Alle inzendingen, jaar 2003, week 14

Spannend hoe het soms loopt Hoe keuzes gevolgen veroorzaken Hoe gevoel onverhoopt Niet blijkt te kloppen Als een ritme in een beat, Maar onnavolgbaar niet te volgen is 'Like a leader who isn’t in the lead' Spannend hoe het leven vergaat Hoe oorzaken zijn te kiezen Hoe verlangens soms te laat Heel erg juist blijken te zijn Zoals een stem…

Voor mijn venster juichen de bomen naar het nieuwe blauw. Een jonge zon schittert over takken, vindt mijn raam en lacht om mijn nog niet ontwaakt gezicht.…

Waarom heeft dit onze vriendschap Op zo een manier kunnen verstoren Dacht dat men op een vriend kon bouwen Dacht dat vriendschap was om te vertrouwen Begrijp nu wat ik aan je had En bouw een muurtje rond mijn hart Zal me nooit nog aan een vriendschap hechten Hoef dan nooit nog met mijn gevoelens te vechten.…

Ja, de aanhef zegt het al, ik ben jarig, niet erg uniek maar in dit geval maak ik gewoon een gedichtje voor mezelf. Natuurlijk word ik wel gefeliciteerd, daar ligt het echt niet aan, ook kreeg ik koffie op mijn bed, van mijn eigen wederhelft, mijn man. Als geen ander weet ik, dat ik best een tevreden vrouw mag zijn en dat ben ik dan ook…

Mijn lieve man, mijn maatje, kortom, mijn Pluis, vandaag zijn we zoals je weet 6 jaar getrouwd, en al wonen we met z'n vieren in een huis, weet wel dat ik onnoemelijk veel van je houd. Ik wilde dat deze dag, bijzonder zou zijn, net als jij dat voor mij bent. Dus geniet ervan, dat vind ik fijn en blijf tot in lengte van…

Het is weer goed gekomen Ik heb je terug genomen Je houd van mij , dat zeg je vaak Maar elke keer is het weer raak Je opvliegende buien, de haat in je ogen Terwijl ik je lief had, je nooit had bedrogen Ik kan niet zonder jou, zeg je daarna altijd weer, En dan proberen we het nog een keer Ik hou je vast, en kijk je aan, "Lieverd ik laat…

aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onvoltooide zaken te veel verspilde krachten afgebroken gesprekken en steeds gemiste kansen nog nooit bezochte plekken en ongebroken lansen aan gene zijde staat een doos op mij te wachten vol onbestemd verlangen en zoekgeraakte nachten nog onvervulde wensen steeds niet gestelde vragen…

tranen op mijn wangen van grenzenloos verdriet grote gaten in mijn hart van wat er is geschied probeer de tranen weg te vegen de tranen van verdriet probeer mijn gezicht te laten lachen maar mijn spieren willen niet…

Jeetje Jan, wat doe je nou, ben je ziek, heb je een kou, da's snel genoeg weer over, tenzij 't wat anders is, in dat geval tover, ik een lief rijmpje voor jou in elkaar. Ik denk namelijk dat je je veel te druk maakt, en als dat de reden is, nou dan zeg ik je Jan, da's niet mis, want weet je Jan, ik wil wat aan je kwijt. Die toren…

Een rode draad, in een verhaal, lopend door een vriendschap die ooit niet genoeg voedsel kreeg, om te blijven bestaan. Dat leek zo, tot vandaag, als door een toeval (bestaat niet toch) kwamen we elkaar weer tegen, of we gisteren, nee vorige week, nog aan de telefoon hingen. Je zei 't zelf, als een rode draad loopt 't door ons leven…

Ik heb zoveel gepraat Ik had zo veel te zeggen Maar antwoord kwam er niet nu heb ik niets meer uit te leggen Mijn woorden zijn verstomd Mijn mond is stil Zo vaak al uitgelegd Wat ik nu eigenlijk wil 't Was net of jij niks hoorde Je wimpelde het af Met holle, loze kreten Je was dichtbij, maar ook zo erg veraf De maat was vol Zo wilde…

Er was geen stervensangst geen pijn, God heeft hem zomaar weggenomen, Zijn engelen zijn stil gekomen. Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Wanneer zal dan die heimelike pijn, die niemand weet of weten zal, ten einde zijn? Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied, en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet? En wanneer zullen beter sterkre handen m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen, als ik, 's avonds, van verlangen moe, alvorens slapen gaan, wel doe. (Dan…

de zon schijnt op mijn nog bleke gezicht de heldere stralen laten op mijn gezicht een lach verschijnen steeds feller worden de stralen dan verdwijnen ze zomaar, in het niets de zon wordt opgegeten door de schaduw de lach verdwijnt van mijn gezicht opeens is het donker geen zon meer geen lach meer maar wel een zonsverduistering…

handen klauwen naar houvast groevenloos voelt steen nog zachter dan de dood in uitzichtloos verglijden het blauw dat gele koren zingt in het glooien van de hellingen verblinkt als stilte in de samenkomst van dalen is wit het graf dat sterven heeft gebaard rust die neerdaalt in de laatste strohalm die als roos geworpen is…

Al waren hun verschillen zonneklaar, Toch voerden ze oneindig veel gesprekken Om elke keer opnieuw weer te ontdekken Dat ze nog steeds verschilden van elkaar. Ze moesten blijkbaar maandenlang bespreken Hoe ze het beste samen konden breken.…

wij samen hand in hand. een gevoel dat je niet weet waar je beland. wij samen zij aan zij niemand die er tussen komt de liefde nabij. even wij samen deze liefde, een gevoel van kracht. is dit liefde of is het jouw macht? het zijn de momenten waar ik lang op heb gewacht. een gevoel niet te beschrijven samen worden wij één. jij…

Ach wat had ik je graag als vriend Maar ik zal je maar vergeten en vergeven Want de pijn die ik mocht voelen Is iets vreemds voor jou. Net als het woord “gevoelens” Elkaar nu niets meer te verwijten Enkel het gebroken glas is wat er overblijft.…

De onvrede op de straathoek roept rood rijdt door rem af. De onvrede van de buren is veel groter en met meer. De onvrede op het scherm is een onwaarschijnlijk lage resolutie Onvrede vooral op maandagmorgen goed uit te tekenen in rood en zwart… …en waar ik de vrede zoek is vrede zoek en komt de zoeker altijd ongelegen.…

Muziek weerklinkt aan alle kant en als op vleugels vliegt het geluid tot de hoogste spant almaar hoger zwevend verder nog de studio uit. Het weet menig obstakel te vermijden brengt de lucht slechts even in beroering verspreid zich door het ganse land en laat de mensen beven in extatische vervoering. Pas wanneer de laatste noten zijn gehoord…

de lucht draagt als ik vlieg de verte vraagt bestemming van mijn vlucht de wind vertraagt in koude vlagen het glijden piekt als hij thermiekt mijn schaduw streelt de aarde speelt licht en donker uit als ik mijn vleugels sluit ik wil ontsnappen verder gaan voordat de sporen van mijn stappen zijn vergaan…

Laat mijn hersencellen swingen Ik wil niets meer bedwingen Rollen en krullen die mijn leven vervullen Geef me de kracht op te gaan in jouw macht Dat muziek mijn leven wordt Dat mijn leven muziek wordt…

Ik draai mijn hand om en ik zie een verschrikte blik Onwerkelijk maar zo mooi, dat het bijna echt is…

De Irakezen juichen met z’n allen. Ze tonen naast hun vreugde daar op straat ook openlijk hun opgekropte haat, nu Saddam van zijn voetstuk is gevallen. De klus die vader Bush ooit heeft gestaakt is met succes door zoonlief afgemaakt.…

Schoon, maar los en ongestadig Is het lieve Lenteweder. Gistren lachten al de bloempjes, Al de kruidjes op de velden. Zachtjes blies het westenwindje Zijne adem door het lover. Lieflijk vloeide 't zilv'ren beekje Langs, met lis bekroonde, zomen. Alles lachte en alles…

Mijn vader is alleen nog jas; mijn opa nog alleen het dragen. De eerste nog het ijs, de tweede slechts het dooien. Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Woorden komen om Maar niet aan Zoveel in je hoofd Weinig uit je mond Wisten ze maar Wat je denkt Of niet Altijd de twijfel Niets zeggen Niet zonder reden Bang om, Hekel aan Nietszeggend te zijn…

Het is midden in de nacht Ging best wel laat naar bed En toen, heel onverwacht Hadden ze mijn schuur in brand gezet Mijn zoon werd wakker van de lucht en keek in huis en toen naar buiten Rood kleurde de avondlucht De Brand was niet te stuiten In mijn nachthemd wat ik aan had vloog ik naar mijn andere zoon Er Uit! schreeuwde ik en koos…

Als je nergens meer op rekent Je leven aan je voorbij ziet gaan Liefde niet veel meer betekent Dan een kusje voor het slapen gaan Laat dan je gedachten dwalen Langs wegen die je niet herkent Verlang naar oude idealen En wees degene die je bent Dan kan het je zomaar overkomen Dat iemand door jou wordt geraakt Dan begint het bloed te stromen…

Waar ben ik je verloren Was het na de tweede of de laatste lach Ik zal het nooit weten Maar een ding is zeker Ik mis je, van de eerste traan…