Alle inzendingen, jaar 2004, week 10

Van het wachten zo moe dringt het sterven door in mijn smalle handen, waar een witte kaars mijn zuurstof doet opbranden. Zonder te weten wat ik doe grijp ik naar mijn adem in mijn laatste zwerven, waar ik een tere traan op mijn wangen zal kerven. In mijn onleesbare geest beweegt nog een verloren woord. Mager worden mijn vingers wanneer…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

Door groen, onder blauw Zwoegt hij voort, dampend, hijgend, Over lang, recht grijs Louter gadegeslagen Door een bellende fietser…

Een snackfabrikant in Lunetten Zat aan aan de rijkste banketten Maar eenmaal failliet Toen moest men hem niet Nu eet ie daags kouwe kroketten…

Vandaag doe ik mijn grapjas aan Mijn oude stoute schoenen Moet ik poetsen gaan Ik ga de pantoffelheld uit hangen Lekker schieten uit mijn slof Of enkel in mijn hemd staan Met rode wangen Mijn lolbroek is gewassen De zeurkousen stinken nog Zou een soepjurk mij soms passen?…

De dichter vertelde niet 't ware gevoel wat hem bezighield. De dichter probeerde te verwoorden wat hem bezielde. Dat kan in een kort of lang verhaal, maar ach, who cares, de ziel vraagt niet naar taal!…

Alles samen gedaan Nooit elkaar gehaat De tijd was te beschrijven als een feest der liefde Jaren zijn voorbij gegaan Onze relatie is niet meer Respect was niet goed genoeg opgemerkt De liefde is nooit verdwenen Komt er ooit een ommekeer?…

Veel mensen vonden de dood TOCH rinkelde nog hun telefoon. het eerste is abnormaal en het andere zo heel gewoon. De ontplofte bommen hebben veel lichamen verscheurd. de daders lachen in hun vuistje en de wereld...treurt. Het is niet ver van ons bed het kan ook HIER gebeuren. dat WIJ eraan moeten geloven en de wereld om ONS zal treuren…

De slaperige blauwe oceaan kan mij stiekem verleiden om tot de bodem te gaan en niet langer te strijden Dromerig neem ik een besluit om heel lief te verdrinken ik spreek mijn vonnis uit door langzaam te zinken Prachtig doorzichtig koraal verwelkomt mij aan boord ik sta voor het mooiste portaal dit is eigenlijk geen zelfmoord…

In alle stilte drogen woorden op papier roepend om vrede in de schreeuw te worden gezien ecce homo ‘zie de waanzin’ hangen ze zichtbaar in roodwazig licht nog druipend van bloed ecce homo achtmiljoen geteld de thuisblijvers drogen hun tranen thuis ‘terreur is menselijk’ drogen mijn woorden op het papier waaraan ik mij snijd…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

Heel even zag ik dat je keek wat kan jij mooi blozen zelfs in de verte…

Soms gebeuren er dingen in je leven, onterecht, onverwacht en lijkt je wereld te vergaan Terwijl iedereen om jou heen wel gelukkig lijkt te zijn heb jij het gevoel alleen te staan Je vraagt je terecht af, waarom ik?, waarom nu? wat gaat er nog meer aan ellende komen... Het kleine beetje hoop dat je nog bezat is vervlogen wat rest zijn slechts…

Er komt een dag voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg, voor de andere laat. Dat zij die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag dat je alleen bent nooit meer ben je iemands kind, Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand…

Op een dag was een paard heel spontaan Bij een kunstenaar op visite gegaan Hij hinnikte blij Zeg teken je mij Dan kan ik ook eens op WWW.nederlands.nl staan…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

Soms, als het nogal tegenzit en de wind waait uit een dwarse streek het hoofd verward is of het gemoed verhit mijn huid verschroeid is of juist zo bleek dan kan ik geen volzin bouwen Dragonders en karbouwen ! Als de hamer landt op mijn gevoel een mes verdwijnt in het malse vlees een poging naast het beoogde doel en de letters zwieren als…

In het rood een uitgesteld verlangen de ondergaande zon extreem in elke kleur buigt in de laatste bui een boog in purperen schemer wacht de nacht de dag is weer volbracht een volle maan in 't midden van de boog gedacht kleurt zich na 't wijken van de wolken zilver wanneer het spectrum dooft is een belofte neergeschreven het…

Ik sta in de keuken als de deurbel gaat kijk met verbazing in een smekend gelaat. Goedenavond mevrouw wilt U iets kopen ben een arme student blut en gebroken. Verdraaid nog aan toe ga dan werken vent steek je hand uit je mouw van bedrog word ik moe. Nog vóór de piepers sta ik zélf te koken.…

Heden voelen mijn voeten zich goed in hun sokken en die weer in hun ruime maar nog niet sloffende schoenen. Waarom dan niet de paden op, de bergen in, de velden over bij deze stad vandaan waar stegen uitlopen op steigers niet meer door boten gebruikt. Wel kan men daar gaan staan uitkijken over het eeuwig veranderlijk zichzelf blijvende…

Herfstkleurige haren onverholen ogen vragende lippen bevallige borsten drie-kinderen buik vijftiger-jaren billen lange benen levend op grote voet om over het IQ maar te zwijgen !…

hang je maar op kies de strop voor leugens die je wurgen breek maar je nek je bent gek geworden door de haat en nijd van die fanaat waarvoor je bloedt je was te goed gelovig en devoot hij trok bestaan onder je vandaan je kijkt me aan met ogen zonder leven je bent er in gebleven toen de dood naar buiten sloop eerst rood…

(Flavie & Antoine) Ne me répondez donc certainement jamais que je suis tôt avec cette lettre après à peine un jour comme si j'aurais voulu vous attendre, je me pro- pose où, mon cher? J'ai quelque chose douloureuse à raconter: le jardin n'est plus à moi à cause d'un déménagement imprévu. Après avoir lu votre poème de hier, j'ai fait…

Snapt u nou, nu de aanslag in Madrid Met zoveel doden en zoveel gewonden Breeduit op de tv wordt uitgezonden, Dat er ook iemand voor de beeldbuis zit Die blijkbaar bij de aanblik van de lijken Als dader diep tevreden zit te kijken?…

een zacht gevoel overdondert wanneer ik even in gedachten zweef door de koelte van een lentebries lijkt mijn geest voor jou gevangen dolend als een lamme zak dwaal ik in een doolhof rond maar kan jou nergens vinden mijn hart verandert in een tranendal…

Thuis in het wolkenparadijs zoekend naar zijden rust een zwevende hemelse reis zich van geen kwaad bewust Vleugels ademloos gespreid vliegend over land en zee nooit gebonden aan de tijd gewichtloosheid reist mee Eeuwige bagage is het uitzicht weer en wind als goede vriend zoekend naar het puntje van licht maar ook in het donker helderziend…

de vraag waarom niet is het antwoord van mij daar alles dat je vraagt meer is dan je ziet vraagtekens te over gissen tot en met maar als je om mij geeft weet je waarom ik zwijg…

Wachtend op een trein die nooit meer komen zal sta ik op een verwoest perron met onder mij een gapend dal te staren naar wat eens de perronklok was de wereld is van god los geraakt komt er dan geen einde aan deze cirkel van geweld waarom heb ik in godsnaam geen heidehutje gekraakt in wat verschillen wij, wat men de mensheid pleegt te noemen…

Als ik eens broos en zwak zal zijn. En niet meer slapen kan van pijn. Doe dan wat nodig is want och, Die laatste slag verliest men toch. Ik weet dat het je bedroefd zal maken. Dwing toch jezelf niet te verzaken. Dan nog meer, dan enig andere dag. Blijkt wat je liefde echt vermag. Wij hadden 't jarenlang zo goed. Dat geeft ons ook die laatste…

Dagelijks ben je in mijn gedachten, elke nacht in hartstochtelijke dromen, maar hoelang ik ook zal wachten, ik weet dat het er nooit van zal komen. Jij eet mijn verlangen, en drinkt mijn tranenval, ik voel mij gevangen, in mijn eigen niemandsdal. Wie helpt mij te verblijden, wie geeft mij weer kippenvel, wie wil mij bevrijden, van dit…