Alle inzendingen, jaar 2004, week 12

Voor paarsblauwe avondlucht zie 'k uit mijn raam, Als ijle veren, in de grond de stelen, Stil hun gewelfde pluimen, mijn abelen, Abelen, grac'lijk edel als hun naam, Die 'k niet kan zeggen, zonder hem te strelen Met voorzichtige lippen; ja, ik schaam Me half, dat niet, muzikale Calame, Mijn taal hem schild'ren kan met klankpenselen.…

De wind speelt met een lichtblauw lint streelt glooiende plooien in zijige glans dat lieflijk deint als ‘t getij in haar dans waarmee ze golvend de zeeën bemint Zo lijkt het de jonge moeder althans die amper bewust waar zij zich bevindt haar starende blik aan ‘t beeld verbindt als houvast voor haar wank’le balans Schijnbaar stoïcijns…

Hoe kan dat, in deze wereld vol ongeluk in al die landen vol ziekte in al die gebieden vol pijn, dat je denkt: 'Dit komt nooit bij mij'? Hoe kan dat, al die mensen opeens dichter bij elkaar verbonden door een onzichtbare band verdriet om de scheiding van hem met het leven, dat we toch steun vinden in elkaars…

door nacht en dauw al urenlang verborgen ontwaak ik elders in mijn eigen tuin bezeer me dwalend aan de hopen puin en voel de angst die mij opnieuw wil worgen vermoeid om telkens voor mijzelf te zorgen buig ik mijn hoofd en houd het nog wat schuin een oud omhulsel roerloos leeg en bruin op deze nog te vroege voorjaarsmorgen een zwart satijnen…

Ik zou zo graag je handjes nog eens pakken en je blonde haartjes willen strelen. Je brabbeltaaltje nog eens horen nog één keer heerlijk met je spelen. Je was zo'n heel lief knulletje en je week nooit van mijn zij. Je was met alles veel te vroeg en leefde altijd vrij en blij. Later werd je een goeie sportman je voetbalde en deed aan atletiek…

verlegenheid kleurt wangen in diepe tint rood, verborgen charme…

als jij naar mij lacht voel ik me even zonder zorgen, jouw huid zo zijdezacht mooier dan het begin van een nieuwe morgen als jij naar mij lacht lach ik altijd terug, wetend dat ik je nooit zou krijgen slaak ik ook tegelijk een zucht jouw lach, mooier en feller dan de felste ster al het goud bij elkaar straalt nog minder ver, met jouw…

als hagelstenen slaan grote gaten van geheugenverlies alles weg. soms struikelt ze, door de kristallen helderheid van een moment. een ijskoud besef van haar na-dagen verstoort een fragiel evenwicht van zoeken naar zichzelf.…

Vlagen van wind zag ik door flarden van mist als een raaf die door blauwe hemel snijdt in jouw ogen, twee ogen, gemaakt van tijd en geduld en een zucht en een snode list van bedoeling, van duiding en steeds bereid te broeien, te branden, en dan weer sist door tranen, te stomen, tot onbetwist gefladder steeds helderder schemer verspreidt…

rode klaprozen een bloeiende explosie vurig verlangen…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…

Geniet van het leven elke dag weer geniet en wees blij met dat wat je is gegeven. Geniet, het mag maar doe het vandaag, want morgen is vandaag niet meer.…

Ik was slechts een koning zonder zichtbaar gelaat Een statige landheer met een groothartig streven. In een gitzwart gewaad trok ik moedig ten strijde En vocht ik verbeten voor de roem en mijn leven. Ik overzag het slagveld met een enkele blik Met naast me een toren en een paard van zwart hout En zag hoe mijn mannen de vijand bestormden En mijn…

ik wil vluchten in luchten met donkere wolken me niet laten zien geen zin om de wereld nog meer te bevolken ik ben het zat met mensen te leven mezelf te geven in ruil voor een aalmoes lach om erkenning die ik nooit zag ik koester het kind in mijn diepste geheim zij mag er niet zijn in ons creatief spelen het kan niemand iets…

Steeds als na een geslaagde moordaanslag De inwoners van tal van moslimlanden De vlag van Israël op straat verbranden Vraag ik mij af: hoe komt men aan zo'n vlag? Heeft soms de joodse winkel in de soek Vlaggen te koop van licht ontvlambaar doek?…

Kijkend naar een foto besef ik iets, Geen album van ons samen, Geen negatief of foto met rode ogen, Helemaal niets. Maar het mooiste album zit in mijn hart, Wij samen op die trappen, Wij samen de liefde bedrijven, Iedere foto zo mooi en heel apart. Foto’s zonder overbelichting of rode ogen, Alleen maar mooi en vol liefde, Lieverd, het…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

De zonne zit zo snel en blinkt, en bloeit al in het westen, dat wolkenloos heur stralen drinkt, in lentemaand, ten lesten. 't Wil zomer zijn, van nu voort aan: vroeg morgen zal ik meugen -'t wil zomer zijn!- vermeien gaan mij, morgen, en verheugen!…

De krokus haast zich naar de velden de narcis danst al op de wind het klokje wil zich gaarne melden en speenkruid gaat al door het lint De pinksterbloem is ook in aantocht daar glinstert al een boterbloem het fluitenkruid komt zo in optocht met de fanfare van bijgezoem Eerst nog wat madelievenkransjes wat paardebloem en gladiool de klein…

Hij liep me na, Bestuderend door een vergrootglas, commanderend waar ik bij sta, Totdat alle liefde van mij dood was, Geobesedeerd door de destructie, Nam hij me alles af, Door de jaren.. geen reductie, langzaam werd t erg donker.. waar ik mij begaf, Enkel door 't kijken en bestuderen, Door alles in mij te haten, En door al zijn controleren…

Mogelijk dat ik verander Het kan zijn dat dat gebeurt Dat mijn wereld groter groeit En mijn beeldvorming verkleurt Jij en ik Wij blijven samen Maar misschien verander jij Jij ontstijgt en ik ontglij Jij als mens veel sneller groeit Meer voeding krijgt zo zonder mij Waarschijnlijk dat je dan ook gaat Mij verdrinkend in verdriet Niets…

in donkerblauw een watermerk een anker de lucht klaart op…

Mijn moederhart huilt stille tranen alleen in een donkere nacht, onrustig, en vol van zorgen tot de nieuwe dag weer wacht. Ik vraag me zoveel dingen af waar ging het toch verkeerd, heb ik dan de afgelopen jaren er helemaal niks van geleerd? Is het mijn schuld dat het zo ging heb ik niet goed opgelet, heb ik niet genoeg liefde gegeven…

zij grijpen hem ontieg’lijk bij de kraag ongevraagd gaat hij opzoek naar vleesetende bloemen…

viagragezeur hij geeft hem een flinke mep onbezonnen werk zelfs ijsklontjes bevriezen houden het vaandel hoog ------------------------------------------------- (Kyoka is een humoristisch gek Japans gedicht en heeft dezelfde formule als Tanka: 5-7-5-7-7 lettergrepen)…

na de opnieuw gelaatsboetsering met het restant achter de oren heeft zij sprekend breedbeeldlippen en alle spiegels afgezworen hoe triest het ook mag zijn blijft zij eeuwig lachen…

Betonnen woorden verzonken zinnen genagelde kreten ontspoord beminnen Rottende klanken gebroken verhaal een hek om de hemel gevoelens van staal De punten omhoog ijzeren spiesen het eeuwige raken de grip verliezen Instortingsgevaar verbreekt het geheel de grondslag doorgronden bouwt ieder zijn deel…

Eet jij pijnboompitten? Op een terrasje zitten zij: het meisje en de dichter. Soms, zegt hij. Wanneer? Zij kijkt hem flitsend in de ogen aan. Wanneer de lente komt in regenbogen, zegt hij. Lichtgeraakt vraagt zij zich af: wie heb ik voor mij hier? Gebakken zijn die pitten goed, gebakken in de pan met uien! Waarom blijf ik hier…

Nu na al die jaren tijd Heeft zij voor mij Iets wat ik benoemen wil Als vorstelijke werkelijkheid Met warmte voor de mens Haar drang naar harmonie Voor volk en vaderland Er was een moment van lichtgelovigheid, Maar ook van strijd en stimulerende aanwezigheid Voor menig Nederlander nu moment van droevigheid Juliana... ...Hare Majesteit…

Op straat sprak je mij aan Je vroeg de weg naar het station Een prachtige knul van amper zestien Ik keek in holle zwarte ogen Je lijf zó mager van de cocaine Een jongen in de bloei van zijn leven Ik..bijna op de helft.. Hij..net begonnen.. Zijn ogen bleven op mijn netvlies zweven Ik las het verdriet, de pijn, de angst Op straat sprak je…