Alle inzendingen, jaar 2005, week 31

Hij kwam en nam haar liefde Tot hij stilletjes weer verdween Zijn zalige geur was vervlogen Een donkere schaduw verscheen Zij wist dat hij eens zou gaan Een dikke traan over haar wang Ze kuste hem triest vaarwel Haar warme hart vreselijk bang Een gebroken ziel vol scheuren Haar gevoelens ambivalent….. In gemis en leegte verloren Hij was…

in het geweten is vaak het verleden van ijzige gedachten opgegeten het verschraalt de zachte milde wens maakt de huid tot afschermend schild ziet het verlangen door een ongeslepen lens toch straalt, soms heel even een gloed van zuivere glans door vermeende muren, als een vergulde lans het doet het gevoel een tel bestormend beven…

Jij blijft wie je bent Mens Engel Ster Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen ver Jij blijft wat je bent Vriend Broer Vader van Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde kent geen plan Jij blijft waar je bent In ons hart En hoofd Zomaar weg maar zo dichtbij Liefde is beloofd Jij blijft hoe je bent Zonder pijn Of spijt Zomaar…

languit ligt ze ontspannen op haar zij vingertoppen bevallig op haar hoofd waardoor ze uitdagend haar schemerharige oksel toont met een lichte spot kijkt ze hem aan, beloftenvol, dronken wordt hij als zij hem tergend traag ontdoet van kleren en ze wegwerpt langs haar schouder een voor een zelfs met barenssporen oogt zij…

nog kiert de deur door tocht van gisteren en weer streept rood tegen de muur het blauwe zicht bijft wolkenwit de vloer is grauw van paars geweest geen draagvlak meer wel rottend hout van samenwonen of waren we getrouwd…

was het leven zoveel anders van farao's en keizers? ze kenden alle druiven het zoet, het zuur de zonnewijzers en wijn die vreugde bood de dood was ook voor hen het einde o, dat we kijken konden hoe ze zich aan voedsel laven het vlees van botten kluiven hun bekers reiken aan hun slaven het vet nog langs hun monden ze zijn als verre vrienden…

Op een bankje in de zon zit hij naar niets te staren. Hij weet nog hoe het eens begon. Nu tellen ze, die jaren. Niet lang geleden - gisteren nog? - moest hij een knie verbinden. Zijn kind dat viel, hoe kwam dat toch? Hij kan de draad niet vinden. Dat kind is groot, al lang getrouwd. Zijn vrouw al lang begraven. Zijn huis verkocht, 't…

Het was weer eens bloedheet geweest; het strand lag vol met mensen. Op straat liep zelfs geen mierenbeest: het zou die hete zon verwensen. Na een paar uurtjes zon en strand kwam ik gebruind weer thuis zette wat rommel aan de kant en leven werd weer lekker pluis. Na heerlijk eten en wat drinken liet ik me in een slaap verzinken: de uren…

Staande bij het zelfde kruispunt op de dode helft van het spoor is het alsof je niets meer hoort niets meer ziet dan leegte Traag slepend vervolgt zich de weg in zuigende modder zonder bodem neemt de zwaartekracht weer toe genadeloos als de botte realiteit Dit is niet het goede moment om nu hier te zijn zonder koers niet klaar voor een…

Toen super-genie Leonardo da Vinci, Gewiegd in Toscane, een pracht van provincie, De schoolbanken achter zich liet na een poos, Werd hij in veel kunsten een groot virtuoos. Al werkend in Rome, Milaan en Florence, Werd hij een der parels van de renaissance. Hoewel hij wel forten (maar fordjes nooit)zag, Ging hij toch als auto-didact aan de slag…

Jouw mooie woorden komen niet overeen met de onuitgesproken waarheid in jouw ogen ik zie verdriet, wrok, pijn en opgedroogde tranen ik had het stukje geluk in jouw ogen willen zijn Mijn hart blijft geborgen in jouw handen bloeddruppels sijpelen door jouw vingers ze raken de grond en spatten uit elkaar 't zijn de tranen van mijn gebroken hart…

Wijnrode vlekken over haar vel Dat blinkt van de hitte Haar groeven gloeien glad op Een rare wenk dwingt me nader En ik reik en raak de galm Vervuld van een geheime pijn Waar het lot geen grip op heeft Haar stem rolt als de donder Dan werpt ze een bijl naar mijn schedel En klieft het geheugen als een straf Nu klaagt ze om een ontstoken…

We willen de gratie beheersen van de ballerina in het meer van de nacht duiken en met ogen dicht de maan beklimmen. We willen meedeinen met de lakens in de wind om te verdwijnen als het stof dat schittert in het licht. We willen de verbeelding bezingen en ontwaken op de tonen van de regen geurend onder bomen liggen tot de aarde naar…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

een moeder scheurt haar lippen open, lappen huid in bloed doordrenkt warme melk vloeit schaars en zuur, vocht dat zij voor vol aanzag het kind drinkt gulzig magere woorden, wist het beeld van welkom hier roze huid ruikt zacht en teer, schaduwspelend en tot last surrogaat vult bedelflessen, onverschillig en niet gezoet…

in tranen verwatert verdriet vloeit langs je wangen naar niemandsgebied ze schonen gevoel in het rond van parels etsen je huid op weg naar hun doel ze kennen de wegen stranden op lippen in het proeven van zilte neem ik zacht je hand je schokschoudert nog met mijn arm om je heen je huilt voor ons beiden weet je bent nimmer alleen…

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…

wil ik dood klamp vast aan kleinood mezelf vergast op onsterflijk lijden ongewoon verrast einde der tijden onaangetast…

Sero positief. En eigenlijk, hij wist het Voelde de uitslag aan In eindeloze avondpraat Bereidde hij mij voor De hel En ik vertel U over een aimabel mens, Leeft op zijn manier Intens In hetero vraag ik mij af In homo sapiens waarom Mooi mens, mijn wens Blijf bij mij…

Ik sloeg vanochtend vroeg een steekmug dood, Maar had daarna wel een bezwaard gemoed: Het dode beestje baadde in het bloed En kleurde mijn plafond verwijtend rood. Maar weldra was mijn schuldgevoel voorbij: Dat bloed, bedacht ik eensklaps, was van mij!…

Dat je nooit opgeeft, Niet voor mij of voor jezelf… Dat je nooit verlangend kijkt, Naar het blauwe hemelgewelf… En dat je nooit zult zeggen, Dat je het leven niet meer ziet… Dat je niet stopt met lachen, En langzaam dood gaat van verdriet… Want niet jij en niet ik, Zal de ander ooit verliezen… En niet jij en niet ik, Moet ooit een nieuw…

Zo dicht was de mist je kon het snijden met een slagersmes door de wonden ontglipte de stilte liet geritsel na gekras gesmiespel gegrom van turbines…

Duizendschoon in woorden Zachtjes verleid je mijn droom Je zinnen sluimerend van liefde Geurend als een bloesemboom Duizendschoon in tederheid Liefdevol streel je mijn wang Kroel je mijn wilde krullen Fluister je als vlindergezang Duizendschoon in dromen Visioenen laten mij zweven Jouw stem zwoel vol passie Door liefdesklanken omgeven…

wind wringt zich door reet en kier voorbij oud nieuws op vergeeld papier zo de kamer in alwaar ik warm bij het haardvuur droom van u op het late uur…

Geen lauwer vraagt dit graf, geen palm, Geen hulde woorden Of rouw-akkoorden - Hier gaat herdenking boven psalm. Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit…

onz’ Koningin bezocht in de 'Rode Hoek' in Fryslan bij Grou op 't Pikmeer de Groene Draeck haar jacht als veer skûtjesilers groetten haar met fokdoek velen kwamen voor wat ze aan had anderen keken naar wat zij uitgaf ----------------------------------------------------------- Dat de koningin kwam kijken gaf extra luister aan het admiraalzeilen…

Tranen van puur gemis biggelen naar beneden jouw kleine jonge hart heeft al teveel geleden Mijn hart lijkt te breken bij het zien van je gezicht hartverscheurende snikken huilend knijp je je oogjes dicht Afscheid nemen is zo moeilijk en dat doet ons alle drie pijn het spijt me, mijn kleine bink dat je nu al volwassen moet zijn…

Gesloten woorden gedreven door verlangen, Blinde verliefdheid opgewekt door lust, Een plaats omringd door dwalende gedachten Waar een gevoel van liefde rust. Verborgen gefluister onder een klank van begrip, Lonkend naar een troostend gebaar, Zoekend naar een sprankeltje hoop Voor het vinden van elkaar. Een vergeten belofte verdronken in…

Geest borrelt klanken door mijn gedachten hij vloeit leven in dode gronden zingt liefde door beken van roeste zonden klotst stromen door ruige ravijnen, schachten vol kolkend geklater, watert grachten blaast zalvend adem door oude wonden gorgelt tonen op uit droge monden ontmantelt met zwier de weeë klachten Geest buitelt kaskades van krachtwoorden…

op mijn rug rondt de wereld platter dan voorheen bomen reiken naar meer licht kijken hoger verdiepen hun voeten in het zand dek me met aarde in deze stand…