Alle inzendingen, jaar 2003, week 40

Al sla je ook als winkelmedewerker Een bierdievegge met z'n allen dood Toch hoef je niet op water en op brood Voor straf daarna te zuchten in een kerker. Dan gaat in plaats van zo'n hardhandig stel Prins Bernhard wel vrijwillig in de cel.…

Een meisje op de fiets in de regen, haar blote voeten op de trappers, haar doorweekte zomerjurkje ik wilde haar wat zeggen, ik nam de natte slierten haar voor haar ogen weg, maar ze sprak alleen oud-Grieks, en ik slechts onzuiver Veluws.…

Een zoektocht overleeft Eenzame dieptes Stormachtige laagtes Grijze ochtenden Inktzwarte nachten Zwervend in een roes Ik ben het niet waard Ik ben de waanzin voorbij Ik draag geen naam Een drempel wordt overschreden Ik ben zo moe gestreden Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam De wind drukt in mijn gezicht Een oneindig wenen Ik draag…

'k heb witte wallen rond m'n ogen een rode knop-neus die zo glimt en brede lippen die soms mogen lachen, als de spot licht dimt 'k draag een broek die veel te wijd is, een ruiten jas die veel te ruim is, een valse bloem die maar wat schuim is, ze spuit soms meters guitigheid maar mijn grijns dat is slechts pose door dé traan naast elk…

Tsagh eens een cnape stervensgeern een valsche, vreede, boose deern. Sei totten cnape: "hael mi terstond din moeders herte voor minen hont." Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twijl hi loopt, stuict oppen steen en valt, -dat arme hert meteen. Al botsen op de harde baen, Vingh plots dat hert te spreken…

Tijd tikt het laatste zonlicht weg de warme hand op 't koele zand verandert wat veranderen kan op mijn stille eenmansstrand De branding niet meer zo gerust deze wind blaast steeds kouder zwarte angst neemt zijn bezit met'n klauw op mijn schouder Nacht treedt in zijn macht begint een geseling die zal duren de kille hand op 't koude zand…

kijken naar je spiegelbeeld jezelf willen pakken het stoten tegen glas dichtbij en onbereikbaar je zien bewegen zonder touwen in vreemde handen op de maat van radeloos het schreeuwen wordt gefluister en de huiver is je angst dat jij het niet meer bent jezelf niet meer kent en naar die ander kijkt die op je lijkt maar zonder hart…

zoveel seconden geleden en dacht ik aan jou zoveel minuten moe gestreden en voel ik nu nog de kou zoveel uren voorbij en ben ik je gaan haten zoveel dagen er nog bij en ik zal je verlaten ik haat je, spiegelbeeld…

Er is in Duitsland nu een crèche voor mannen Die niet de stad in willen met hun vrouw Ze krijgen bier, een maaltijd en knowhow Of kunnen bij een voetbalmatch ontspannen Een goed idee, al lijkt het me wat triest Wanneer je vrouw het bonnetje verliest...…

loop met mij naar het eind der tijden dwalen we samen om het verborgene heen op zoek naar het boek vol toekomst geheimen gedreven door het lot leest ieder zijn deel eens eraan begonnen wil je steeds meer onbeschreven dromen vertellen hun verhaal als droom zonder eind waar toekomst wenkt elk verhaal is uniek je leest het…

Kleine vampiertjes die ’s nachts tot leven komen gaan zwevend op zoek naar een vloeibaar maal, en ’s morgens bij het opstaan zie ik met anderhalf oog, ze hebben zich wéér aan mij gelaafd…

Je trekt je spoor over het groene veld mijn ogen volgen je soepele pas weet dat mijn ogen je immer zullen volgen welk spoor jij ook zal gaan ik zal altijd van je houden en altijd achter je blijven staan zodat je met mijn liefde het leven leven kunt dat is wat een moeder haar kind het meeste gunt!…

S trijdend tot de laatste ademsnik E enzaam vechtend om een waardig bestaan M aar brute kussen laten geen traan I s zij naar een vrije wereld gedwongen R esten van een waarheid worden gedoofd A fgelopen is haar leven, van vrijheid beroofd (Semira Adamu, een Nigeriaanse vluchtelinge, gestorven voor een zucht van vrijheid)…

Neeltje Jacoba. Mannen met baarden, haren wapperen in de wind. Angst verwrongen gezichten schreeuwen uit de schuimbekkende zee. Ziltige pruimtabak, schelvispekel, dampende raasdonders. Aan wal. Bezorgde moeder met kind. Neeltje Jacoba. Wier heldendaden gelijk Homerische Gezangen, wier naam gegrift in verweerde zeegezichten. Neeltje Jacoba…

even wat stoeien even een schop zinloos geweld waar slaat het op? voor de grap duwen voor de grap slaan totdat die ene dag komt dat je voor zijn kist moet staan…

Ik voel me zo alleen, ik voel me zo klein. Was ze maar hier, met haar voel ik me fijn. Zij maakt alles mooi, ze laat alles bloeien. Zonder haar voel ik me klein, maar zij laat mij groeien. Zij is als de lente, zo zonnig en fris. Ze verjaagt mijn kille winter, ik ben blij als ze er is. Ze smelt mijn sneeuw, ze leert me over houden…

Toch net niet Niet helemaal Meer moet het niet zijn Soms wat karig, ietwat kaal Teveel water, haast geen wijn Niet genoeg om van te leven Teveel uiteindelijk voor de dood Te weinig om iets weg te geven Dun bedekt maar net niet bloot Te schamel om het uit te delen Of om helemaal af te staan Een beetje gaat al gauw vervelen Omdat je niet vol…

Waag het niet mijn hart te zijn ik mag het niet verliezen vrijheid heb ik in mijzelf ik wil geen ander worden Want mijn hart dat gaat tekeer voor al mijn eigen wensen plaats voor twee echt is er niet dus als mijn hart moet kiezen… Tracht toch niet mijn hart te zijn je kunt zoveel verliezen gevangen in een ander mens je moet jezelf maar…

Verlies van kind mensen zeggen dat ik jouw verlies vergeten moet niet moet denken aan dan komt alles vanzelf goed ik heb immers twee gezonde kinderen en een goede baan ze zeggen dat ik sterk moet zijn er niet aan onderdoor moet gaan me verzetten tegen de pijn maar ik weet dat je nooit in mijn armen zult zijn ze zeggen dat het goed gaat…

Frivool fladdert hij de kanten op en af een dwarrelende tuimeling van kleur vlindert stil zijn eigen weg dronken van een bloem na bloem na bloem hoe fel zijn hartstocht glanst in mijn dagpauwoog waaiert wijd een regenboog ontspringt de dans van de verzamelaar zingt hemelhoog zijn gloria.…

het dagelijks verlangen van je zachtheid om me heen ia als een droom blijven hangen ervaar ik telkens weer bij het sluiten van mijn ogen ontwaar ik nog jouw beeld voel ik de warmte van je adem die mij zo zachtjes streelt wil je nog wel dromen als je wensen zijn vervuld het beeld je weet te raken dit hart met liefde vult al waak ik…

Een kabouter uit West-Capelle Kon spannende verhaaltjes vertellen Maar hij viel op z'n kont Sindsdien houdt hij z'n mond Als je 't niet gelooft dan kun je hem bellen!…

je handen vragen meer dan ik kan dragen je mompelt zacht een dank je wel maar je ogen kijken weg zien het land verdrogen de woestijn had niet gemogen nu het water tot de lippen komt ze dringen je hun wijsheid op met geld dat vies is van beschaving zetten zo je toekomst op de kop in hun ontwikkelingsverslaving ze maken je tot consument…

Werkelijker is de werkelijkheid nooit meer geweest Het veer zweeg bedeesd: nacht had dichte mist meegenomen waarin de overkant was omgekomen een lantaarnlicht had het overleefd In het restant rivier was ruis, splinters hemel, afgedaald op een meteorologische schaal. De stilte was hier thuis, wassend vanuit de straten…

De ochtendspits rond Utrecht wordt weer lijden De vrachtwagenchauffeurs zijn opgehitst Tot twaalf uur zal geen mens worden geflitst Want iedereen zal langzaam moeten rijden Wie vecht er nu voor volk en FNV? Was Rutger Hauer maar onze premier!…

Arm vrouwtje Voor een slokje Uit een blikje Lig je nu in een doodkistje Woeste meute Moordbrigade Geen genade Jouw dood een fanfaronnade Rust zacht Bloesempracht Cru geslacht In een baarbaarse dievenjacht…

toppen zwiepen in de regen knoppen kopzwaar op hun steel heel de bloemenzee bewogen sluit de blinden van je ogen ruik nog eens het malse gras groen zoals het gister was…

de smalle weg beweegt zich langs het kanaal tot aan de horizon wij passeren de oude sluis waarvan de waterkering is verdwenen slechts het eiland met het ijzeren wankele bruggetje verraadt de oude bestemming zij loopt voor mij uit haar lichte zomerjurk waait in de wind verbeeld ik het mij houdt zij soms heel even als een…

Het leven is hard, zeg je, En met de Zachtste strelingen wrijf je de traan op mijn wang naar een andere dimensie. Het leven is hard, zeg je, Maar ik voel Hoe de zachtheid zich in me verspreidt. Een warm gevoel tintelt door mijn buik, mijn armen, mijn hoofd, En blijft hangen op het topje van mijn neus waar jij net je allerzachtste…

Des avonds wilde hij verhalen doen Over doodspuwende kanonnen, Waarmee soldaten, koel zowel als koen, De vuigste vijand overwonnen. Dan kwam er speeksel om zijn heldenmond En streek hij moedig door zijn haren En ongeveer een meter in het rond Was elk beducht voor zijn gebaren. Ook zie ik nog het opperheilig vuur, Dat hel hem uit de ogen…