Alle inzendingen, jaar 2005, week 14

Letters liggen schijndood opgebaard Op een vergelend rafelig vel Ze gisten onder de navel Ze zitten in een buis geprangd Dan mogen ze buiten spelen Waar is de taaldokter? Hij die verdooft met klank en zin Hij die de vorm in de verf zet Zijn volbloedig woord Sierlijk als een gulden snede Lomp als een neushoorn Vlijmend of kreupel of…

nog steeds heeft elk formaat bal een magische aantrekkingskracht is hoog houden bijna een must effect draaien pijlsnel volbracht het spel is door mijn jaren heen een rode draad met constanten als geschonden schoenneuzen kapotte knieën zweetvlekvarianten het oefenen met links eindeloos geduld onwaarschijnlijk groot tweebenigheid een handelsmerk…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

In je ogen zie ik het verlangen Je mond lacht Je ziel smacht Heb vertrouwen in je kracht Blijf helder en verwacht Niet dat wat je hoopt Maar dat wat je altijd zocht…

vandaag ben ik zuur: ik heb de tuin verwaarloosd en menig buur verwijt mij die rommel - in mijn kop althans er moet geschoffeld en geschopt een beetje plukken helpt niet tegen diepe penwortels in de tuin van mijn jeugd werden madeliefjes onthoofd ten bate van de grasmat in een omkering der zaak trek ik veertig jaar later het gras…

Het stormde toen de paus werd bijgezet. De Heer had schijnbaar windkracht acht bevolen en voor de kerk die bol staat van symbolen was dit een hemels teken. Opgelet! Want God liet blijken dat het nu gezwind de hoogste tijd wordt voor een frisse wind.…

Mocht het ooit zover nog komen dat ik al mijn gasten welkom heet dan zou grijs mijn wereld kleuren zonder zwart of wit stramien geen gast zou mij bevreemden hun dossiers zijn mij bekend ik zou ze als mijn minnaars nemen in stil geborgen samenzijn…

Zoals een zachte bries door mijn haren waaien kan zo voel ik mij verloren als ik in jouw armen val. De zon schijnt altijd al zie je hem niet net zo vaak kleuren geven geur en geuren geven kleur aan het leven. Respect! Je hoeft een ander niet verrot te schelden te schoppen en te slaan ik wil alleen dat je luistert en niet alleen maar…

Eenzaam zijn de woorden die het verste reiken ze komen uit een onderbekende voorraad van bovenhoofdse begrippen die zwellen als de vrijheid stroomt die woorden zijn versierd eerlijker dan groepse praat waar ze palen stellen aan stroming en open deuren rijker dan plastische prentboeken met vetzucht bedreigde grenzenloosheid als de kracht…

het probleem van mgr. Simonis hij voelde zich geen geroepene als bisschop als aartsbisschop als kardinaal: hij werd geroepene hij gaat er zwaar onder bezwaard hij zegt dat heel eerlijk uit zichzelve zoekt men nu in Rome een tussenpaus wordt Simonis gekozen wordt hij geroepen door 't conclaaf voelt hij zich dan weer niet geroepen gaat…

Ik zag Cecilia komen op een zomernacht twee oren om te horen twee ogen om te zien twee handen om te grijpen en verre vingers tien Ik zag Cecilia komen op een zomernacht aan haar rechterhand is Hansje aan haar linkerhand is Grietje Hansje heeft een rozenkransje Grietje een vergeet-mij-nietje de menseëter heeft ze niet gegeten ik heb ze niet…

De boer keek naar de lucht. Vogels vormden samen een woord. Het bewoog van de ene kant van de hemel naar de andere kant. Toen doken de vogels naar beneden en gingen recht tegenover de boer op een hekje zitten. Ze zongen het lied van de polder. De boer pakte een boterham en gaf hen allemaal een stukje brood. Na het eten vlogen de vogels…

Wanneer ik je handen pak met de mooiste gebaren zal ik je kronen tot koningin der tedere gevoelens van liefde Je ogen zullen weer prachtig zijn als helderblauwe zeëen waarin ik voor altijd zou willen verdrinken Als ik je stem hoor, vol van de puurste liefdevolle momenten wil ik de wereld aan je schenken op m'n knieën, als je wilt?…

ze vindt zo’n dooie katholiek maar niks vandaar dat zij gewoon is thuisgebleven zo’n Poolse man in jurk ... ze huivert even geen adel, dus te volks voor Beatrix al was de dode nog zo’n hoge ome voor haar leidt er geen ene weg naar Rome -------------------------------------------------------- Tot verbazing van vrijwel iedereen was koningin…

'Een vriendendienst zou je bewijzen, door steeds met me mede te reizen,' sprak Bush tot z'n eega. 'Denk niet, dat ik meega, als ík er geen been in zie,' zei ze. Hij wou om verwanten te zoeken een reis naar de wildernis boeken. 'Bush-bush', zei de vent, 'klinkt bijzonder bekend', maar ze kon z'n vertrek wel vervloeken. Ook hém heeft het…

Ik zag mijn maatje lopen Werd vervuld van diepe trots Voor alles waar je in mag hopen Dat is echte liefde, bedacht ik plots Zelfs als je boos bent, ben je mooi Geniet ik van iedere seconde Verlies ik graag ieder pleidooi Moeiteloos naar de volgende ronde Ik zie jou zo graag Wil het wel iedere dag fluisteren Voel steeds vlinders in mijn…

Leeg, verloren in mijn gemoed Krachteloos en pijnlijk bewust Verwerk ik mijn geestelijk bankroet doorwrocht door een onzalige zielenrust Hoe heb ik dit zo laten ontsporen Ik wierp mijzelf in het zwaard Alles lijkt oneindig verloren Niets blijft mij bespaard Mijn lichaam dweilt door de uren Sleept mij van dag naar dag Hoeveel kan ik nog…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

Doordrenkt van nachtelijk oranjelicht Kunstvuren neerkijkend op voorbije tochten De oude straat is nu als enige verlicht Een levensweg in alledaagsheid vervlochten Mijn schaduw komt als een tweede bij de lantaarn Draaiend snelt hij zich strekkend aan me voorbij Vervaagt en wordt opgenomen door de nacht Terwijl ik het volgende licht nader…

Zo lang al heb ik gezocht Waarschijnlijk gevonden Zwarte hand Zwarte band Jouw naam verduisterde Een andere. Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

Nadat ik Jimi Hendrix had gehoord was ik meteen verkocht, adept, zeloot, zodat ik tot gitaarlessen besloot. Mijn kalme leven was op slag verstoord. Al snel werd een muziekschool aangeboord, daar oefende ik als een idioot. Helaas, er is geen wet die ooit gebood dat achter élke wolk het zonlicht gloort. Mijn leraar heb ik min of meer vermoord…

Wat denkt u, heeft de paus tot slot gewild Een voorbeeld voor ons allemaal te geven En deed hij daarom afstand na zijn leven Van nieren, lever, ogen, hart en milt? Kortom, vermaakte hij per codicil Ons elk orgaan - behalve dan de ziel?…

Op één stelt keert zij zich Naar het verzonkene Haar evenwicht duurt Het zwaartepunt schuift traag Gedragen door broze scharnieren Zwenkend en zwaaiend naar nergens De long klapt dicht Wachtend op haar kronkeling Onder neonlicht Een sober, star gebaar…

De wind waait over de St. Pieter mensen massa's eerbetoon in stilte en kabaal grote namen verbroederen één schittert door er niet te staan straks gaan ze in conclaaf zal god ze wijsheid geven als hij bestaat? een progressieve paus die strijdend voor de vrede gruwelen niet langer weerstaat omwille van het voortbestaan in spanning wacht…

Ik droom van oude tijden gekerfd in een rots mijn naam Ik droom in beelden en in geuren Ze kleuren mijn verwondering In mijn ik weerspiegelen de oude woorden en de sagen groeit de mythe en de kracht De ruïnes vormen samenhang de geheimen mijn verhaal…

Een gangster uit Sierra Leone Die liet zich vlak voor zijn dood klonen Het kind leek op hem Het had net zo'n stem En ook nog zo'n bek gouden kronen…

Rondom zijn voet een rosse schijn, Waardoor de regendruppels stoven En zwaar en traag daarboven Het zwart geheim Der stijging in de donkerten verloren Tot waar, een vuren knop, De lichte top Dreef op de hoge duisternis. – Ontzaglijk in zijn vreemde luister is Het wezen van de nachtelijke toren.…

Voorlopig geen gedichtjes meer De val van woorden is geweest Geen emoties om wat komen gaat Een beetje rust in mijn geest Voorlopig ook geen tranen meer Als dat nu eens kon zijn Dan zouden woorden stromen gaan In verzen, zonder pijn Voorlopig maar geen dromen meer Beter is helemaal niets Want als ik nadenken zou gaan… Voorlopig alleen…

een aardbewoner staat voortdurend bloot aan hemelse gevaren die hun banen verlaten en langs onbekende lanen op ramkoers liggen met de aardse schoot die dreiging slaat de mensheid uit het lood maakt keerkringen van de meridianen en van de thuisplaneet een dal der tranen een inslag wordt gewis ons aller dood de telescopen zijn opnieuw vergroot…

In jou, mijn Rome, oude geuren stijgen op onder mijn voeten tot verlangende tijden. Je kleuren gebonden tegen de horizon omdat nu niet wil doordringen in je rustig ademen. Huizen van warmte gesierd door zon en bomen zoals ik Augustus zie wonen kijkend over de Tiber. In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk…