Alle inzendingen, jaar 2002, week 32

Ook ik heb deugdzaam van mijn loon gespaard, Maar eensklaps wordt mijn spaarloon opgeheven En dwingt men mij mijn centjes uit te geven In strijd met onze vaderlandse aard. Ooit ruimde men hier ieder varkenskot En nu gaan ook de spaarvarkens kapot.…

De verte vangt de leegte van je starre stille blik ontkent het vurig leven dat eens het jouwe was Hoe diep moet je graven om te zien waarom Hoe ver moet je lopen om te vinden wat je zoekt Hoe hoog moet je vliegen om het licht weer te zien Je werkelijkheid van waan van grijze stof geweven waar leven verdween in kille klamme grotten…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

~**~ In het begin was er helemaal niks en God maakte de sterren en een planeet Hij noemde het de Aarde maar het was nog niet compleet Het was er koud en donker en God maakte de zon Nog steeds was het er stil en God maakte water en het leven begon Toch was hij nog wat vergeten er moest nog iets bij Dus maakte God de liefde…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

Ik wil je laten weten Hoeveel ik van je hou Ik zal nooit vergeten Wat je allemaal voor me doet en deed Ik wil je laten weten Wat een goede mam je bent En bent geweest Ik hoop dat het zo zal blijven Weet dat ik voor eeuwig van je hou Je hebt het zo verdiend Want mam je bent een wereldvrouw…

VVD bracht het recht terug op straat rijdende rechters trokken ten strijde iedereen weet waar dat toen toe leidde: Rijpstra veroordeeld en VVD kwaad. Maar het hooggerechtshof sprak toch gedwee: "VoetbalVanDalen is toch VVD?!" --- DEN HAAG (ANP) - Voetbalsupporters die zich tijdens wedstrijden misdragen moeten liefst ter plekke…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Ons nationaal affiche-fenomeen wil dolgraag eigen plekken om te plakken. Gemeenten moeten borden, prullenbakken beschikbaar stellen, en dat wel meteen! Ik heb hier mijn eigen prullenbak waar ik nu dit speedsonnet op plak.…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur, Nu is de zoete heidewind Vol zoele honinggeur, Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd, Nu is de hoge lucht alom Eén blauwe zaligheid... Maar, als de heide 't schoonste wordt, Dan komt de winter aan, Want bloemenschoonheid duurt maar kort, En vreugd is gauw gedaan.…

In oma's blikken koekjesdoos Vind je een heel bijzonder souvenir: Het zijn de dagen van weleer Op krom en geel verkleurd papier.…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Zomaar overdag in één der Amsterdamse straten Rijden mijn kleine vrienden langs mij heen Ik heb ze in de gaten Auto’s links en rechts aan stoepen geparkeerd Een weide met wat toestellen Voor kinderen in de buurt Voor allerhande spellen Voor mij lopen twee Surinaamse meiden hand in hand Zij zijn zo samen één en niet te delen Ze steken over…

De nacht strijkt door mijn lange haren, Mijn ziel bedekt mijn tere huid. Het zet mij aan tot stil bedaren, Na dat eenzame geluid. De sterren doen mijn ogen glanzen. Van geluk? of van verdriet? 'k denk aan alle verspeelde kansen. Want zoveel kansen had ik niet. Ik staar, zonder uitdrukkingen. Naar mijn trouwe onderdaan.... De zoete rust…

Ik begraaf me in haar armen ze slokt me op als in een droom Ik verken haar wereld sluimerend en geef me over in haar stroom Ze neemt me op in tussenpozen ademt mij vluchtig door haar heen Ze is mooi als duizend rozen mijn hartje klopt voor haar alleen Als een sluierende nevel zweven we door ons droompaleis Een winterse stilte omhult ons…

De bal ligt nog op straat, de sok naast eten dat niet lekker was. En op de kast vindt ze het glas dat op de uitgebeten kring en voor de liters opgedronken cola staat. Het scherpe zand veegt ze nog lijdzaam van de tafel en de bank. Een afgebroken rozenrank prikt ingehouden woede in haar ogen en zijn valse doornen in haar hand. Ze haalt…

De Spoorwegen verbazen andermaal De laatste en de eerste dag van ´t jaar Ligt er een procentenplanner klaar En gaan ze met de bonus aan de haal Van ´t grootste nieuwtje ben ik net getipt: De treinen rijden die twee dagen stipt…

Zomers fietst zij blij met rare capriolen... Daar is hij, de zon!…

Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem - vèr òm der stede opschokkend gedoem, dicht òm der stilte suiskokend gezoem - een lichte rode bloem, een witte bloem. Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart, de daden van mijn lijf slaan rondom hard, wreed klaterende stem veinst vreugd en…

haar hart en haar mond hebben altijd gezwegen haar ogen daarentegen spraken de waarheid keer op keer verward en gewond durfde zij zich niet te geven bleef in liefde onbeschreven eenzaam in haar strijd telkens weer…

Dit eenzame huis, omringd door hoge eiken, aangetast door de tand des tijds, ...ik sta nu al een uur te kijken... Vervallen en leeg, het verwilderde gras, de gaten in het dak, ...het kapotte glas... Met ogen dicht zie ik mijn ouders, meen ze zelfs te horen, dit emotioneel beladen huis, ...waar ik zo lang geleden,..ben geboren...…

Liefde. Voor jou en mij een simpel woord, maar door hem nog nooit gehoord. En ik zei:"Zeg het niet!" Maar je zei het toch, en je vertrok. En ik bleef. En ik heb hem zien huilen. Ik heb zijn tranen zien vallen op de grijze, grauwe stenen waarnaar hij bleef staren. Omdat jij vertrok. Voelde je die dolk die je in zijn hart stak ook in…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Verwacht werd in Salzburg het Zwanenmeer, maar de show is verschoven naar later, want zo wilde het wassende water het toch veel liever een andere keer. De ramptoeristen, zo is het maar net, reizen nu af naar Praags waterballet.…

De winter is vannacht gekomen. Verdwaald in duizend dromen zag ik een enig mooi ballet. Ijselfjes, glinsterend van de pret, schaatsten sierlijk over 't koude glas en alsof het gisteren nog zomer was dansten in vluchtige nevelzeeën schaars geklede winterfeeën. Verdwaald in duizend dromen zag ik vannacht de winter komen. En toch sta ik…

Soms zit ik stilletjes op de dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet…

In Bangkok sprak een oude krokodil: “De kok in dit hotel heeft weinig stijl, zijn kookkunst is beneden alle peil. ’t Is bar, hoe of ik soms mijn honger stil. De Thaise keuken is al niet zo fraai, maar deze Thaise was wel héél erg Thai."…