Alle inzendingen, jaar 2004, week 41

Ik hoor het tikken van een klok een auto rijdt voorbij Pianospel, heel zachtjes maar verdwijnt al even snel Ik hoor een tjilpend vogeltje een bloemetje verwelkt Het vogeltje, heel jong is het, valt uit de hoge boom En terwijl alles om ons heen verdwijnt ben jij mijn zekerheid Tot helder weer mijn oog bevrijdt en jij verdwenen bent…

Er was ene Kees in Nieuw-Heeten die voelde zich danig gespleten. Dús, een ingreep aldaar. En hup, Kees was klaar. Ja verdomd: Klaar was Kees, moet je weten.…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

Je vraagt je af wie je bent, wie je ooit gaat zijn Wanneer dit allemaal gaat gebeuren, je af bent van de naam: chagrijn Je weet niet wat je moet doen, hoe je je moet gedragen Doe normaal, heb fatsoen, opeens zoveel last te dragen Wie zal er voor je zijn. en een steentje bijdragen Want ja je bent een puber, dat wil weleens om problemen…

Nederland zit vól met helden, mailer demon zegt mijn p.c. In geen wegen of verre velden, kan ik hier dan ook wat mee... Eerst hadden we een 4-engever, nu een die geen afzender heeft, wat is dat toch op deze site, het lijkt wel allemaal haat en nijd? Gedichtjes wil ik plaatsen, reageren mag écht iedereen, of het negatief of anders is,…

langs de sterren zullen we zweven door de wolken zullen we gaan, met zijn tweeën samen reizen in het zonnestelsel staan samen hand in hand onze handen op elkaars buik je liefde maakt me gek kom we trekken er op uit ik blijf altijd reizen altijd op weg naar jou overal waar ik ook ben, ik ben toerist op het eiland vrouw…

Ik zit op het strand. Ik zie de zon wegzakken in de zee. En ik moet denken, denken aan jou. Want je kon niet met me mee. Het gaat niet helemaal goed met je. En dat doet me erg veel pijn. Het gaat thuis niet helemaal goed. En dat is voor jullie allemaal niet fijn. Je bent ook vaak verdrietig. En in jezelf ben je boos. Ik kan je alleen maar…

Een stralend blauwe hemel een goed gevoel maakt me blij. De gedachte aan jou maakt weer vlinders in mij vrij. Je glimlach, je ogen , je haar, maken mijn gevoelens onhandelbaar en ik weet dat dit verkeerd kan gaan. De warmte van je huid, zoals je naast mij ligt, doet mijn hart sneller slaan. Bloed pompt,zodat de passie stijgt, je kruipt dichter…

Beste brave vriend, je liet me helemaal alleen. Ik had de deur even op een kiertje, waarna je spoorloos verdween. Nu dwaal ik door de buurt en bij het veldje in het park. Geen teken van leven, alleen die man dan met zijn hark. Trouwe lieve vriend, kom snel terug bij mij. Ik mis het schuiven van je brokkenbak en het slobberen erbij. Intussen…

Er vloed een golf van woede, de vrijheid belet, ongeloof, hoop en liefde, demonstraties, verzet. Stenen en kogels en cocktails met vuur, geen leven te kostbaar, geen leven te duur. Pluk een bloem, kijk om je heen en probeer te verklaren hoe je voor die tijd hebt liefgehad, met al je pijn, je verdriet en je ziel vol met blaren, als je moet leven…

ik drink je als je fonkelt in het glas door zon gerijpt in warme handen je komt later pas heel sterk bij me binnen ik zag je als een lentebloem we groeiden samen op doorliepen liefdevol de lange warme dagen tot aan het oogstseizoen ik plukte niet je gaf me alle kleuren we mochten samen geuren in het bestuiven van elkaar er fonkelt…

Geaderd glas breekt de slanke hals en schenkt vocht aan nieuw leven bewogen bewegen handen in de armen van een engel ver weg van hier groeit afstand dichterbij over golven van de zee…

Omdat er bij het spoor weer werd gestaakt, Dit keer om tegen Zalm een vuist te maken, Moest ik weer huiswaarts onverrichter zake; Dus heeft die vuist niet hem, maar mij geraakt. En toen heb ik ook maar uit onbehagen Met Zalms beleid mijn eigen vrouw geslagen.…

Het gat in de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

Mijn geliefde liet mij zitten en vertrok naar Zuid-Frankrijk. Ex-en-Provence…

ronddwalende zielen op zoek naar kleur wit vertekend strompelend verder, vastgeketend in de mist der waanzin. vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

Hoor je mijn stil gefluister wel in de wervelwind van extase hoor je mijn schrille kreten lied als de razernij je voedt Heb je genoeg aan een simpel spel als een bron in de oase of zijn de ogen die je ziet dat wat je smelten doet Hoor je het ruisen van de wind in de draaikolk van begeren voel je de adem van het licht die langs je lichaam…

Ik ben kwaad en heel erg pissig nooit meer plaats ik een gedicht steeds als ik er toch een instuur ben ik er weer uitgelicht... Ben zo boos, dat ik kan schoppen maar dat helpt hier toch geen zier wie van jullie redacteuren haalt mijn gedichten weg van hier? Ik hoop dat velen schrijvers met mij een ervaring hebben zoals ik Ga maar gauw…

Als een wespensteek drong het tot mij door het gif langzaam in mijn bloed mijn gezicht vertrekt van de pijn niet om de wespensteek die voelde ik allang niet meer dat had ik al achter mij gelaten Het ging allemaal om hoe jij van mij weg liep en mij deed voelen waar ik zo voor vreesde een gebroken hart…

Ik ben Godin in 't Land der Blinden omringt de eeuwige nacht mij met Demonen Geesten van gestolen kinderzielen heb ik onder mijn hoede Ik was de eerste Dochter uit bloed en klei gevormd de eerste Zoon gelijk de strijd bijna verloren toen ik trappend onderlag riep ik mijn Vaders Naam Zal ik de vleugels die mij droegen op mijn vlucht…

We hebben een demente kat Hij woont nog bij ons thuis Wij moeten constant op hem letten Want er is geen katten verzorgingshuis. Hij weet niet goed meer wat hij doet En loopt wezenloos in het rond Miauwt niet meer hij jankt Slaapt zelfs in z’n eigen stront. Vroeger was hij heel kieskeurig Was gek op biefstuk en vis Nu eet hij witlof en…

Mijn levensboom stond groen van lenteloof en blank van bloesem - ieder blaadje een droom, en elke bloem een vreugd; - mijn levensstroom was licht van liefde en blauw van blij geloof. Toen schudde een lentestorm mijn levensboom: Een wolk van bloesem en van blaadren stoof in 't grijs der lucht; de stroom stortte in een kloof ... en wenend zeeg…

Ik ben van mijn verlangen ziek Ben ik geboren, overleden? Alsof het een boek is of muziek waar jij van niets weet… Met de regen valt klank en kleur op mijn gelaat, herfsttekens, maar ik kijk ze stil aan. Herinneren is een pijnlijke daad – Ik wil het niet, heb er genoeg van. Waarom zie ik me steeds weer gaan langs de…

Een onrustige vrouw uit Abcoude, die buurlieden nimmer vertrouwde, verhuisde steeds wéér. Over haar sprak een heer: 't Is een vrouw, die geen huis weet te houden.' Een onrustige moeder uit Drente begeerde steeds andere venten. Zo hield deze vrouw van gewoontegetrouw. Daarom trouwde ze iedere lente. In d'r huis had ze zo ieder jaar weer…

Een meer zo groot oneindig diep Maakt mij zo triest, stil en klein……… Kleuren zeldzaam helder blauw Zoals het alleen in dromen kan zijn Ik kleed me langzaam uit…..... Leg mijn kleren netjes aan de kant Zak zachtjes het stille water in… Wordt door emoties overmand Met krachtige slagen zwem ik weg Mijn lichaam ontspannen en naakt Langzaam…

Diep in jouw donkere ogen schitteren zoveel verhalen door mij nog niet gehoord heb er alleen mogen dwalen Op de bodem van jouw hart zweven duizenden woorden die nog niet uitgesproken zijn omdat angst deze smoorden Onder jouw stenen muur sprankelt een bron van kracht dus laten we zachtjes graven tot die bron ons lief toelacht…

Je kijkt even achterom terwijl je fiets over de Wallen, afgeleid door al dat rode licht met hier en daar wat bloot. De hobbel in de weg, de bobbel in je broek het gevoel van verlangen op jouw leeftijd nog niet weg. Muziek galmt uit kroegjes en de pijn in je arm van die spuit van vandaag je hebt zin in een borrel. Je kijkt even achterom…

Dronk je maar wat water De nacht van je plezier Almaar werd het later De dorst gelest door bier Nu zit je 's morgens vroeg Met een slecht humeur op bed Je haar stinkt naar de kroeg De koffie net gezet Pijn doet het licht Aan je vermoeide ogen Met een dik gezicht Zit je krom gebogen Was je maar verstandig En dronk je 's nachts wat…

De genegenheid is lamgeslagen ontwijkende ogen tot wij gaan slapen ineens de kunst om mij te plagen ik merk dat ik mij met angst bewapen Vertrouwen brokkelt langzaam af jij bent als vreemde nu herboren de liefde die ik ooit aan jou gaf gaat met gemak in verdriet verloren Onvermijdelijk volgt straks de knoop van onzekerheid tot aan razernij…

De staking van het openbaar vervoer bleek voor weinig overlast te zorgen. Men stelde bezigheden uit tot morgen. Staken helpt klaarblijkelijk geen moer. Ik heb me er op straat van vergewist: niemand heeft de bus of trein gemist.…