Alle inzendingen, jaar 2004, week 44

Zo naakt en broos Geboren uit liefde Vertel me eens je gevoelens Als je een fluisterende stem hoort Een ruwe hand je beroert Ik ben de dageraad en de nacht Het licht dat je de weg zal wijzen De hand die je zal leiden In minder goede dagen Toon me de weg naar je hart.…

Omdat het Woord van God ons veel kan leren Omtrent de liefde tot de medemens Verlang ik na zo'n week als nu intens Naar godsdienst die ons echt kan inspireren Het spijt me dat ik me eraan ga storen Maar 't woord "geloof" kan ik soms niet meer horen…

Het minnen is een zeldzaam spel, Het brengt de mensen in gekwel, het is een los en loze vond', het is een wezen zonder grond. Al wat men aan de vrijers raadt dat dunkt de jonkers enkel kwaad, doch wat hun afgeraden werd daarhenen wil hun grillig hert. En wat men zo een linker biedt, dat wil hij toch zijn leven niet; en wat hem niet gebeuren…

de accu tankt zelfvertrouwen op basis van appelmoes en sfeer de loopbaan wordt in de praktijk verbouwd tot ziektewetbudget pauze en privé-leven chargeren de orde mondjesmaat nuances energie geconcentreerd op collega en input de A-viertjes verlagen de roeping professioneel op pad met discussie en strijdbijl keuzes passen zich aan gooien…

fluisterend deel ik mijn woorden met jou die reizend is ik probeer het op akkoorden in het ritme van het gemis er volgt een drie kwartsmaat na een snel begin het tempo is wat het verraad en zing zonder enige tegenzin jij vult mijn refrein gedwee in volle warme zinnen en golvend als een woordenzee over hoe we elkaar straks beminnen…

Pijn, hete kwelling, brak het bloedrode verzet. Mijn pijn werd een vriend. Een groene ruimte. Ongevoelig klonk steriel Verdi's requiem. Schouderklophanden, volmaakte instrumenten, openden, sloten. Wit isolement, ingelijfd bij wie liggen, medisch geketend. Jij lag vlak naast mij: warme slaapstem aan mijn oor. Te ver klonk als hier…

de oorlog trekt een macaber gezicht vileiner dan hij ooit eerder vertoonde in de geschiedenis van het geweld vrouwen en meisjes worden strategisch verkracht opstandelingen royaal beloond met jonge kinderen als speeltuig de rebel vergrijpt zich brengt het voortbestaan van complete gemeenschappen in gevaar plaatselijke milities of VN-vredesmacht…

Toen een homo, woonachtig te Ede, zich bij een lesbienne ontkleedde, gaf dat enkel verdriet - beiden wisten ze niet wat te doen, hoe, met wie en waarmede.…

Ik zag Margrietje in het gras gezeten staren naar iets kleins ze had de knieën opgetrokken onder rond uitstaande rokken op d’r gezichtje glom een grijns Haar blik zei me hoe blij ze was en met de onschuld van een kind neuriede ze hetzelfde liedje als het kleine wit Margrietje dat deinde op de lispelwind Ik voelde hoe het mij charmeerde…

Hij moet geloof ik nog steeds overlijden, Maar eigenlijk is Arafat al dood. Dus is de Palestijnse treurnis groot, Maar stemde het Sharon juist tot verblijden. Alweer iemand, dacht hij toen hij het hoorde, Die wij niet zelf meer hoeven te vermoorden.…

Ik weet het: het mooiste zou zijn als ik onvindbaar was en altijd naar mijzelf bleef zoeken. Hoe interessant zou dat niet zijn! Maar ik ben zo vindbaar... zo voor het oprapen... doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

Ik ben nog steeds op zoek naar iets waarin ik vrede vind op zoek naar innerlijke bewustzijn wat mij aan het leven bindt. Ik heb nog niet gevonden de rust waarnaar ik zoek misschien staat het te lezen in het nog ongeschreven boek. Ik zoek nog naar het leven van liefde en van rust zonder zo opstandig te zijn maar van het leven mij bewust…

zonder water zou ik dorstig dolen langs de uitgedroogde zee…

in naam van allah werd jij vermoord o spreker van het vrije woord jouw stem werd in bloed gesmoord want mohammed had jouw bloed geroken zijn woord werd op jouw lijf gestoken nederland kijkt angstig toe dit land is laf dit land is moe.…

een volk dat in angst wil leven verdient meer dan schaamte en pijnen een volk dat de moed verliest zal uit zijn land verdwijnen…

Daarom, laat af van hoop en wanhoop, kom waar vrouwen lachen en waar om en om de wijnkan rondgaat, drink voordat uw stof wordt omgearbeid tot een andre kom.…

Tussen kruinen van de bomen gloort een heel klein straaltje licht door zacht wiegend weg te dromen zie ik nerfhelder jouw gezicht hef mijn handen naar de zon maak een dansje op het mos ik wou dat ik vliegen kon door het mooie herfstbos spring en huppel door de dagen soms wel vijf passen tegelijk ook al zijn er vele vragen ik voel me nu…

een kort moment deze morgen houdt wereld haar adem in, stroomt stilte in mij binnen. een kort moment deze morgen word ik boom, wolk, vleugel van wat vliegt een kort moment deze morgen…

als een draaikolk van gedachten vliegen vlinders door mijn kamer en terwijl ik hen zie dansen zie ik wat geluk betekent en de vlinders blijven draaien en ik laat hen lekker vliegen in mijn draaikolk van gedachten voel ik vrolijkheid en rust…

ik tracht het mysterie leven in te blazen ik heb het uit een boek we lopen nu al eeuwen lang en begrijpen niet hoe het kan niets is logischer dan iets elke ochtend denk ik aan gewone dingen het lijken wonderen woorden zijn practische dingen maar ze ademen uit zich zelf hebben geen God nodig Ja, dat is het mysterie God had woorden…

angst kan ik me niet permitteren zei Van Gogh de Dood pakt me tóch…

wij zijn de mensen van het achteraf gelijk wij hebben het altijd al geweten niets gebeurt er of wij slaken kreten als: zie je wel wij staan niet meer paf wij zijn de beste stuurlui aan de wal wij hebben het altijd wel gevonden als anderen nog bij de ingang stonden voor onze achterafopinie staan we pal wij zijn de mensen met gezond verstand…

De tranen stromen langs de verweerde groeven tijdloos is verdriet.…

Gij komt, in uw afwezigheid thans, dichter, naderbij, dan toen dit lijf zich nedervlijd’ aan uwer zachte zij. Geen lust maar louter liefde, schat, doorstroomt en warmt mijn ziel; sinds hunker deze diepte mat ‘wijl ik in armen viel.…

(bij de dood van Theo van Gogh) de wijde wereld praat met vele monden een vreemde kun je zelden slechts verstaan de jood is doof voor de mohammedaan de laatste zal een christen nooit doorgronden de toren wist een brede kloof te slaan het steile pad werd door geen mens gevonden de nevel heeft de dolenden verslonden en nectar smaakt naar gal…

Melden om vijf uur cel in kil organisme dreigend zelfverlies Het wachten op niets niets gaat geluidend voorbij tv speelt voor niets oud kerstnummer meldt leeg nieuws brekend lijntje tijdsbesef Het ziekenhuisbed mijn hand vindt slechts roestvrijstaal verlangend tastend…

De zon schijnt, het land is kil de warmte verdwijnt om ons heen wordt het stil... Kijk uit wat je zegt, denkt of doet, voor je 't weet betaal je voor je moed met je leven maar... De zon schijnt!…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

het hoogste wezen is respect de hoeder van vrijheid kleurrijk woord en genadig oor waanzin woekert vrijheid bloedt haar geest gegijzeld door dogma en wraakzucht de hoeder verkracht tot wapen van woede duizend grote bekken honderd dove oren vijftien kogels twee messen een leven nul 0…

Ik klom laatst op de Dom en sprak: 'Mijn ziel als ik nu viel, dan viel ik zeker dood'. Maar God is zo geweldig groot, dat als ik sprak: 'Ik spring' en ging, Hij mij dan zeker vliegen liet. Omdat ik dat weet spring ik niet. --------------------------- Uit: 'Versjes', 1961.…