmoet ik je nu pas op dat scherm, dat koude glas Jij bent 't de tekst die ik las op dat scherm dat koude glas trillend tast ik de toetsen kneet iedere zin dat scherm dat koude glas 'n begin…

Commotie persisteren niet accepteren blijf communiceren elkaar respecteren 'n mening kan keren…

Verstolen blikken, gestolen momenten, ontelbaar... Uitverkoren enige, verloren liefde, voor altijd...…

gelijk de oude Hanlo meende dat jij was gelijk de dove Burssens zeide dat gij waart gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart gelijk de grote Lucebert u afrolde en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond die uw leven is gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg…

Ik moet nodig even klagen want het zit weer aardig mee spaarzaam zijn de donk're dagen dat ik klaag van ach en wee Weg het veilige gevoel van ik kan niet dieper zinken weg verbetering als doel Ik kan slechts op het heden klinken Gelukkig zit ik hier te wezen van een zenuwachtig soort want tegelijk kan ik slechts vrezen dat het zeer snel…

Weinig gasten, zoals meestal maar voor het uur, vrij veel. Het eerste licht speelde met flarden. Ogen groen van blauw in geel. De waas trok je rimpels recht en de rook bracht het verleden, verschaalt als bier en de cologne, waarmee je me wist te overreden. Ik zit weer in mijn kroegje, terwijl de ochtend van haar liefde zingt, die ik hier…

barbaars: omgekeerd leven brood op de plank handen even vouwen bij het licht van een kaars in een gebaar van dank gebed: ingetogen woord in Godsnaam niet weer onverhoord een smeekbede op rijm gezet als gedicht van verdriet patroon: schuw de materie een beloning in mysterie vol heilig licht als een icoon een klooster als woning…

Komkommer, of een kwinkslag van de geinlijn? De Aussies twijfelen - is het bericht - Aan de vaste snelheid van het licht En daarmee aan de goeie ouwe Einstein Als Australië zo ver is als het lijkt Mag het blij zijn dat het licht tot daar nog reikt…

Mijn hand reikt in de leegte van een grote kartonnen doos Leeg misschien van binnen maar de herinnering hangt nog broos Woorden plakken in mijn keel droog schrapend in een stille blik Dromerig staar ik voor me uit en hoor weer die bekende klik Altijd geweten maar verdrongen gedachten stromen vloeiend van binnen Helder en opnieuw bezongen…

De grap uit wanhoop valt in stilte warmte woekert om mij heen verliest van zeer angstige kilte verdrinkt in softwarematig steen Want hardware is het niet, mijn hart in zijn poging tot beton raakt niet alleen z'n baas verward maar ook zij die het won Zo groot kan het verlangen zijn dat drempels muren lijken met aan beide zijden pijn die…

America, veel luchtvaartmaatschappijen verzwijgen dat dit oord in Limburg ligt, men treft toeristen met verbaasd gezicht in het Zeeuws-Vlaamse dorpje Turkye. Want reisleiders beleven gouden tijden door reis- en tevens om de tuin te leiden.…

Zoek jij mij waar je verdwaalt en met liefde sporen achterlaat dan zal ik je vinden met tedere gedachten die zwerven waar je ogen niet meer omkijken en alleen maar vragen waarom de tijd onze dromen verliest als we alleen in sprookjes elkaar bereiken…

Een kleur van dieper minnen verbleekte alle poppen een kleur van dieper minnen ontkluisterde hun zinnen. Die kleur en een zacht kloppen - een man om lief te kozen! die kleur en een zacht kloppen niet langer meer te stoppen, Ried hen, de roekelozen het speelgoed op te geven riep hen, de roekelozen naar een wellustig vozen. Weg van hun…

Stoeiend, achter deuren (tot genot) het Gebeuren (zoveelste poging tot) Het leuren… re: Wat een onding! re: Scheur kapot! ('k wíst dat 't misging) Oh, gruwelijk dichter- slot…

donder en bliksem lichtflitsen vanuit de lucht inslag in een boom…

allerlei lichtjes dansend in de schemering sfeervolle avond…

Mistige wegen vertroebeld in zicht Met volle snelheid door het rode licht Een pintje teveel op of wel twee misschien Daarnet in galop drie roze olifanten gezien Mistige wegen waar leiden ze heen Een grote dikke eik kon er niet om heen Mistige wegen eindigen altijd Mistige wegen doden de tijd…

wild en krachtig stormde ’t machtig woeste water naar omlaag kolkend, klotsend beukend, botsend schuimend op de keienlaag stuwend, sleurend zwart verkleurend in een helse razernij oorverdovend niets belovend lokte ’t woeste water mij tergend glad ’t zwoegend pad naar de oorsprong van de bron zwetend, vloekend doelloos zoekend…