Alle inzendingen, jaar 2002, week 47

Daar zit je dan en hoe bezorgd, je sprak afgemat je woorden vlak gingen te keur en te kust maar stelden mij niet gerust wel meer op mijn gemak Je zag er niet goed uit met het grauw al onder je huid en een magere oogopslag zo midden op de werkdag en van de weeromstuit Sprak ik in ongeveer jouw taal maar met een zacht vocaal bracht ik…

Een kloosterlinge in Koog aan de Zaan Zou laatst in haar blootje in Playboy staan Moeder-overste zei: Hoe komt men erbij? En heeft het als non-item afgedaan…

Onverwacht zonder waarschuwing heel alleen over. Het intense verdriet als woeste golven. Traag ontworstelend aan de kolken. De kust ruw en vrijwel eindeloos langzaam in zicht. Stap voor stap struikelend vallend en weer opstaand. Een weg zoekend langs smalle paden vaak onbegaanbaar. Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren…

Twee figuren lopen op het strand Het meisje heeft haar blik op hem gericht De jongen houdt wanhopig afstand Plotseling voelt hij haar koude hand Die voorzichtig zijn wang raakt De hand steekt hem in brand Met gebogen hoofd blijft hij staan Met trillende stem spreekt ze zijn naam uit En hij kijkt haar onwillig aan Ze herhaalt haar vraag…

De deugd is dood, dat weet ze wel Genot is krom - niet waterpas Niets geiler dan de witte bruid die exceleert in overspel Ze weet daarginds het groener gras en klauwt de letters in zijn huid "Al is de waarheid nog zo snel,…" "Al was het 'ja' tot aan het graf" Ze neemt hem met een "dankjewel" Steeds voller lijkt het…

Sterren versieren de hemel vannacht En zij zit weer buiten in de koude nacht In haar hoofd maalt hetzelfde liefdesspel ...zijn belofte...zijn kus...zijn vaarwel... Ze hoort een uil, ziet nachtvlinders En een sigaret ontglipt aan haar trillende vingers In haar vermoeide ogen speelt dezelfde film zich af ...hun ontmoeting...zijn vertrek...haar…

nu sta je hier als een schim naast mijn ooghoek en je lijkt te wachten ontkurkt kurkdroog is mijn mond en mijn armen zijn mijn benen zijn verdraaid zo verlamd en als verdoofd in mijn hoofd geef ik toe aan je hals die ik smachtend aan mijn lippen zet…

Iedere dag de meimaand door Moest ik 's avonds binnenblijven Dan baden wij de Rozenkrans Met geknielde lijven Moeder bad gedragen voor De vele 'Wees Gegroeten' En 'Onze Vaders' tussendoor Alsof we moesten boeten Menige zucht is door mijn kinderziel geslaakt Terwijl dit alles me stierlijk verveelde Volgens mij had God veel liever gezien…

Mijn denken strekt niet verder dan woordlengtes, woorden lijken vast te zitten aan m'n gedachten. Mijn denkwereld is niet groter dan mijn kleine teen en m'n toekomstvisie heeft slechts de omvang van m'n pink. Ik probeer mijn hand uit te strekken naar verruimende gedachten, maar kom niet verder als m'n ringvinger. Ik zit geblokkeerd in…

Het vuur in hem Staat op punt van doven Sintels her en der Liggen triestig na te stoven Vonken onder as verborgen Wachten op zijn levenslucht Om opnieuw te kunnen branden In torenhoge vlucht Anderen vaak gekoesterd In de hitte van zijn haard Het eigen vuur nooit opgerakeld Is het schemer dat hem aanstaart Als duisternis gaat heersen…

Jij kust mijn hand in de nek alsof ik zou kunnen ontsnappen aan de pijl van de liefdesgod die jou en mij diep verwondt in breekbaarheid verbond tot een kwetsbaar geheel een terracotta beeld uit twee gelijke stukken dat scherven splinterend in onze lijven slaat en opgenomen wordt…

hoelang zal het nog morgen zijn als vandaag de hunkering naar toekomst niet te dragen is als ik je mis omdat de tijd jou buiten zet en mij belet je lief te hebben de dag te eten uit Gods hand gedachten kiezen grond om op te groeien woorden boeien en ze kleuren kale stenen met de hitte van de dag ze passen in het…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut…

Schrale winden, snerpende kou, oostenwind schuurt het vlakke land, rijping op koestige wilgen, glazige lagen op waterschap, landschap in sneeuwjacht, wazige contouren van huizen en kerken, in het vierde jaargetijde, van een echte winter in holland...…

Eenzaam om mij, allentwegen, is ‘t; geen mense en hore ik meer; helder blinkt mijn ogen tegen, hemelvast, het sterrenheer. Alles rust en niets en roert er, in ‘t vereende van de nacht: wat ontwekt of wat ontvoert er dan zoo schielijk mijn gedacht? ‘k Hore een wisse tale spreken, uit het eenzaam stergebied; wonende…

Die vage schim, verblindde een kort moment, het zicht op realiteit, in kortstondig oogkontakt. Heel even, enkele seconden, keek ik in de diepte van je ziel, door ogen van oprechtheid, die mijn hart deed overslaan. Onbereikbaar en verloren, bleef ik achter met een schaduw, gegrift in mijn geheugen, contouren slechts in herinnering.…

Nee, van niets, nee, ik heb nergens spijt van, niet van het goede, dat mij is overkomen, niet van het slechte, alles is voor mij nu gelijk. Nee, van niets, nee, ik heb nergens spijt van, ik heb betaald, weggeveegd en vergeten, ik heb maling aan het verleden. Ik heb al mijn souveniers, in de vlammen gegooid, mijn verdriet en plezier,…

Laatst las ik in mijn dagblad tot mijn schrik Dat die verrekte hitsige Fransozen Gemiddeld toch nog vaker minnekozen Dan Nederlandse mannen zoals ik. Dus klamp ik voortaan alle vrouwen aan: "Kom, help mij om de Fransman te verslaan!"…

Liefje kom maar hier en laat me je lippen strelen probeer je pijn met mij te delen je façade van bordpapier is zo overduidelijk voor mij dus leg je masker eindelijk neer anders barst het nog een keer ik neem je angst er wel bij De waarheid maakt mij niet bang want ik ken je goed genoeg van sterrennacht tot schemervroeg en wordt het naargelang…

Mijn olifante-tante uit Nederweert, die echt als een tenniskanon serveert, werd de schrik der clubgenoten. Die hebben dus snel besloten, dat kortgerokte dames worden geroyeerd !…

Op het eerste gezicht neem ik haar waar daar ik het massief bedenk wat een geheel; op afstand gedijt liefde als massief gebaar, dan door haar in te vallen ik de klim bewonderend veel.…

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier Zo maar drijven na 't vliegen in de wolken drijf je hier Met je kleuren die vervagen zonder zoeken, zonder vragen Eindelijk voor altijd rusten met de bloemen die je kuste Geuren die je hebt geweten Alles kan je nu vergeten Op het water wieg je heen en weer Zo te sterven op het water met…

Mensen zweven om mij heen, ogen lijken te staren Iedereen denkt dat ik ben, wie ik nooit zal worden Geesten zweven om mij heen, geluid kruipt in mijn oren Ik geloof niet meer in wie ik ben maar wie ik ben geworden…

verdwaalde zielen dwarrelen om mij heen verdrongen zinnen dompelen onder in verdriet verwrongen gezichten weerkaatsen in mijn geest vergeten geliefden wentelen zich om in mijn hoofd verwenste gedachten gebeiteld in steen verbloemde gewoontes gedijen in wat je ziet verlate excuses verlangen nog het meest verzonnen epistels verjagen…

Ik sta op de plek van jou en mij maar ik ben nu alleen ondertussen rook ik mijn sigaret om daar mee maar samen te zijn Deze plek, het was van ons maar jij bent er niet, ik voel je niet ik blaas mijn rook uit die vervliegt met de wind Het had nooit gekund maar toch had ik de hoop dat ik je toch maar even zou zien de gedachten…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

Kom, ik neem je in mijn armen huil maar lief, ik ben bij je ik zal je vasthouden, zo lang als je wilt totdat je weer rustig bent Ik zal je al mijn liefde geven ik zal je al mijn rust geven ik zal je al mijn kacht geven het geeft niet, huil maar, ik ben er voor je En mocht ik er eens niet voor je kunnen zijn denk dan aan mij doe…

Ik voel me alleen zonder jou ik mis je lach, het zoenen, je gezicht ik mis alles waar ik zo van hou verdomme, waarom zei ik nooit “ik ook van jou” Ik genoot van elke zoen en lach die je altijd zo teder aan mij gaf kon ik die tijd nog maar even terug halen ik wil niet zonder je, ookal weet ik nu dat ik het wel kan Ik stond voor het…

Mijn gevoel voor jou is niet te beschrijven, ik hou van jou, dat zeg ik zonder te overdrijven. Nu hou je van een ander dat doet me veel verdriet, dat doet me veel pijn, dat wil ik niet. Als jij me kuste kreeg ik spijt achteraf, omdat ik al dacht dat je toch niet om me gaf. toch zoende ik weer met je elk weekend. wat jij voor mij voelde was…

Een vriend, mijn vriend. Dat wordt je niet zomaar, dat heb je verdiend. Hoe komt toch die vonk, dat vuur, die klik, dat je doet besluiten, vrienden, jij en ik. Samen lachen,samen gieren,samen gein maar ook, samen janken, samen grienen, samen pijn. Vriendschap op afstand,vriendschap dichtbij. Het maakt niet uit, vrienden blijven wij. En ga…