Alle inzendingen, jaar 2003, week 33

Dat zo'n klein mensje kan groeien, het blijft elke keer 'n wonder. 't Zal ons ook altijd blijven boeien, maar voor jullie was het wel heel bijzonder. Na zo lang wachten en hopen, en iedereen heeft jullie dat van harte gegund. Nu komt het verdriet binnen geslopen, draag dit ook samen als je kunt. Dit kindje zal altijd jullie kindje zijn…

Leven als een nachtvlinder In de morgen pas naar bed Voor de afspraak weer te laat Had de wekker niet gezet Leven als een nachtvlinder De avond gevuld met rust Genietend van de stilte Drukte van overdag gesust Leven als een nachtvlinder Het dichten gaat zo fijn Woorden dansen voorbij Ik zet ze op een rechte lijn…

één woord zegt niet al te veel maar als de woorden gaan groeperen met elkaar en met tekens voor lezen kunnen zij gaan spreken als een zin je mening is wel degelijk van belang wanneer je hem maar motiveert met zinnen waarschijnlijk kun je nu ook begrijpen dat mijn woorden niet altijd kunnen raken…

Wegnemen is... stelen. Lenen is... voorlopig gebruiken. Gebruiken zónder toestemming is... plagiaat. Zorg maar... dat je je dáár niet mee in laat!…

Het diepe ervaren maakt dichter mist ondoordringbaar de kern te raken Wat verborgen lijkt doordringt de sluier dwingt tot uiting van wat onzegbaar is Naamloze openbaring van intrinsieke inhoud half verloren in verzamelde letters…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

wie heeft niet een verleden dat ons parten speelt angst die altijd wel een oorsprong vindt moeten dan echt alle wonden zijn geheeld voordat we weer kunnen vertrouwen als een kind? waarom gewoon niet durven geloven wat je ogen en je lichaam mij beloven wetend dat woorden niet méér betekenis krijgen volsta jij met veelzeggend zwijgen omdat…

Mijn ouders gaan scheiden, Maar ik hou van hen beiden. Voor wie moet ik kiezen, Voor pa of voor moe. Ik vraag me steeds af, Waar moet ik naartoe. Van beide te houden, Het valt soms niet mee. Samen zijn,dan ben ik tevree. En wisten zij van mij maar 1 ding, IK ben het kind van de rekening.…

Mijn afscheid gaat naar het jaargetij waarin de lucht onbewogen haast bevroren tussen het zoemende vuil van het seizoen trillend doortrokken was met niks liever dan verkoeling vinden in een dag als deze. Belovend van gloren zonder ongewenst zwanger te hoeven zijn van de hitte. Mijn smachten is naar de lente van het sterven waarin ontbinding…

Ik heb sinds kort een firewall voor mijn denkvermogen Hiermee hoop ik de gemoedsrust van mijn gedachten te verhogen Een rotopmerking van nicht Nel kan mij niet langer kwetsen Omdat het domme mens voortaan tegen mijn firewall staat te zwetsen Ook het geroddel van buurvrouw ( Ik zal haar naam niet noemen ) klinkt mij nu in de oren als woordenloos…

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waarvan de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoistisch…

Diepe leegte bij mij vanbinnen Eenzaamheid vandaag troef Beetje verslagen in mijn zinnen Mijn hart gesloten met een bankschroef... Lange dagen, lange nachten... Wervelwind draait door mijn hoofd, Had het zelf kunnen verwachten, Heb niet in mijzelf geloofd... Voel me zwak, maar ook verslagen, niet in letterlijke zin... Maar je moet zoveel…

(Voor Kitty 5-6-1958 - 5-9-2000) Vraag me je te laten lachen en ik vertel je een vrolijk verhaal. Vraag me je te laten huilen en ik vertel je een verhaal vol van smart. Vraag me je te troosten en ik sla mijn armen om je schouders. Vraag me voor je te vechten en ik ga voor je door het vuur. Vraag me je te laten leven en mijn antwoord kan…

M'n vriendin is haar weekend-lat af en toe behoorlijk zat. Zaterdags komt hij voor het eten aan wil zondags op het voetbalveld staan. Dán is hij weer niet goed gekleed wordt te weinig aandacht aan háár besteed. Hij is een doener, wil ergens naar toe wandelen, fietsen, híj wordt niet moe. Ze vindt dat hij gevoelens niet uiten kan ...dat…

getande tijden tikt de klok eentonig trekt de tijd balorig om ‘t kwartier westminster ding dong galmt het hout trilt de stilte rond de kast scheurt de slaap kreunt de vaak schrikt de kaak klapt ze dicht slaan de tanden op elkaar grijpen wielen met misbaar zo kraken de tijden…

Een meisje uit het mooie Stavoren Jubelde heel hoog van de toren " Hoera, ik ben Ma Maar het kind heeft geen Pa Hem ben ik tijdens de zwangerschap verloren."…

omsluiten huid op huid gebruiken om elkaar te vinden iets voorbij het punt dat je jezelf en de ander gunt zachtjes heen en weer keihard ook een keer in komen en in gaan de spanning opnieuw laten groeien in de hoop dat samen vrucht zal bloeien of wil je je zo geven en mij passioneel beleven in de overgave van mijn schoot kom dan…

Dat jaar was er maar één woord heilig: haar. over je voorhoofd en je schouders, over je ouders. Nu is het oude uitgevallen en wordt het woord: zij. Ik voel haar over mijn angst, over mij veilig.…

Terwijl ik netjes nieuwe batterijen In mijn vriendin haar telefoontje stop Belt plotseling mijn beste vriend haar op Die haar verklapt dat hij met haar wil vrijen. Nog voor ik iets kon zeggen tot die schoft Is haar mobieltje toen spontaan ontploft.…

als wegen elkaar kruisen voeten bibberend voortgaan ogen seinen opvangen en monden woordeloos elkaar vinden wordt liefde geboren groeit genegenheid uit tot een schip waarop je je thuis voelt waarmee je de zee wil bevaren levenslang…

kijken door mijn ogen zie ik bomen groeien mensen bloeien gras wat na één dag verdort door de kijkkast zie ik beelden komen mensen honen gras wat almaar groener wordt…

Ontroerd tien teentjes tien vingertjes kloppende fontanellen vochtige lijven Mondje zoekend naar voedende tepel vol vertrouwen vastbijten in moedergevoel Geboorte onbeschrijfelijk verlangen van binnenuit tot leven gewekt!…

een man loopt maar zo wat door de straten fier en losjes zonder doel hij heeft de tijd zo hier en daar stopt hij en praat wat met mensen vriendelijk en open wanneer hij weer gaat gaan zij glimlachend verder met wat ze aan het doen waren op een enkeling na die verstoord verloren tijd probeert in te halen tijd die verder loopt…

ik stof maar rond met een plumeau verplaats het van hier naar daar slechts zelden op dezelfde plek soms zit ik in het oog van de storm vloeit rust in waakzaamheid ben ik het vliedend middelpunt van het heelal vervloei ik tot niets en al voel ik ben u niet waard een hand die jasmijnthee schenkt hoopt de afstand te verkleinen…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

Geraakte ziel diep van binnen scherpe pijn immens verdriet Beschadigde ziel kapot gerukt een gat geslagen onherstelbaar? Groeiende ziel ruimte vullen met 'zijn' hier en daar Ziel ik ben liefde... ...al dat is…

De nacht wordt steeds groter in mijn hart mijn ogen worden steeds zwaarder nevel daalt over de resten van wenende dagen zwarte schaduwen overvallen mijn lege vragen ik loop doelloos rond in volstrekte kou en adem een pijn in zo blind en zo grauw ik zwijg een eeuwig zwerven de dag gaat langzaam sterven…

Stoïcijns en onverstoorbaar, kamde zij haar lange haar. In gedachten, niet verveeld, keek zij naar haar spiegelbeeld. Vroeger was zij mooi, maar de jaren brachten menig plooi. Plots voelde zij twee warme lippen, vluchtig in haar nek, lachend draaide zij zich om, laat dat toch, oude gek. Hij zei niets, maar deed gewoon wat hij moest doen, teder…

Zoals de zwoele kalme zee haar golven verplaatst Zo wil ik dat mijn ritmische bewegingen tegen jou aan In je deinende borsten worden weerkaatst Je gehijg als windvlagen langs mijn haren Je gekreun als golven die tegen rotsen opbreken Mijn handen die jouw lichaam bevaren Langzaam voelen wij een storm opsteken De golven worden groter, ruwer…

De uitspraak Nederland is vol wekte de toorn van de Goden en omdat het de waarheid was werd de uitspraak prompt verboden Toch geeft vaak het weerbericht hiervan een vrije vertolking met de bekende mededeling vanuit het westen toenemende bevolking Neem nu al die files dat is toch al te dol en wat denkt u van de treinen zitten die dan niet…