Alle inzendingen, jaar 2004, week 16

Een vrouw op een strand nabij Veere Die liep zich vaak erg te generen Zag zij weer zo'n mens Met hangtiet of -pens Dan dacht ze meteen: krijg de klere…

Divers van lijn kleuren gevels oud naast minder oud scheef naast schever gescheiden door stegen waarin het ruikt geen vee te zien prijkt veemarkt de heilige koe spiegelt een parkeerautomaat handel die stilligt een kille dag maandagmorgen waar het licht brandt wordt koffie ‘geschonken’ éénvijftig de kop…

Vorst aan de grond kleurt het landschap grijsgroen in het vroegste licht hervat ik het leven ben op weg en ontmoet groet vroege vogels nog diep in hun kraag vorst aan de grond hangt koud boven het land kleurt het leven tot waas ik ontmoet snelheid als een schim uit de mist groet geschrokken wijs op mijn voorhoofd en raak onzichtbaar…

Haar winters kleed stak zwart af tegen sneeuw zo hier en daar een bes viel haar ten prooi ze pakte ze van grijze takken zijn hoofd stak tussen schouders zijn kleed versomberde de sfeer zijn hoed verborg norse blikken vogels WEG ERMEE hij schreeuwde dwong haar op te krassen…

De vlier draagt een gordijn van witte bloemen Dat zacht bewogen door de lentewind Een keur van honingzoekers aan zich bindt Die hogelijk haar zoete nectar roemen De meidoorn heeft dit jaar haar bloei verzwegen En 't bijenvolk heeft haar dus niet gemoeid Omdat haar bloesemkleed is uitgeroeid Door snijdend koude wind en kille regen Toch biedt…

Zes plankjes vormen een kist bekleed met paarse zijde gouden knoppen om te dragen naar het eindig aardse lijden Ik lig daar en overzie de omgewoelde aarde laat ongelijke wortels zien van intens geleefde jaren De zon lacht een warme straal de laatste wolk regent dag een windvlaag waait een woeste groet ik voel het duister trekken wanneer…

Ik heb vele vrouwen zien huilen De tranen stroomden naar benee Tranen die mij steeds weer raakten En ik huilde met ze mee Maar er is niets zo mooi En zo puur als het maar kan Niets dat mij zo kan verwarmen Als de tranen van een man Het gevecht tussen gevoel en trots Emotie wint het deze keer Hij kan zijn tranen niet bedwingen En hij…

Vaak denk ik aan die dagen dat ik jou trots bij me droeg en mezelf mijmerend vroeg of ik als moedertje zou slagen Ik stelde me ons leven voor waarin jij centraal zou staan ik zag je al over rozen gaan gebed in een gelukkig spoor Al dit moois mocht niet zo zijn mijn armen wiegen enkel lucht elke ademteug slaakt ’n zucht en de leegte trekt…

de pauwhaan veert weer aardig op door de pauwhen, nóg ogen te kort…

De afstand is zó klein tussen ons Aanraken is bijna mogelijk Transparant is de muur van glas Hongerend glijden je ogen Vol passie langs mijn lichaam Je ogen hebben de regie over ons spel.. Langzaam laten je ogen mij uitkleden Gedreven door je hongerende blik Is mijn passie hevig verlangend Om je mijn lichaam te geven Plagend willen je ogen…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Mabels verleden is voor haar passé: Haar wilde haren tot een knoet gebonden Heeft zij geen weet meer van de leuke zonden Die zij begaan heeft met haar dominee. Ze laat zich immers in de echt verbinden En kent nu enkel dominee Ter Linden.…

je proeft de hete lucht gespreid aard je de rots je geest verlaat de tijd in rimpelloze vlucht zand straalt de eonen terug, de wind waait vroeger in een lange zucht geurt naar eerdere bewoners emoties in gepleisterd wit het leven hardt en stikt in de natuur, door bevingen spuit bloed tegen de muur ploegen met een steen groeien…

jaren lang zocht ik wegen af om elke vorm van pijn naar het verleden te bonjouren elke traan leek zwaarder dan wat er ooit al was gebeurd nu is daar de overweging te vinden wat er al die tijd al was iets simpels en eenvoudigs wat mij van geluk laat proeven dat is wat mijn hoofdprijs kleurt…

Ik zag een man die zo verloren leek en ik liep langzaam naar hem toe, ik raakte zachtjes zijn arm aan en vroeg: meneer bent u soms moe ? Hij draaide langzaam zijn gezicht naar mij en keek mij heel doordringend aan, ik zag in zijn gezicht grijsgroene ogen toen hij vroeg: waar komt u opeens vandaan ? Ik vertelde dat we op de camping zaten…

ingetogen was jouw leven die eenzame blik staart nog na niet enkel woorden beloftes vervuld jouw liefde naar anderen kwam nooit terug maar zoveel gegeven geraakt in het hart eenzaam dit leven gestorven vannacht…

onbekend zet je een stap mijn wereld in een wereld van stil verdriet gebroken een hart ondooit voor jou... niet langer afgesloten niet langer meer alleen onbekend laat ik je binnen en vraag je leer me kennen als geen één...…

Verliefd.. Een hemels gevoel, Prettige kriebels, Fonkelende ogen, Een grote lach.. Verliefd... Prettige gedachten, iemand speciaal die op me wacht. Iemand die van mij het zelfde verwacht.. Verliefd.. Jouw lach doet me smelten, jij doet me zweven, je maakt me gelukkig, jij doet me vergeten Verliefd.. Wij, met z'n twee ik fluister je…

Dat ik slagpen en wiekdons derve, En langzaam door het stof moet zwerven, Is dit uw grief? Mijn man, gij kunt in mij niet roemen De reine zorgloosheid der bloemen, Heb mij toch lief! Van zonglans,sneeuwdans, wind en weder Mis ik de vlucht, de losse veder, Het luide lied; Ach, wat tot tranen roert, 't onschuldige Dier nooit verzochte godsgeduldige…

Voordat ik ondersneeuw in fantasie, En verwikkeld raak in het spel, Voordat ik verzink in de chemie, En ik jouw zoentjes tel, Voordat ik verslaafd raak aan je stem, En zwijmel zoals het hoort, Voordat mijn hoofd rust op je boezem, En ik bij je lig... ongestoord, Voordat ik je streel, En intens geniet, Voordat ik alles met je deel, En…

het dier in mij herleest de zin en voelt zichzelf bestaan zacht grommend vanuit de onderbuik wacht ik op volle maan... de roep in mij verstijft de prooi zij houdt zich angstig schuil diep snuivend herkent zij mijn gemoed en weet waarom ik huil……

Zeg me, kun je niet meer denken en wordt alles veel te zwaar? Hoe kan ik jou aandacht schenken, is het moeilijk?, zeg het maar! Ja, je hebt een kruis te dragen en die last drukt jou terneer, ik zal in gebed dan vragen, dat je gesteund wordt door onze lieve Heer! Elk mens heeft zijn beperking en soms sta je zo machteloos; gebed heeft toch…

Welkom in de hel waar karakters worden gevormd kasseien worden gekraakt door banden vol met lucht muren worden beslecht waar elementen samen komen in emoties welkom in de hel, de hel van vlaanderen.…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang. Om vijf uur 's morgens was hij al weg dan moest hij eerst…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

Het hart is in de bergen. We hadden niet moeten gaan. We waren slaperig geworden, ondanks de kou en zichtbaar maar wat je ziet is niets vergeleken met de verstikkende rook van het vuur dat uit de schuren naar buiten slaat met de uitlopers van het hart, slingerend door het dal wegen versperrend, zich vertakkend in alle woorden die wij met…

Door het gordijn Kriebelt de zwoele ochtendzon in m`n nek Ogen gaan even open, dan snel weer dicht Mijn arm strekt zich uit naar jou Jij die mijn leven kleur geeft Waar ik zo van hou Lig in het holletje van je arm Zo vertrouwd en heerlijk warm Z`n begin van de dag is perfect Een kus op je lieve mond Mijn hand die strijkt door je haar…

druipend langs mijn huid slechten verlangens tranen door liefde pijn, angst verliefdheid onder ogen gevoel gaat diep zuchtend en kreunend versnelt je hartslag kriebels in je buik je benen losgeslagen verlangens lees mijn hart en neem me mee in de vlucht die verlangen heet…

de lucht strakt blauwer in een zinderende zon schaduw krimpt tot iel bestaan, de hete wind laat je niet verder gaan je vingers spelen met de tijd op rotsen uit de eeuwigheid je raakt ze strelend aan met handen die verbanden leggen in hun stil vergaan je drukt je lichaam tegen steen dat weet en in structuur geen enkel voorval meer vergeet…

Al die jaren zijn Woorden aan mij voorbij gegaan Ze lagen in mijn mond Maar ik gaf er geen betekenis meer aan Op een dag verdwenen ze gewoon Misschien was de lucht te rood Misschien was de aarde te zwaar Enkel het lichte sterven had ik nog bewaard De taal passeerde mij zonder te begroeten Onleesbaar ontspoorden gedichten zonder te ontmoeten…