Alle inzendingen, jaar 2003, week 27

Oranje in de aanval tegen roddel, het koningshuis wordt eindelijk assertief. Die kletspraat nemen zij niet meer voor lief: wèg met riooljournalistiek gebroddel! Misschien ontstaan er dit keer geen problemen en hoeven zij géén strafschoppen te nemen.…

Als grootgrut blijft hij op de kleintjes letten maar boekhoudkundig mag het fonds van Heijn altijd een onsje meer of minder zijn Heijn lijkt de klant als koning af te zetten AH is Neerlands grootste vakkenvuller maar overtreft zichzelf als zakkenvuller…

Nu ik afscheid van je ga nemen verdrietig ben omdat het moét wij samen niet meer verder mogen ontbreekt mij hiertoe alle moed Wat zeg ik wél Wat zeg ik niet Wat doet je teveel zeer Ik wil het zo graag voor jou verzachten maar hoe ik het ook wend of keer elk afscheidswoord doet pijn en daarom zou ik nu uit pure onmacht in jouw plaats…

En toen stond ik daar, helemaal alleen. Een gevoel van verlies, van pijn, en leegte, settelde zich in me. Door iedereen verlaten, door niemand meer bemind. Het eenzame meisje, door iedereen verlinkt. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waar ben ik de fout in gegaan? Ik schreeuwde en ik gilde, maar niemand, wilde antwoorden. Helemaal alleen…

Alleen, is niet altijd `alleen` maar kan ook weleens eenzaam zijn alleen is in je eentje alleen maar bezig zijn Ik weet nog dat ik dacht toen wij nog met z`n tweeen waren ik zou wel wat meer `alleen-momenten` voor mezelf willen sparen. Maar nu ik echt alleen ben zou ik wel eens willen dat iemand die `alleen-momenten` eens mét mij…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

In een bejaardenhuis wachtend met smart elke keer angst dat je weer zal gaan hoewel leeftijd met het lot heeft getart het "houden van" zal nooit vergaan Als ik later oud ben...…

Als ik opeens geroepen word het zelf niet aan zie komen plotseling van je weg moet zul jij dan niet schromen naar mij te zoeken in de ruimte in je hart en in je geest want daar zal ik zeker verblijven daar is van mijzelf het meest omdat ik niet eens de kans kreeg je nog goedendag te zeggen je te kussen, te bedanken geen tijd meer om iets…

Als ik opeens geroepen word het zelf niet aan zie komen als ik plotseling moet gaan zul jij dan niet schromen naar mij te zoeken in de ruimte in je hart en in je geest want daar zal ik eeuwig blijven daar, is van mijzelf het meest omdat ik nu geen kans heb je nog goedendag te zeggen je te kussen, te bedanken ik je niets meer uit mocht leggen…

Ik ken een man 'vertel het niet door' die een mond heeft breed van oor tot oor. Deze man zijn kaken 'vertel het niet hoor' gaan steeds op en neer ze kauwen altijd door. Tussen het gekauw 'vertel het niet door' klinkt een bekakte stem het is geen gehoor. Gaat hij dineren 'vertel maar niet door' dan is het of hij eet gelijk…

De jongen speelde op de straat en ving de bal met beide handen. Toen viel een bom of een granaat, daarheen gestuurd door Goede Landen. Nu ligt in een Bagdads ziekenhuis een kind dat nooit meer een bal zal vangen. Zijn armpjes zijn de balkjes van een kruis waaraan het levenslang zal hangen.…

Wit als watte, en teenegader groen, is 't bonte abeelgeblader. Wakker, als een wekkerspel, wikkelwakkelwaait het snel. Groen vanboven is 't en, zonder minke*, wit als melk, vanonder. Onstandvastig volgt het, gans, 't onstandvastig windgedans. Wisselbeurtig, op en neder, slaat het, als een vogelveder: Wit en grauw, zo, dóór de…

Bedankt, voor jou dat ik je kennen mocht en ik van je mocht houden Bedankt, voor al je liefde en je sterke vertrouwen dat ik met jou wel oud zou worden in een bejaardenflat maar nu slaap ik voortaan alleen in ons tweepersoonse bed. Bedankt, dat jij er voor mij was en zoveel hield van mij Bedankt, voor wat we samen hadden want `samen…

De wegloper werd opgepakt hij moest terug naar huis. Hij zei: Ik ben d`r "Belatafeld" daar stikt het van de luis.…

Over mijn kleine schermpje zag ik je woorden gaan Tussen je verhaal zag ik nog even Ik hou van je staan Ik begon te lachen en voelde de draai in mijn maag Een opwelling van kriebels, een echte vlaag Ik was weer zo blij wat van je te horen Die stilte begon me behoorlijk te storen En nu, nu moet ik heel even die traan van mijn wang halen Waarna…

Twintig dagen al opgenomen Vier op een zaal Bezoek mag altijd langskomen Ondanks zusters, po en urinaal Gaat het al weer? Een vraag in de lucht van ether Alle onderzoeken al meegemaakt Voel ik me nu een betweter Doktoren twijfelden aan mijn lijf Waarom ik, snik ik bij elke thermometer Hoeveel jaar nog, drie, vier of vijf? Elke arts is…

Waar ik mijn hart aan heb verpand in mijn verspild verleden, het ging voorbij, het hield geen stand, het is als zand vergleden. Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed…

Mama mag ik een game-boy? Mama mag ik een nieuwe pop? Nee lieve kindertjes, mama heeft geen centjes Is dat even strop Mag ik dan een ijsje mam Of zullen we naar de dierentuin gaan Een zak met waterijsjes en de kinderboerderij Ik laat ze in die waan Nee schatjes, ik kan jullie niet meer geven Dan al mijn liefde en wat surrogaat We wonen…

Verlicht de lasten van vermoeiden verlicht een stil verdriet Doe dingen die je nodig acht en stel geen tijdslimiet... Verlicht de pijn van oude mensen Verlicht het verdriet ook van een kind Doe wat je doen moet in dit leven dan leef je niet voor niets Verlicht hen die in 't duister zitten verlicht hen met je licht Doe wat je denkt te…

Blikspuut, verstoppertje, stand in de mand spelletjes die gespeeld werden bij ons in de buurt Aan tafel werd er vlug gegeten, afwas aan de kant en een van de kinderen werd vast vooruitgestuurd Om de buurtkinderen op te gaan halen want het was buiten toch nog licht Gingen ze branden, de lantarenpalen dan moesten ze naar binnen, de deur ging…

Deur ‘t haaghout raamt de wilde wind, verblind, zijn reuzensprongen: en al dat ooit hem tegenstaat verlaat hij, losgewrongen. Gebogen hier, gebroken daar, malkaar de bomen schenden; die, scheurende uit de gronde, huis en thuis de gruw* inzenden.…

Door eenzaamheid verblind, loopt ze slenterend door de straten. Tranen rollen over haar wangen, niemand heeft dit in de gaten. Ze leidt een zwervend bestaan, geen dak boven haar hoofd. Blaren onder haar voeten, niets wat de pijn enigszins verdoofd. Vrienden hebben haar verlaten, juist toen ze hen zo nodig had. Als een baksteen laten vallen…

Hoge bergruggen diepe dalen dwalen langs mijn geestesoog waar ik loop te dwalen klimmend naar omhoog... 'k kan de top maar niet bereiken is voor mij te hoog met een klap val 'k naar beneden het dal wat mij bedroog... Ik wil de top bereiken 'k klim dus nog een keer alles moet nu wijken want daarboven Zie ik de schoonheid…

In vijf minuten lees ik de krant dan heb ik hem echt gelezen een advertentie hier, een advertentie daar... die hoef ik niet te lezen Ik kijk naar foto's 't zegt mij niets Weer iemand is vermoord Een ander kreeg een ongeluk Daar word ik van gestoord... Ik draai de pagina's één voor een zie nooit iets grappigs staan hup, naar de laatste…

Ergens in de buurt van het park Stond een grote Lindeboom We speelden daar als kinderen graag rondom de Lindeboom Ik dacht dat dit nooit over zou gaan Want altijd waren we daar We sprongen rond de Lindeboom en waren onvermoeibaar... De jongens en de meisjes ontmoetten daar elkaar Daar bij die mooie Lindeboom voor ons zo heel erg dierbaar…

Ik gun de doden best hun rust het waren brave mensen Maar waarom sturen ze geen kaartje met de allerbeste wensen Ze hebben aan Gene Zijde zeker geen telefoon Ik bedoel maar effe bellen is toch zeker heel gewoon Hoe weet ik hoe het hen vergaat als ze nooit wat laten horen Ik zal ze heus niet gaan bezoeken om hun slaapje te verstoren…

De armoede van onze rijkdom is schrijnender dan je wel denkt, de armoede van onze rijkdom is dat men heeft, maar niet schenkt. De armoede van onze rijkdom is pijnlijker dan je wel weet. 't Overwoekert in 't leven het mooie dat werkelijk rijkdom heet. De armoede van onze rijkdom dat is het verlies van de geest, zodat men in overvloed…

In het donker schuilt de Dichter in de gloed van het vuur dat de kamer schijnt te verwarmen maar 't ijs niet smelten kan... Zijn gedachten ver heen, naar zijn diepste geheimen die hij zo goed kent maar niet vinden kan... De inkt is z'n tranen z'n woorden gesmoord En niemand zal weten wat zijn hart bekoort Zijn zinnen verbranden…

Als je "vroeger" toen ze klein waren, op "bedtijd" was aanbeland, was 't een hele toer om ze er te krijgen, want... de één moest nog huiswerk, de ander nog spelen, en nummer drie moest altijd d'r blaadje nog éven uitlezen. Dat blaadje werd een hoofdstuk en als ze de kans kreeg, 't halve boek, maar als ze dan uiteindelijk lagen en…

De gordijnen verbergen de lijnen en groeven van haar gezicht, en sluiten het raam en hoofdstuk niet volledig. Wierook en verleden benevelen het halfdonker en verhullen het zicht Op een uitweg die gestaagd dalend, terug naar aarde leidt. De gordijnen belemmeren de hoop en het verlangen van haar hart naar nieuwe stromen die naar betere…