194 resultaten.
Mantra van mijn ziel
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 616 De stem van het mangrovebos
lispelt steeds haar oude lied
als een mantra door mijn ziel
in ‘n branding van verlangen
spoelt ze al m’n zorgen weg
als ik toegeef en moe zeg:
ik kom naar huis…
misschien al morgen
Want ik ben het moe
jouw lokroep aan te horen
elke dag….,elke nacht
och, ik weet dat jij niet stopt
met roepen dat je op me wacht…
Hand in hand....
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen 1.712 Ik wil niet klagen
Maar dankbaar genieten van de dagen
Dat we samen hand in hand
Wandelen over het strand
We durven niet te hopen,
Hebben te veel gezien
Maar toch......mischien?
Zoekend naar schelpen in het zand,
Voel ik boven ons Gods hand
Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt,
Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…
Wielerroem (een kinderdroom)
netgedicht
4.4 met 25 stemmen 1.730 Een zomerdag.
In het koele huis
aan de radio gekluisterd
meng ik me onweerstaanbaar
in de eindsprint.
Met een machtige jump
gooi ik mijn stalen ros naar voor
pak de rit
en ook de maillot jaune
voor Van Steenbergen
en Van Looy.
Op het schavotje
de kusjuffrouwen aan mijn zij
ik word er zowaar verlegen bij.
Natuurlijk is niet alleen de…
Een schets van haar
netgedicht
1.8 met 6 stemmen 613 De schaduw tekent haar als vrouw
pastelgrijs in de schemering van
een uit de zon gelegen doorgang
jong en toch onzeker
valt in 't volle licht
de schaduw op haar huid
ze legt haar lichaam naast haar kleedje
bidt de zonnegod om brons
dat haar beloofd is
zonder vlekken zegt ze
rekt zich zo
dat licht haar overal kan raken
ze tekent…
De meet
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 2.921 Niets is zo complex
of het is terug te projecteren
tot een dimensieloos punt
de oorsprong van een volmaakt bestaan
‘ik’ als middelpunt van de cirkel
ik knoei wat met de straal
stel deze op één
en meander langs een sinusvormige lijn
door een kunde
die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel
sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…
Seringen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 398 Seringen bloeien
in de roes door hun geuren
is het genieten.…
Engelbewaarder
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 574 Er loopt iemand met mij mee
die waarschuwt bij gevaar...
Soms als ik het niet verwacht
Word ik haar ineens gewaar...
Er is een vrede diep in mij
't Wordt licht in duisternis...
Ik weet dat wat mij nu omgeeft
van andere sferen is...
En toch is het me zo vertrouwd...
Er is geen angst in mij...
Dat ik er niet alleen voor sta,
maakt mij…
Regenliedje
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.353 Hoor de regen slaat tegen de ruiten
Van tikkel de tokkel de tak
Hij trommelt op vensters en ruiten
En tokkelt hierboven op dak
Wat zullen de mussen nu koud zijn
En bang zo in't donker alleen
Ik zou vast een beetje benauwd zijn
In zo'n nacht als de maan zelfs niet scheen.
En de uilen die 's nachts altijd roepen
Wat worden die beesten…
Waarom?
hartenkreet
3.6 met 9 stemmen 1.223 Je bent zo onbereikbaar,
en toch zo dichtbij.
Het is raar,
Je hoort nooit echt bij mij.
Ik droom van de dag,
Dat we eindelijk samen zijn.
Ik weet dat het niet mag,
Maar dat doet zo'n pijn.
Ik vind het oneerlijk,
Ik vind het zo gemeen.
Ik vind het onbegrijpelijk,
"vergeet hem" zegt iedereen.
Maar elke dag, denk ik toch weer,
Ik hou van…
ik sfinx je voeten
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 671 ik breek geen muren meer
zoek zand in de woestijn
door wind gedragen
vluchtig in herinnering
het is een nieuw begin
waarin ik bergen breek
dalen aarddiep erodeer
met water van vergeten
de zon mijn toeverlaat
weet hoe jouw sarcofaag
zich toekomst graaft in
een piramide zonder zicht
ik sfinx je voeten
met geschiedenis
weet dat de tijd…
Misschien ooit...
hartenkreet
3.6 met 16 stemmen 1.025 Buiten schijnt de Zon voor even
moeizaam breekt mijn hart
alles is nog zo verward
ik had toch alles al gegeven
Wat wordt er nog van mij verwacht
uitgeput zak ik neer
ik kan niet meer
er is niets meer dat deze pijn verzacht
De pijn van veel te lang
onrust in de ziel
niets dat jou nog beviel
het maakt me zelfs nu nog bang
Toch hou ik…
De Kalenberg
hartenkreet
4.5 met 19 stemmen 3.525 Hier sta ik dan,
Hier in dit steile stukje straat,
Een bult slechts in het landschap
Die men in Vlaanderen een berg noemt.
Ooit laadde hier een man
Zijn hebben en zijn houden op een wagen
En trok de wijde wereld in.
Was hij verbannen of gevlucht?
Was hij een ketter of een geus?
Was het de passie die hem dreef?
Of was het simpelweg een…
Ongeloofelijk wanhopig
hartenkreet
2.6 met 7 stemmen 614 Mijn ogen zijn rood van het huilen
Ik wil me nergens meer achter verschuilen
de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit
ik bent standvastig en maak mijn besluit
Laat me maar gaan
kom niet achter me aan
Geef niets om mijn leven
het is me allemaal om het even
Niet meer vechten voor jou
nooit meer zeggen dat ik van je hou
Nooit…
Tederheid
hartenkreet
3.6 met 27 stemmen 1.630 Tederheid strelend als een zachte hand
Kriebelend in je nek
Met vleugels die zo kwetsbaar zijn
Als een jong vogeltje
Een afstand niet te overbruggen
Niet waarneembaar
Werelden van mij verwijderd
Onzichtbaar gebleken
Als een mens met gevoelens
Hunkerend naar alles
Wat eens zo mooi was
Verlang ik naar jou…
Onze toekomst....?
hartenkreet
2.7 met 6 stemmen 531 De aarde is moe gestreden
wordt geen rust gegund
Ze heeft al teveel geleden
maar wordt nog steeds verkeerd gerund
Vervuiling heerst alom
vooruitzichten op beter?
Ach, waarom...?
dan wordt het maar wat heter!
Voor niemand een helder moment
voor niemand die realiseert
dat je afhankelijk van de Aarde bent
want straks gaat het…
Het huis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 545 de ruiten staan nog
ongehavend in hun
verweerde raamkozijn
hoelang alweer geleden
viermaal een kind
van zeven en wat
restantjes peutertijd
sindsdien niet meer betast
hebben de muren langzaam
hun geheimen prijsgegeven
de barsten tonen twijfels van
mijn ziel - zelfs in dit huis
zocht ik vergeefs asiel…
GEBED
hartenkreet
4.6 met 11 stemmen 754 Gebed reikt verder dan 't plafond
en wordt echtwaar gehoord
Wees niet geneigd te denken,
het wordt toch niet verhoord...
Als niets of niemand meer kan helpen
wat jouw probleem ook is,
vouw dan je handen samen
in deze duisternis...
Waar wetenschap ophoudt te bestaan,
kan Hij een wonder doen
gebed reikt verder dan't plafond
Hij…
Glazen stolp van verleden
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 422 Beide handen vouw ik open
een warm welkom voorbereid
jij verkiest door hard te lopen
jouw eigen weg in eenzaamheid
Ooit zal ik de woorden spreken
in de letters van de tijd
eens zal ik de draden breken
in strakke lijnen van de strijd
Beide oren willen horen
ied’re klankkleur in jouw stem
weer kan ritme mij bekoren
ook al zette het mij…
Avond
poëzie
4.1 met 21 stemmen 2.848 Nauw zichtbaar wiegen op een lichte zucht
de witte bloesems in de scheemring. Ziet,
hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht,
een enkele al te late vogel vliedt.
En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht
als perlemoer, waar ied're tint vervliet
in teêrheid... Rust. Oh, wondervreemd genucht!
Want alles is bij dag zó innig niet.
Alle…
Stuntelig
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen 614 Er was laatst een stuntman in Hagen
Die wat graag een meisje zou vragen
Hij dacht: 't is geen stunt
Te doen wat je kunt
Maar dit durf ik echt niet te wagen…
Prille liefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.619 Elke ochtend zie ik jou heel even
jij schiet voorbij met die lach
een paar minuutjes mag ik zweven
zo’n heerlijk moment van de dag
Elke middag denk ik even aan jou
dan kietelen jouw ogen mijn humeur
mijn verlangen luistert zo nauw
mijn hart speelt lief voor charmeur
Elke avond wil ik even bij jou zijn
misschien zet ik morgen die stap
mijn…
Contact
hartenkreet
3.1 met 14 stemmen 618 Dikke tranen, groen blauwe ogen
Stoer gedrag ogenschijnlijk onbewogen
Het minuscule contact in een neergaande lijn
Totdat er niks meer over is…………………
Alleen gemis en pijn!…
Zwoele zomerzon
hartenkreet
3.5 met 15 stemmen 487 Een zwoele zomerzon
trots omringd door een diepblauwe lucht
Dobberend op een bootje
Van alles en iedereen weggevlucht
Ik laat me drijven 't maakt niet uit waarheen
Ik voel het als nooit tevoren
Ik ben weer alleen…
Dank
snelsonnet
3.2 met 25 stemmen 2.105 Ons elftal leeft nog, dus ik kan wel janken,
Ik huil oranje tranen van geluk.
En Tsjechië kan voor mij niet meer stuk;
Hoe moeten wij die spelers ooit bedanken?
O ja, daar schiet mij toch al wat te binnen:
We laten ze in de finale winnen!…
Verloren
hartenkreet
3.8 met 12 stemmen 568 Ik voel me zo verloren
Tranen die komen…..
Zo, n verdriet om jou
En mijn verloren dromen
De schemer in mijn kamer
Weerkaatst diep in mijn ziel
In godsnaam hoe kan het
Dat ik zo diep viel
Ik zal je beeld moeten wissen
De herinneringen verdringen
Zodat ik op een dag
Weer kan dansen en zingen
En dan, verlost van alle pijn
Zal ik pas…
Spoken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 788 De bronzen klok dreigt een duister uur
als zij de twaalf slagen galmend slaat
en waarschuwt tegen ‘t duivelskwaad
verpakt in het helse hemelsvuur
dat zich laaiend in het maanlicht baadt
en bloederig langs de wolken schuurt
voor het zijn gele gif naar aarde stuurt
met de zwarte bezieling van zijn haat
in het blazen nevelt salpeterzuur
zijn…
HERINNERING
hartenkreet
4.7 met 7 stemmen 1.180 Ik heb getracht te schrijven
te schrijven over het bos
om de herinnering te laten beklijven
de herinnering aan het mos
om de stralen te voelen
de stralen van de zon
om het pad te benoemen
het pad waar mijn reis begon
Ik heb getracht te schrijven
te schrijven over het gras
om de herinnering te laten beklijven
de herinnering aan hoe het was…
Verdwaald genot.
hartenkreet
4.3 met 10 stemmen 886 In m'n hoofd loom, in m'n lijf stil.
Je warmte zo dichtbij, is alles wat ik wil.
De ruimte klein, de kansen groot.
Verdwaalde gedachten, in een hoofd zo rood!
Kijkend in je ogen, voelend het genot.
Liefde gedeeld, hart klopte in mn strot.
Gedeelde spanning achter beslagen ramen,
in elkaar verzonken, kreunend elkaars namen.
Je sijpelt…
schylge
hartenkreet
4.9 met 45 stemmen 1.348 juichend bevrijdt de zilte wind het water van z'n zware last
strijdbaar gras omarmt het nieuwe land, beschermt en houdt het vast
verdreven uit de hoge rotsen, verrezen uit de getijdenstroom
groeit de parel in het ondiepe duister waar de zon de strandglans doet ontwaken uit z'n droom
zo hervindt het woelig zand 'n nieuwe bergplaats, 'n haven…
Ommekeer
poëzie
2.9 met 7 stemmen 2.296 Door al wat leeft gevoelde ik mij verlaten
En nergens was ik en met niets tevreden;
Elk haatte mij, zo meende ik, zonder reden:
Ik leed en kon de lieve haat niet haten.
'k Verlangde en wist niet wat; ik heb gebeden;
'k Zag al wat slecht was, vond natuur verwaten*
En ijdel 't leven; wie een lach bezaten
der domheid kroost, die ketterleer…